ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เดี๋ยวนี่ความเข้าใจของคนเราสำคัญมากถ้าไม่เปิดใจฟังกัน
เริ่มต้นมาจาก เรา มีแฟนค่ะ เค้าอายุมากกว่าเราประมาณ 5 ปี เราก็ใช้ชีวิตคบกันมาตลอด 3-4 ปี หลายๆอย่างมันก็ทำให้เราศึกษาซึ่งกันและกัน
แต่พอเริ่มเรียนรู้กันมากขึ้น เค้ากลับมานิสัยลึกๆที่เรารับไม่ได้หลายอย่างเช่น เป็นคนคำพูดแรงๆ ทำร้ายจิตใจ ตะโกน ตะคอก ทำให้ต้องเสียใจและมีน้ำตาตลอดพอเราร้องไหเค้าจะบอกอ่อนแอทันที เราเคยคิดที่จะเลิก และออกมาใช้ชีวิตโสดเหมือนเดิม แต่หลายครั้งมากที่เค้าหายโมโหแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรจนเราเองไม่ได่คิดมากอะไร จนครั้งนี้เรารู้สึกว่าหัวใจเราเหนื่อย ถ้าเราไม่รักตัวเองใครจะมารักเรา เรายังมีพ่อ มีแม่ ที่รักเรา เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี เราควรจะเดินออกมาเลยไหมแบบไม่ลังเลใจ เหนื่อยแล้วกับการโดนดูถูก โดนมองติดลบ โดนมองว่ามาเกาะเค้ากิน ทั้งๆที่ฉันเองก็มีความสามารถเหมือนกัน
จริงก็อยากไปต่อ หรือ เราจะพอแค่ตรงนี้?
เริ่มต้นมาจาก เรา มีแฟนค่ะ เค้าอายุมากกว่าเราประมาณ 5 ปี เราก็ใช้ชีวิตคบกันมาตลอด 3-4 ปี หลายๆอย่างมันก็ทำให้เราศึกษาซึ่งกันและกัน
แต่พอเริ่มเรียนรู้กันมากขึ้น เค้ากลับมานิสัยลึกๆที่เรารับไม่ได้หลายอย่างเช่น เป็นคนคำพูดแรงๆ ทำร้ายจิตใจ ตะโกน ตะคอก ทำให้ต้องเสียใจและมีน้ำตาตลอดพอเราร้องไหเค้าจะบอกอ่อนแอทันที เราเคยคิดที่จะเลิก และออกมาใช้ชีวิตโสดเหมือนเดิม แต่หลายครั้งมากที่เค้าหายโมโหแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรจนเราเองไม่ได่คิดมากอะไร จนครั้งนี้เรารู้สึกว่าหัวใจเราเหนื่อย ถ้าเราไม่รักตัวเองใครจะมารักเรา เรายังมีพ่อ มีแม่ ที่รักเรา เพื่อนๆว่าเราควรทำไงดี เราควรจะเดินออกมาเลยไหมแบบไม่ลังเลใจ เหนื่อยแล้วกับการโดนดูถูก โดนมองติดลบ โดนมองว่ามาเกาะเค้ากิน ทั้งๆที่ฉันเองก็มีความสามารถเหมือนกัน