ผมชอบผญ.คนนึงตอนแรกก็ไม่สนิทมาก ผมเห็นเทอสนิทกับผช.คนนึงผมจึงคิดว่า เพื่อนกันเฉยๆ
จนวันนึงผมคิดว่าผมจะรักษาระยะห่างกับคนนี้เพื่อวันนีงจะบอกชอบเค้าได้เต็มปาก
จนวันนึง
ข้ามเส้นเข้ามาเฟรนด์โซนจนได้
แต่ว่ามันก็ดี ผมได้คุยกับเทอเป็นครั้งสุดท้ายและยาวนานมาก ผมได้รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเทอ และทุกอย่างก็เป็นทีผมคิด ทั้งๆที่ผมเคยไปดูดวงมา เค้าบอกอย่าเชื่อในสิ่งที่เห็นและนึกไปเอง ผมก็คิดว่ามีความหวังซะอีก ทุกเรื่องที่เทอเล่าตรงกับที่ผมมโนทุกอย่าง ว่าเทอชอบผช.คนนั้นขนาดไหน ผมไม่แกร่งพอที่จะยอมรับความจริงนั้น และเผชิญหน้ากับมัน ตอนวันแรกเค้าก็รู้สึกน่ะว่าผมเปลี่ยนไป แต่ผมไม่ได้เก่งขนาดที่จะทำไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว ใครมีวิธีทำให้ผมเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ได้เต็มอกบ้างครับ
ข้ามเส้นอีกจนได้
จนวันนึงผมคิดว่าผมจะรักษาระยะห่างกับคนนี้เพื่อวันนีงจะบอกชอบเค้าได้เต็มปาก
จนวันนึงข้ามเส้นเข้ามาเฟรนด์โซนจนได้
แต่ว่ามันก็ดี ผมได้คุยกับเทอเป็นครั้งสุดท้ายและยาวนานมาก ผมได้รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเทอ และทุกอย่างก็เป็นทีผมคิด ทั้งๆที่ผมเคยไปดูดวงมา เค้าบอกอย่าเชื่อในสิ่งที่เห็นและนึกไปเอง ผมก็คิดว่ามีความหวังซะอีก ทุกเรื่องที่เทอเล่าตรงกับที่ผมมโนทุกอย่าง ว่าเทอชอบผช.คนนั้นขนาดไหน ผมไม่แกร่งพอที่จะยอมรับความจริงนั้น และเผชิญหน้ากับมัน ตอนวันแรกเค้าก็รู้สึกน่ะว่าผมเปลี่ยนไป แต่ผมไม่ได้เก่งขนาดที่จะทำไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว ใครมีวิธีทำให้ผมเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ได้เต็มอกบ้างครับ