ถ้าเป็นสารทุกข์สุกดิบธรรมดา สำรวมในข้อความที่สนทนา ก็ไม่ยาก
สิ่งที่จะบาป ต้องมี 2 สิ่งประกอบกัน เช่น
จิตคิด ปากพูด หรือผ่านข้อความ
จิตคิด การทำ ,สัมผัส
จิตคิด ลิ้มรส
จิตคิด สูดดม
จิตคิด ตาดู
จิตคิด หูฟัง
   หากจิตคิดอย่างเดียว แต่ไม่มีการกระทำอื่นประกอบ ความผิดยังไม่สำเร็จ บาปไม่เกิด แต่อยู่ในช่วงจิตเป็นอกุศล ก็ปรับปรุงจิตใจ ด้วยการทำสมาธิ ภาวนา ทำกสิณ
    ตัวของพระ-เณรเองก็เช่นกันครับ
เช่น คิดจะเกี่ยวสาว เห็นสาวคนนี้น่ารัก แต่แค่คิด ไม่ได้พูด ไม่ได้เขียนข้อความ ไม่ได้ส่งสายตา ไม่ได้สัมผัสกาย ก็ไม่บาป ยังไม่อาบัติไม่ผิดศีลแต่จิตเป็นอกุศล ก็แก้ไข
    ทำนองเดียวกับทางโลก คิดอย่างเดียว ความผิดไม่เกิด แต่เป็นเรื่องของติตใจ