เมื่อกี้นี้ไปทำบุญปล่อยปลาที่วัดบัวแก้วมาค่ะ แต่พอปล่อยเสร็จเราก็ขอซื้อไก่ย่างในวัดมาเลี้ยงหมา พอเราซื้อเราก็มีจรรยาบรรณนะ ไม่ได้ไปให้ที่หน้าร้านเขา เราก็ไปให้ตรงพื้นที่ๆรถของเราบังอยู่(พ่อเราดิทีแรกรถมันจอดอยู่มุมเหมาะๆก็ดันขับออกมา)แล้วพอเราให้หมากินเสร็จเราขึ้นรถญาติเราก็ว่าเราว่าไปให้หมาหน้าร้านขายทำไม หัดถนอมน้ำใจคนขายมั่ง เรานึกในใจ แล้วหมามันไม่มีชีวิตเหรอ เราต้องการของอร่อยแล้วหมามันไม่ต้องการงั้นใช่ไหม แล้วเราก็พูดกับญาติว่า ถ้าแคร์สายตาชาวบ้านในการทำความดี ถ้างั้นเวลาท่านจะทำบุญอื่นๆแล้วมีคนมามองด้วยสายตาไม่ดีท่านก็ไม่ต้องทำงั้นสิ พอพูดไปแบบนี้แกก็หาว่าพูดลามปาม ส่วนตัวเราคิดว่าการมองแบบนี้มันเป็นการมองแบบแบ่งแยกชนชั้นอ่ะเราไม่ชอบเลย คิดแต่ว่าคนขายจะรู้สึกเสียใจ ที่เอาให้หมากิน(การคิดแบบนี้มันก็มีต้นเหตุมาจากการมองหมาว่าเป็นสัตว์ชั้นต่ำนั่นแหละ)เราคิดว่า เรามีชีวิต มีลมหายใจ มีเลือดมีเนื้อ แล้วหมามันมีแบบเราหรือเปล่า เราต้องการของอร่อยๆ หมามันต้องการแบบเราไหม งงญาติมากๆว่าทีทำบุญกับพระกับคนนี่เป็นอีกแบบเลยแต่ทำกะสัตว์นี่กลับรังเกียจอ่ะ เพราะแบบนี้ไงเราถึงไม่ค่อยชอบทำบุญกะพระกะนักบุญเท่าไหร่(คือทำนะแต่รู้สึกชอบน้อยกว่าทำให้สัตว์ อย่าว่าอย่างนู้นอย่างนี้เลย หลายๆคนคิดว่าการทำบุญกะคนได้บุญกว่าทำกับสัตว์ ข้อนี้เราไม่เถียง แต่ไม่ว่าจะบุญเล็กหรือใหญ่มันก็คือบุญเหมือนกันไหม) ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ รู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ(หมาที่ให้ไก่เป็นหมาพันธุ์ทางค่ะไม่แน่ใจว่าเป็นพันอะไรก็เลยแท๊กรวมๆไปค่ะ)