ขออนุญาตใช้พื้นที่ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ตอนนี้เรารู้สึกท้อแล้วก็อึดอัดมากๆเลย ไม่รู้จะไประบายที่ไหน 😭😭😭😭😭
เรากับแฟนคบกันมานานแล้ว ทั้งด้วยสถานะทางสังคม และรอบด้านก็ถามเรื่อยๆว่าเมื่อไหร่จะแต่ง ที่บ้านอยากอุ้มหลานแล้ว เราทั้งคู่ก็คิดว่าถึงแก่เวลาแล้วมั้ง ก็ได้ตกลงกันคุยกับญาติผู้ใหญ่ หาฤกษ์ วางแผนงานไปได้ระดับนึง จะแต่งปลายปีหน้านี้ แต่ยิ่งนับวัน เราก็ยิ่งไม่มั่นใจว่าตัวเองจะไปต่อกับคนๆนี้ดีมั้ย ที่ผ่านมาเรากับเค้าไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สามใดๆนะคะ
ช่วงแรกๆที่คบกันก็มีจุดที่ไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ในหลายๆสถานการณ์เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยนึกถึงความรู้สึกเรา หลายๆเรื่องอยากให้เค้าปรับ แต่เค้าก็พูดหน้าตาเฉยว่าเค้าก็เป็นอย่างนี้ เค้าไม่เปลี่ยน ให้เราอดทนเอาละกัน เราได้แต่น้อยใจเอง เสียใจเอง ปลอบใจตัวเอง แล้วก็พยายามหายเอง วนลูปอยู่แบบนี้
วันนี้ก็เพิ่งทะเลาะกันด้วยปัญหาเรื่องเดิมๆ เราอึดอัดมากๆ ทุกวันนี้มีแฟนก็เหมือนไม่มี ตอนที่เราทุกข์ไม่สบายใจ เค้าก็แค่ฟังผ่านๆ เรายังรู้สึกว่าเรากลับมาอยู่คนเดียวยังมีความสุขเสียกว่าด้วยซํ้า เราไม่กล้าถามตัวเองแล้วว่าทุกวันนี้ยังรักอยู่มั้ย หรือมันเป็นแค่ความผูกพันเฉยๆ
เราไม่กล้านึกถึงภาพงานแต่งเลย เพราะกลัวจะไปไม่ถึง แค่คิดว่าอยากจะพอแล้ว ไม่จัดต่อแล้ว ปัญหาคงตามมาอีกร้อยพันแปด กลัวอีกว่าถ้ายอมแต่งไปก็ไม่รู้จะจบด้วยใบหย่ารึเปล่า มีใครเจอปัญหาแบบนี้บ้างช่วงก่อนแต่งงานบ้างมั้ยคะ? หรือเค้าเรียกมารผจญก็ไม่รู้เนอะ
มีใครวางแผนจะแต่งงานกันแล้ว แต่มาเลิกกันก่อนมั้ยคะ
เรากับแฟนคบกันมานานแล้ว ทั้งด้วยสถานะทางสังคม และรอบด้านก็ถามเรื่อยๆว่าเมื่อไหร่จะแต่ง ที่บ้านอยากอุ้มหลานแล้ว เราทั้งคู่ก็คิดว่าถึงแก่เวลาแล้วมั้ง ก็ได้ตกลงกันคุยกับญาติผู้ใหญ่ หาฤกษ์ วางแผนงานไปได้ระดับนึง จะแต่งปลายปีหน้านี้ แต่ยิ่งนับวัน เราก็ยิ่งไม่มั่นใจว่าตัวเองจะไปต่อกับคนๆนี้ดีมั้ย ที่ผ่านมาเรากับเค้าไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สามใดๆนะคะ
ช่วงแรกๆที่คบกันก็มีจุดที่ไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ในหลายๆสถานการณ์เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยนึกถึงความรู้สึกเรา หลายๆเรื่องอยากให้เค้าปรับ แต่เค้าก็พูดหน้าตาเฉยว่าเค้าก็เป็นอย่างนี้ เค้าไม่เปลี่ยน ให้เราอดทนเอาละกัน เราได้แต่น้อยใจเอง เสียใจเอง ปลอบใจตัวเอง แล้วก็พยายามหายเอง วนลูปอยู่แบบนี้
วันนี้ก็เพิ่งทะเลาะกันด้วยปัญหาเรื่องเดิมๆ เราอึดอัดมากๆ ทุกวันนี้มีแฟนก็เหมือนไม่มี ตอนที่เราทุกข์ไม่สบายใจ เค้าก็แค่ฟังผ่านๆ เรายังรู้สึกว่าเรากลับมาอยู่คนเดียวยังมีความสุขเสียกว่าด้วยซํ้า เราไม่กล้าถามตัวเองแล้วว่าทุกวันนี้ยังรักอยู่มั้ย หรือมันเป็นแค่ความผูกพันเฉยๆ
เราไม่กล้านึกถึงภาพงานแต่งเลย เพราะกลัวจะไปไม่ถึง แค่คิดว่าอยากจะพอแล้ว ไม่จัดต่อแล้ว ปัญหาคงตามมาอีกร้อยพันแปด กลัวอีกว่าถ้ายอมแต่งไปก็ไม่รู้จะจบด้วยใบหย่ารึเปล่า มีใครเจอปัญหาแบบนี้บ้างช่วงก่อนแต่งงานบ้างมั้ยคะ? หรือเค้าเรียกมารผจญก็ไม่รู้เนอะ