ผมว่าเป็นเพราะเจออุปสรรคหลายๆอย่างโดยที่วุฒิภาวะยังไม่ถึงครับ  คบกันตอน ม.ปลาย ถ้าขึ้นมหาลัยแยกจากกัน ถ้าไม่เข้าใจกันจริง ไม่ต้องถึงคำว่าเวลา แค่คำว่าระยะทางก็พอที่จะทำให้เลิกกันแล้ว

ถ้าผ่านจุดนี้ไปแล้วไปกันรอด อุปสรรคต่อมาคือตอนเริ่มทำงาน พอทำงานต่างคนต่างมีภาระ มีความเครียด ความเหนื่อย กลับมาเจอกันก็แทบจะล้มตัวลงนอน อาจจะไม่ได้คุยกันเลย การเงียบเพราะอยู่คนเดียวดีกว่าการเงียบเพราะอยู่สองคนนะ ถ้าแบ่งเวลาให้กันไม่ได้ก็ไปกันไม่รอด

ถ้าผ่านจุดนี้ไปได้อีก คราวนี้แต่ละคนก็มีสิทธิเจอคนใหม่ๆที่ทำงาน พี่ๆที่มีหน้าที่การงานมั่นคง มีเงินเดือนสูง มีความสามารถ พอเจอคนในสเปคในระดับที่ดูแลคนอื่นได้ บางครั้งก็อาจจะไปเปรียบเทียบกับแฟนตัวเอง(ซึ่งพึ่งเริ่มทำงาน) อาจนำพาไปสู่การผิดใจกัน และไปต่อไม่ไหว

ถ้าผ่านจุดนี้ไปได้อีก อุปสรรคใหญ่สุดต่อมาคือ "การเบื่อ" ถ้าสามารถอยู่ด้วยกันมานานหลักเกิน10ปีตั้งแต่ รู้ใส่รู้พุงกันหมด มองในแง่ดีคือเข้าใจกันดี มองในแง่ร้ายคือไม่มีอะไรให้ถวิลหาอีกแล้ว อุปสรรคนี้ผมว่าทุกคู่หลังแต่งงานก็เจอ เพราะต้องอยู่ด้วยกันไปจนแก่ แต่เพราะวุฒิภาวะพวกเขาเพียงพอทั้งคู่แล้วเขาจึงอยู่กันได้

ถ้าผ่านทั้งหมดนี้ไปได้ปัญหาที่เหลือคือ สินสอด กับพ่อตาแม่ยายแล้วครับ 555