ก่อนอื่นเราขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าไม่ได้มีเจตนาที่จะมาสนับสนุนการท้องในวัยเรียนแต่อย่างใดเพียงแต่อยากมาเล่าสู่กันฟังค่ะเผื่อมีคนที่กำลังเผชิญแบบที่เราเคยเจอจะได้เป็นตัวช่วยในการตัดสินใจค่ะ
 
ตอนนั้นเราอายุ18ค่ะคบกับแฟนอายุ25แฟนเราทำงานแล้วค่ะช่วงนั้นเราระหองระแหงกับแฟนเรามากเพราะแฟนเราเป็นคนบ้างานค่ะ(อารมณ์ประมาณเด็กใหม่ไฟแรง)แล้วด้วยเราก็มีความเป็นเด็กอยากให้เขามาสนใจก็งี่เง่าจนเกือบเลิกกันค่ะเราเลยคิดจะหาทางเรียกร้องความสนใจจากแฟนด้วยการหลอกว่าท้องโดยซื้อที่ตรวจมาตรวจตอนแรกตั้งใจจะขีดด้วยปากกาแดงเพราะมั่นใจว่าไม่ท้อง100%แต่ปรากฏว่าขึ้น2ขี้ดค่ะ เราตกใจมากไม่รู้จะทำยังไงเพราะพึ่งเข้ามาเรียนในคณะที่ใฝ่ฝันได้แค่ปีเดียวเองเรากลัวจะต้องออกมากเพราะเราพยายามอย่างหนักเพื่อได้เรียนที่นี่ค่ะเราจึงบอกแฟนไปแฟนก็ช็อคอยู่พอตัวค่ะเพราะเขาก็กำลังสร้างตัวยังไม่พร้อมเหมือนกัน เขาก็บอกว่าพี่ขอปรึกษาแม่ก่อนให้เราเลือกเองว่าเราจะเอายังไง ตอนนั้นเราคิดเลยค่ะว่าเราจะไม่เอาออกแน่นอนเพราะเรากับแฟนอยากมีลูกทั้งคู่ค่ะแต่แค่ยังไม่ใช่ตอนนี้ แต่ในเมื่อเขามาแล้วเราก็ต้องยอมรับค่ะพอแม่แฟนเรารู้ก็โทรมาคุยกับเราค่ะเขาก็บอกว่าห้ามเอาออกนะยังไงก็ลูกเรา
 
พอเราท้องได้สัก4เดือนเราก็เปิดเทอมค่ะต้องกลับไปเรียนช่วงนั่นคือยังไม่มีคนรู้เพราะท้องไม่ออกเลยค่ะแลเวด้วยคณะที่เราเรียนค่อนข้างที่จะเรียนหนักมาก(เราเรียนสถาปัตย์นะคะ) จากตอนปีแรกที่เราทุ่มกับงานได้เต็มที่อดหลับอดนอนสร้าผลงานดีๆก็กลับกลายเป็นต้องจัดการเวลาใหม่ต้องพักผ่อนให้เพียงพอลุยเหมือนเดิมอัดเอ็มร้อยกับกาแฟหนักๆเหมือนเดิมไม่ได้แล้วก็ทำให้เราเกรดตกจาก3.5เหลือ2.4ค่ะ เราเครียดมากบวกกับแฟนต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อเก็บเงินให้ลูกด้วย ทั้งเรื่องเรียนเรื่องแฟนทำให้เราเป็นซึมเศร้าขณะตั้งครรภ์ค่ะ ตอนนั้นเราไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเราพยามฆ่าตัวตายจนต้องแอดมิทโรงพยาบาลจิตเวช1อาทิตย์ค่ะ พอเราออกมาเราก็ยังมีอาการซึมเศร้าอยู่ต้องรักษาอย่างต่อเนื่องค่ะแฟนเราก็อยู่ข้างๆเรามาตลอด
 
จนเราท้องได้แปดเดือนครึ่งซึ่งตอนนั้นเป็นตอนปิดเทอมพอดีค่ะกำหนดคลอดเรามันช่วงเปิดเทอมเราเลยคิดว่าจะดรอปเทอมต่อไปแต่โชคชะตาฟ้าลิขิตเป็นใจให้เราคลอดก่อนกำหนด(ถ้ามีคนสนใจจะมาเล่าให้ฟังค่ะว่าเพราะอะไร) ซึ่งวันก่อนที่จะไปคลอดเรายังนั่งขัดไม้ทำเฟอร์นิเจอร์อยู่เลย5555 ไม่รู้ฟ้าหวังดีหรือฟ้ากลั่นแกล้งกันแน่เพราะเราคลอดช่วงปิดเทอมแลเวมีเวลาพักอีกตั้งเดือนนึงเลยตัดสินใจไม่ดรอปค่ะตอนอยู่บ้านเลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากค่ะถ้าใครเคยมีลูกจะรู้ว่าเลี้ยงเด็กอ่อนเหนื่อยแค่ไหน แต่ก็พอทนค่ะเพราะลูกน่ารักก็มีความสุขแต่พอกลับไปเรียนเท่านั้นแหละค่ะนรกมีจริง ใครที่คิดจะมีลูกตอนเรียนเราบอกเลยอย่าหาทำมันทั้งหนักทั้งเหนื่อยยิ่งเราเรียนสถาปัตเด็กถาปัตจะรู้ดีว่าแค่เรียนอย่างเดียวก็แทบจะไม่มีเวลานอนแล้วนี่เรายิ่มีลูกเล็กอีกเราเคยไม่ได้นอนถึง1อาทิตย์เลยคาะมีงีบหลับห้านาทีสิบนาทีลูกร้องต้องปั้มนมอีกต้องทำงานอีกบวกกับเราขายออนไลน์ด้วยเพื่อหารายได้เสริมไว้เผื่อฉุกเฉินค่ะ
 
แต่เราก็ผ่านมันมาได้อย่างหวุดหวิดค่ะเรื่องเกรดนี่ไม่ต้องพูดถึงตอนแรกเราก็เครียดค่ะแต่ตอนหลังเรารู้สึกว่าเกรดไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต ความคิดเราเปลี่ยนมากเลยต่ะจากเด็กเนิร์ดๆคนนึงที่ซีเรียสเรื่องเกรดมากเรื่องเรียนต้องมาที่1 กลับคิดว่าเรียนแค่พอผ่านก็พอเอาเท่าที่เราไหวใครจะว่ายังไงเราก็ไม่สนแล้วคะเราทำได้เท่านี้ก็ภูมิใจในระดับนึงที่เราทำพลาดแล้วเรารับมือกับผลที่ตามมาได้ ทั้งนี้ก็เพราะเรามีครอบครัวดีด้วยค่ะทัเงครอบครัวเราครอบครัวแฟนคอยช่วยเหลือคอยซัพพอร์ตทุกการตัดสินใจของเรา ถึงเราจะทำตัวไม่น่ารักแต่เรายอมรับเลยว่าเราเป็นคนที่โชคดีมากๆในระดับนึง
 
ถ้ามีคนอ่านจนจบ(ซึ่งไม่รู้จะมีรึเปล่า55555)แล้วกำลังเจอแบบเดียวกับเราอยากให้คิดดีๆนะคะมันเหนื่อยแน่นอนค่ะมีลูกคนนึงยังไงก็ต้องเหนื่อย แต่ไม่เกินความสามารถคนๆนึงแน่นอนค่ะ อดทนแล้วทุกอย่างมันจะค่อยๆดีขึ้นฟ้าหลังฝนของเราสวยงามมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ