เวลาฟังเพลงยุค 90-2000s ต้นๆ รู้สึกว่าเนื้อเพลง รวมทั้งดนตรีทำนองเพลงมันมีความไพเราะ มีเสน่ห์ ฟังกี่ทีก็รู้สึกความอบอุ่น ความไพเราะของเนื้อเพลงที่สื่ออกมาได้เข้าใจง่ายๆ อย่างยุคเพลงของศิลปินอยย่าง นิ้ง Bandwagon ป้าง พดด้วง หวิว และ ฯลฯ ฟังกี่ทีๆก็อินมันมีเสน่ห์ในตัวจริงๆ ถ้าเทียบกับเพลงสตริงยุคนี้กลับรู้สึกเฉยๆ ฟังลูกทุ่งยังเพราะกว่า