เรื่องมันมี​อยู่​ว่า ผมเข้ามาทำงานที่แรกพร้อมกับเพื่อนลุ้นปี​เดียว​กัน2-3คนเรียน​สาขา​ไม่เหมือนกันเลย ไม่ใช่มอเดียวกันด้วย แต่ทำงานที่มีหน้า​ที่​เดียวกัน ทำมาได้ค่อนค่างหลายปีแล้ว ผมดูเหมือนจะเป็นที่เข้าหาในมุม​มองของการทำงาน เป็นที่แนะนำแนวทางและวิธิคิดให้ในส่วนที่เราทำได้ดีแล้วเรียนมา ก็ไม่ได้เก่งทุก​เรื่องนะครับ ถ้าไม่รู้ยังต้องช่วยไปหาในgoogle ศึก​ษาเพิ่มเติม​แล้วไปสอนให้ มันเลยมีความ​คิดติดลบที่วิ่งเข้ามาในหัวสมอง​ว่าเขาสอนอะไรเราบ้างเป็นที่อึดอัดใจแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป​ให้เพื่อนได้ยิน ก็จริงนะทุก​เรื่องที่ผมเข้าหาเพื่อขอคำปรึกษา​ในส่วนที่เราไม่รู้กลับเหมือนว่าเขาตีเป็นเนียนไม่รู้ แต่เอาเข้าจริงกลับทำได้ดีและเป็นที่น่าแปลกใจ คือ!!!...! เขามองเราเป็นคู่แข่ง​หรอ? หรือผมมองเขาเป็นคู่แข่ง​ก่อน เลยทำให้เขาไม่กล้า​ที่จะบอกความรู้ให้เรา? หมดแรงที่จะสอนให้แล้ว...

ก็เอาเถอะ​ถ้าผมไม่ได้เขียน​ลงในนี้คงมีลุดออกไปแน่ๆเลยอยากขอคำแนะนำ ก็น่าจะตราม่า​และ

อีกเรื่องหนึ่งปากก็พูดว่าเพื่อนนะแต่นอกเหนือจากงานผมกับกลายเป็นที่ถูกลืม ปลอบใจ​ตัวเอง​เงียบ​ๆว่าเพื่อนที่ทำงานก็คงเป็นงี้และ คงไม่มีเรื่องส่วนตัว แต่เขากลับสนิท​กันมากเลยนะมีนัดวันหยุด​ไปเทียวด้วยกัน ก็น้อยใจอยู่นะครับ หรือ บุคลิกหน้าตาผมนแย่เป็นตัวตลก​ไม่ทันคนไม่เฮฮา​หรือป่าวเป็นทุกจัด