คือเรากับแฟนคนนี้คบๆเลิกๆกันมาเป็นปีจนกลับมาคบกันครั้งนี้มันดีกว่าครั้งก่อนหน้าที่มากเราก็คบกันมาเรื่อยๆไม่รีบร้อนเนิ่บๆมาไม่ก้าวก่ายเซฟโซนจองกันและกันคือเราก็เป็นคนที่ห่วงความเป็นส่วนตัวด้วยแล้วก็รักอิสระค่ะให้เราทุกอย่างให้ทั้งความรักความใส่ใจแต่คนๆนี้เข้าใจเราในแบบที่เราเป็นจนประมาณอาทิตย์ที่แล้วเราเริ่มไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เพราะไม่ว่างด้วยแต่จะเป็นเราส่วนใหญ่ที่ไม่ค่อยได้ทักหาเขาบางครั้งอาจจะลืมบางครั้งไม่ว่างด้วยหรืออาจจะไม่มีอารมณ์คุยเลยไม่ทักไปคือเราเป็นคนที่อารมณ์ค่อนข้างร้อนแปรปรวนตลอดเวลามีแต่เขาที่รับได้พอเราไม่ค่อยได้คุยกันเขารู้สึกว่าเราทำตัวห่างเหินกับเขาเริ่มเบื่อเขาแต่จริงๆแล้วเราไม่ได้เบื่อเขาเราแค่ต้องการเหมือนชาจเเบตตัวเองอยู่คนเดียวสักพักก็เข้าใจนะคะว่าคนเป็นแฟนกันก็ต้องเปิดใจคุยกันแต่ทุกๆคนอะคะมันก็ต้องมีวูบนึงที่รู้สึกว่ามันเติมเต็มจนมากพอแล้วอยากจะอยู่คนเดียวบ้าง
เราก็เป๋นแบบนี้ประมาณอาทิตย์นึงค่ะ พอมาวันนี้เขาทักมาถามเราว่ารักเขาไหมเราก็ไม่รู้จะตอบอะไรอะคะคือมันจะเรียกว่ารักหรือป่าวก็ไม่รู้จากกระทู้ที่เราเคยตั้งไปว่า้รารักใครไม่เป็นมันคือเรื่องจริงๆนะคะพอเขามาถามแบบนี้ไอเราก็หน้าชาไปไม่เป็นคือที่ผ่านมาที่เคยใช้เวลาร่วมกันเขามันรู้สึกดีมีความสุขแต่ไม่รู้ว่ามันเรียกว่ารักหรือป่าวหรือแค่รู้สึกดีเราพยายามจะรักเขาแล้วแต่พอมันใกล้จะถึงจุดนั้นเสียงๆหนึ่งในใจมันจะบอกให้หยุดแค่นี้แล้วมันก็จะค้างคาอยู่แบบนั้นอะคะเหมือน้รารู้สึกกับเขาได้แค่นั้นจริงๆ แล้วพอคุยไปด้วยกันสักพักเขาก็เริ่มระบายอารมณ์ที่เขาอัดอั้นมานานออกมาทีละนิดอะค่ะ้ราเลยคิดทบทวนดูว่าจริงๆแล้วเราสองคนไม่ได้มีอะไรเลยเหมือนกันสักอย่างทั้งความคิดการใช้ชีวิตทุกๆอย่างเลยค่ะมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆเราไม่อยากเสียเขาไปเลยเพราะเขาถามบอกกับเราว่าเขาถามกับตัวเองบ่อยมากๆว่าเลิกกันมันจะดีกว่านี้ไหม เราไม่อยากเลิกกับเขาค่ะแต่มันคงจะเป็นความรู้สึกไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตมากกว่า เพราะเขาเป็นคนนึงที่ดีมากๆให้เราทั้งความรักความใส่ใจถะนุถะนอมเราเป็นอย่างดีเเต่เรากลับไม่ให้อะไรเขากลับไปเลยแม้แต่ความรักหรือเราควรจะปล่อยเขาไปจริงๆค่ะ