คือเราชอบผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่ในตอนนั้นเราไม่เคยชอบเขาเลย แต่เขาชอบเรามากตามตื้อตลอดจนเรามีแฟนและแต่งงาน  และเราก็รู้จากเพื่อนว่าหลังจากที่เราแต่งงานเขาก็ได้มีแฟนและแต่งงานมีครอบครัวเหมือนกัน หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเขาเลย จนกระทั่งวันหนึ่งต้องกลับมาพบกันด้วยเรื่องงาน และทำงานในที่เดียวกัน แต่ไม่ค่อยได้เจอ เพราะงานของเขาต้องติดต่อลูกค้าข้างนอกตลอด  เดือนนึงอาจจะเจอกันตอนประชุมอาทิตย์ละครั้ง หลังจากนั้นเราก็คุยกันทางไลน์ตลอด  เเละเรารู้สึกได้ว่าเราทั้ง2คนชอบพอกัน และได้คุยกัน ตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ก็ประมาณเกือบ2ปี เรารู้สึกชอบเขามาก มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ในใจก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ยากที่จะไปต่อจนสุดทางได้เพราะพันธะของทั้งคู่  เราพยายามที่จะตัดใจ แต่มันยากมากเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไงดี อยากจะคบก็สงสารคนที่บ้านเราและบ้านเขา เพราะเขาทั้ง2คนไม่ได้ทำอะไรผิด ร้องไห้หนักมาก เขากลับทำใจได้มากกว่าเรา  เวลาเขาอยู่ที่บ้าน เขาจะไม่ไลน์หาเรา เขาตัดพ้อ ปฏิเสธการเจอกัน เขาใจแข็งมากที่ทำได้ แต่เราทำไม่ได้  ละเมอเพ้อฝันไปได้เรื่อยๆ อยากจะเลิกคบก็ทำใจไม่ได้ พอเขาไลน์มาหาก็ใจอ่อน เพราะเรารักเขา ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าจะชอบและรักเขาได้ขนาดนี้ บางทียังเคยคิดว่าเขากลับมาเอาคืนที่เมื่อก่อนเราไม่ชอบเขาหรือเปล่า ทรมานใจจัง