เราติดแฟนเกินไปจนรู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อย ตอนนี้รู้สึกแย่มากแก้ไขยังไงดีคะ?

ขอแทนตัวเองว่า ‘เรา’ ในการเล่าเรื่องนะคะ เรากับแฟนคบกันมานานพอสมควรค่ะ จากเดิมสมัยมัธยมแฟนติดเรามาก อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นอยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยเลยทำให้เจอกันทุกวันอยู่แล้วค่ะ พอถึงช่วงเราทั้งคู่เรียนมหาลัยก็เจอกันเฉพาะเสาร์อาทิตย์เพราะเรียนคนละที่กันค่ะ ด้วยความที่เราออกนอกบ้านวันเสาร์อยู่แล้ว เขาก็จะมาด้วยตลอด หรือเวลาเราชวนเขาไปไหนเขาก็จะตอบตกลงทุกครั้ง แต่ประเด็นที่ทำให้เราน้อยใจคือเขาไม่เคยชวนเราไปไหนเองหรืออยากมาเจอเราเองบ้างเลย เราเคยลองหยุดชวนหรือพอเราไม่ได้ออกจากบ้านไปไหน เขาก็ไม่มีท่าทีว่าอยากจะมาเจอเราบ้างเลย ถ้าเขาชวนเราก็พร้อมไปด้วยเสมอนะคะ แต่นี่ไม่มีเลย
คำถามแรกนะคะ เราค่อนข้างสับสนมากๆ เหมือนว่าเจอกันแฟนก็สนใจดีทุกอย่างแต่ไม่เจอกันก็ไม่เป็นไร จากที่เล่ามาเวลาเราไปไหนหรือชวนแฟนไปไหน เขาก็ตอบตกลงไปด้วยทุกครั้ง แต่พอเรานิ่ง เขากลับไม่เป็นฝ่ายออกปากชวนเองบ้าง ทำให้เรารู้สึกน้อยใจ แบบนี้เราเยอะไปมั้ยคะ?

จนมาช่วงหลังๆ เราเหมือนยิ่งงี่เง่าค่ะ เกริ่นก่อนนะคะคือครอบครัวแฟนเป็นครอบครัวที่ใส่ใจดูแลกันดีมากๆ ในขณะที่ครอบครัวเราค่อนข้างปล่อย ด้วยความที่แฟนมีน้องสาวและพ่อแม่เขาก็คอยรับส่งตลอดเวลา บางครั้งแฟนก็ต้องรับส่งแทนเวลาพ่อแม่ไม่ว่าง แต่เรากลับรู้สึกน้อยใจและไม่ชอบเลย เหมือนรู้สึกว่ากับเรายังปล่อยให้ไปไหนเองโดยไม่สนใจได้แต่น้องสาวกลับต้องมีคนคอยรับส่งทุกครั้ง ในขณะที่ตอนเราอายุเท่าน้อง (ประมาณมัธยมปลาย) เราไปไหนมาไหนเองตลอด เราก้าวก่ายมากไปและไม่เข้าใจพื้นฐานครอบครัวที่แตกต่างกัน เรายอมรับค่ะ แต่ก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ นอกจากนี้ก็มีเรื่องอื่นๆยิบย่อย อย่างเช่น น้องขี้งอน พ่อแม่ก็จะบอกให้สนใจน้องบ้าง น้องขอกอด พ่อแม่ก็จะบอกให้ยอมน้องหน่อยนานๆที น้องไปไหนเองไม่เป็น เป็นไปได้มากสุดก็นั่งแท็กซี่ แฟนก็ต้องนั่งไปเป็นเพื่อนเพื่อดูแลน้องเพราะเป็นผู้หญิง มันก็ดูเป็นเรื่องที่ดีนะคะแต่เรากลับรู้สึกแย่ที่เหมือนเขาต้องดูแลผู้หญิงคนนึง (ถึงแม้จะเป็นน้องสาวก็ตาม) เหมือนแฟนหรือบางครั้งก็มากกว่าแฟนซะอีก ในส่วนของเราแฟนก็ดูแลเราดีค่ะ จริงๆก็ตามใจ เอาใจทุกอย่างและยอมเรามากด้วยค่ะ เราเหมือนเป็นคนหวงแฟนที่อยากให้แฟนสนใจเราแบบนี้แค่คนเดียว จะบอกว่าใจแคบก็ได้ค่ะ
คำถามต่อมา มีแฟนคนไหนเคยรู้สึกแบบนี้กับพี่น้องของแฟนบ้างมั้ยคะ และมีวิธีแก้ไขยังไงบ้างคะ?

ปกติแล้วครอบครัวเราไม่ได้เป็นครอบครัวที่เปิดใจคุยกันทุกเรื่องมาตั้งแต่แรกค่ะ เวลามีอะไรเราก็จะคุยกับเพื่อนมากกว่า ตั้งแต่มีแฟนเหมือนแฟนเป็นตัวเราอีกคนที่เรากล้าเล่าทุกเรื่องและบอกแทบทุกอย่างให้ฟัง ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกสบายใจมากๆ ไม่ใช่ว่าเราไม่เปิดใจให้กับใครเลยนะคะ แต่เหมือนว่าคนอื่นจะเข้ามาได้แค่ถึงระดับนึงเท่านั้น ลึกกว่านั้นก็มีแค่ตัวเองกับแฟนเลยค่ะ ในขณะที่ครอบครัวแฟนเป็นครอบครัวที่เปิดใจคุยกันทุกเรื่องเลย เพราะฉะนั้นนอกจากเราแล้ว แฟนก็ยังมีครอบครัวที่เป็นเหมือนทุกอย่างให้ หลังๆมานี้เวลาเราไปไหน แฟนก็ไม่ค่อยมาด้วยแบบเมื่อก่อนแล้วค่ะ และเราก็ไม่ค่อยอยากชวนเขาแล้วด้วยเพราะรู้สึกว่าเราเป็นฝ่ายอยากเจอเขาคนเดียวตลอด มันยิ่งทำให้เรารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เรามีความคิดว่าที่เราหวงแฟน อยากให้แฟนสนใจและอยู่กับเราแค่คนเดียวเพราะนอกจากแฟนแล้วเราก็เหมือนไม่เหลือใครที่เป็นที่สุดแห่งความสบายใจ เรามองย้อนไปเราก็ทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอดด้วยความที่พ่อแม่ไม่ค่อยมีเวลาและเราก็โตแล้ว ก่อนหน้านี้เรารู้สึกภูมิใจด้วยซ้ำค่ะ แต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกแย่ที่ครอบครัวแฟนคอยทำอะไรให้ทุกอย่าง (หลักๆก็มาจากปัญหาน้องสาวแฟนที่เรางี่เง่าเองด้วยมั้งคะ)
คำถามสุดท้ายนะคะ คิดว่ามันเป็นปมด้อยลึกๆที่ทำให้เรารู้สึกแบบนี้รึเปล่าคะ? และเราอยากจัดการปัญหาที่เรายึดติดแฟนมากเกินไปเหมือนแฟนเป็นทุกอย่างในชีวิต หรือหวงแฟนว่าอยากให้อยู่แค่กับเรา เราอยากไปไหนเองคนเดียวได้โดยที่ไม่รู้สึกว่าแฟนไม่สนใจ ทั้งๆที่กับน้องสาวแฟนไปด้วยตลอดเพราะปกติก็ไปกันทั้งครอบครัวค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบนะคะ จะปรับปรุงและนำไปแก้ไขเพื่อให้ตัวเองกลับมามีความสุขอีกครั้งให้ได้ค่ะ ยิ้ม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่