เราจะเล่าให้ฟัง คือย้อนไปตอน ม.3 เราเป็นคนที่ไม่เคยมีเเฟนหรือใครมาจีบเลย อยู่มาวันหนึ่งเราก็ได้เริ่มคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นคนนิสัยดีนะ ตามที่เราเห็น เราก็คุยกันไปเรื่อยไป จริงๆเขาพยายามบอกเราหลายครั้งเเหละว่าชอบ เเต่เรากลัวเสียเพื่อน อีกอย่างไม่เคยมีความรักด้วย ไม่รู้มันคืออะไร เเละวพอมาวันหนึ่งโทรศัพท์เราเสีย เราเลยไม่ได้คุยกับเขา3วัน ทำให้เขาคิดว่าเราหายไป ทั้งที่จริงโทรศัพท์เสียเลยไม่ได้ติดต่อ เเต่มารู้อีกว่าที่จริงมันเเอบคุยกับเพื่อนเราเรื่องเราเเต่ดันชอบกันเอง เเล้วก็เเอบคุยหลายคนด้วย เเล้วเราก็เลยกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม จนขึ้นม.4เขาเลิกกับเเฟน เราได้เเยกห้องกัน เราก็ไม่ได้คุยกันนานมากเเต่ก็พอเดินผ่านบ้าง ตั้งเเต่นั้นเราพยายามเปลี่ยนตัวเอง จนคนอื่นบอกว่าเราอ่ะสวยน่ารักมั้ง😅 พอเวลาผ่านไปเกรดเราดีเลยได้ย้ายห้องขึ้นไปห้องเดียวกัน ตอนม.5ก็ไม่มีไรเเค่ก็ทักมาหาบ้าง อาทิตย์ล่ะ5ครั้ง ก็บ่อยนะ เเล้วพอตอนม.6 ไม่นานมานี้ เราก็มีโอกาสได้คุยกันอีก โดยคุยกันมานานมากเเล้ว จนมันยอมรับว่าเริ่มชอบเรา เเล้วเราก็เลยบอกว่าตัวเราอ่ะไม่รู้ เพราะไม่เคยมีเเฟน เเต่ก็มีคนมาจีบบ้าง เเต่เราไม่ตอบ เพราะเรากลัว กลัวไรไม่รู้เหมือนกัน จนวันหนึ่ง มันบอกว่ามีเรื่องจะบอก เรานึกว่จะขอเป็นเเฟน เเต่กลับบอกว่าเเอบคุยกับเพื่อนเราเหมือนตอนม.3 เเต่เเปลกที่เพื่อนคนนี้เราสนิทมากประมาณหนึ่ง เเล้วก็ไว้ใจ เขาชอบบอกว่าผู้ชายคนนั้นอ่ะชอบเรา เเล้วก็เเซวเราตลอด จนเราไม่ได้เอะใจอะไร จนกระทั่งวันนี้เรารู้ความจริง เรากลับไม่ได้โกรธผช.คนนั้น กลับน้อยใจมากกว่าว่าทำไมเพื่อนทำกับเราอย่างงี้ ทำไมไม่บอกกันดีๆ ทุกคนคิดว่าเราต้องรู้สึกยังไง บอกเลยว่าเจ็บมากทุกคน ทุกคนช่วยด้วยควรหาทางออกไงดีให้เจ็บน้อยสุด