ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาลัยค่ะ อยู่คณะนึงที่ค่อนข้างใช้เงินในการทำงานเยอะเลย (เรารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าต้องมช้เงินเยอะ แต่ก็เรียนเพราะอยากทำในสิ่งที่ชอบจริงๆ) พ่อเลิกกับแม่ค่ะ ไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดู นอกจากจะโทรไปหาว่าไม่มีเงินจริงๆก็จะได้มา 500-1000 แม่เลยเป็นคนส่งเราคนเดียว แม่เราทำงานขายของ เงินเลยไม่ได้มั่นคง ตอนนี้เราก็ทำพาร์ทไทม์เพราะรู้ว่าแม่ไม่ค่อยมีเงิน 2 อาทิตย์ได้เงินครั้ง ครั้งละประมาณพันกว่าบาท ตามจำนวนชั่วโมงที่ลง เพราะเราก้ยังต้องเรียนเลยลงไม่ได้มาก เราได้เงินมาก็จะซื้อเสื้อผ้ามือสองถูกๆมาขายบ้าง แล้วเราก็กู้กยศ ได้เดือนละ3000บาท เราไม่มีรถใช้ ไม่มีโน๊ตบุ๊คใช้ ไปเรียนบางทีก็ไปกับเพื่อนบางทีก็เดินไป (ประมาณ3กิโล) คอมทำงานก้เดินไปทำที่มอ (คณะเราต้องทำงานในคอมตลอด) ทำงานพาร์ทไทมืก็เดินไปดีที่ร้านไม่ไกลมาก ทุกครั้งที่เราเดินเราก็จะฟังเพลงแล้วก็คิดว่าเดินอยุ่ตามถนนที่ NY 5555555 เวลาทำงานส่งอาจารย์บางทีเราก็อยากจะใช้อุปกรณ์ดีๆบ้าง แต่ติดที่ไม่มีเงิน เราเคยคิดว่าถ้าเราไม่มีข้อจำกัดเรื่องเิงนคงจะมาก จนกระทั่งสิ้นเดือน ก็เหมือนสิ้นใจจริงๆ5555 เพราะเราไม่ได้ขอเงินแม่ แม่โอนมาเราก็เอา ครั้งละ2-300 บ้าง 500 บ้าง เพราะเรารู้ว่าบางทีแม่ไม่มีจริงๆ แม่ต้องรับภาระที่บ้านอีก กยศเราก็เอาไปจ่ายค่าหอ ค่าหอเรา2000 ค่าไฟค่าน้ำประมาณ 600 ก็เหลือ400  เราก็ต้องใช้ให้ถึงวันที่16 (เงินพาร์ทไทม์ออก555555) หรือถ้าไม่พอจริงๆ เราก็จะขอแม่200-300 
      ตอนนี้เราก็มานั่งคิดว่าเราก็เหนือยก็พยายามทุกอย่างแล้ว เงินก็ยังไม่พอใช้ ได้เงินมาก็จ่ายนั่นนี่หมด มันนอยแบบบอกไม่ถูกจริงๆ เราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ