เราชอบเพื่อนอยู่คนนึง เขาอายุมากกว่าแหละ แต่ขอเรียกเป็นเพื่อนแล้วกัน
เขาค่อนข้างดีกับเรานะ เราว่าเขาคงจะดีกับผู้หญิงทุกคน ใส่ใจผู้หญิงทุกคนที่เป็นเพื่อนร่วมงานเหมือนกัน
เหมือนในหัวสมองมันมีความคิดอยู่สองอย่างว่าเขาทำงี้กับทุกคนแหละ
แต่เรื่องบางเรื่องจุดบางจุดก็ทำให้เราดันคิดเข้าข้างตัวเองตลอด
แต่จากที่เราประเมินแล้วเราว่าเขาคงไม่เข้าหาเราหรอก
เลยอยากจะเข้าหาก่อนบ้าง ไม่อยากเป็นฝ่ายที่ต้องรอ 
เพราะเวลาที่ทำอะไรที่ทำให้ใจเราฟูนะ เราก็ดันมีความคิดขึ้นมาอีกว่าเขาคงทำกับทุกคน
เพื่อนเราก็ยังมาย้ำอีกว่าเขาดีกับทุกคนแหละ เรานี่ก็แบบ เพ้อหนักเกิน
ตอนที่เราชอบเขา เราไม่ได้ชอบตรงที่เขาดีกับเรานะ แต่มันเป็นเหตุผลที่แบบถูกชะตา จนอยากรู้จัก
ส่วนเรื่องนิสัยดีอันนี้เรามาเจอทีหลัง
 
ตอนนี้ที่เราทำคือเอามุขไปเล่นกับเขา เขาก็ขำให้ทุกมุข(รู้แหละว่าเป็นมารยาท5)นะ จริง ๆ แล้วคือมันแป๊กด้วยแหละ
อีกอย่างคือพยายามพัฒนาตัวเองให้ดูดีมากยิ่งขึ้น  เราควรจีบแบบไหนดี
เคยอ่านมาว่าผู้หญิงจีบผู้ชาย กับผู้ชายจีบผู้หญิง หลักการมันค่อนข้างต่างกัน คนรอบข้างเราก็ไม่มีใครจีบผู้ชายก่อนเลย
มีแต่อ่อยอย่างมีชั้นเชิงให้เขามาจีบแทน แต่ถ้าเป็นผู้ชายที่ซื่อบื้อ หรือขี้อาย หรือไม่ได้ชอบเราแต่แรก เราก็อ่อยไม่ได้ผลอยู่แล้ว
แล้วเราก็อ่อยไม่เป็นด้วย ทุกอย่างที่ทำคือจริตจากธรรมชาติ
 
นั่นแหละ ที่กล่าวคือเกริ่นบวกบ่น เพื่อว่าจะเป็นประโยชน์ล่ะมั้งนะ