ฉันกับสามีแต่งงานได้1ปี ตอนนี้มีลูก1คน เราได้ตกลงกันว่าต้องขยับขยายครอบครัวแล้วเพราะเรามีเจ้าตัวเล็ก จากที่เช่าคอนโดอยู่เดิมเรากำลังวางแผนซื้อบ้านร่วมกัน (โดยแผนคือสามีออกค่าผ่อนบ้านมากกว่า ตามเงินเดือน) ทุกอย่างดูจะลงตัวแล้วด้วยอายุและรายได้ของทั้งคู่ก็เหมาะจะสร้างครอบครัวเล็กๆ ในบ้านใหม่ซักหลัง แต่ความอึดอัดใจก็มีอยู่ว่า สามีได้ชวนน้องสาวมาอยู่ด้วย ภรรยาที่ออกค่าผ่อนบ้านน้อยกว่าอย่างเราตกอยู่ในสภาวะอึดอัดและจำยอม มันอาจจะดูใจแคบนะที่ไม่อยากให้น้องสามีมาอยู่ แต่เหตุผลมันก็มีอยู่ว่าเราไม่อยากมานั่งเกรงใจคนอื่นในบ้านของตัวเอง เราต้องการความเป็นส่วนตัว เฉพาะครอบครัวพ่อแม่ลูก ถ้าเป็นปู่ย่าหรือตายายจะมาอยู่ร่วมบ้านแบบนั้นเราโอเคนะ เป็นลูกก็ต้องดูแลพ่อแม่ ไม่ว่าจะพ่อแม่ตนเองหรือพ่อแม่สามีก็ตาม แต่พอเป็นพี่น้อง ลำดับความสำคัญมันลดลงมาแล้วค่ะ พี่น้องควรดูแลตัวเองได้ระดับนึง เพราะเรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว มีรายได้แล้ว สามารถจ่ายค่าห้องพักได้สบายเพราะก็เงินเดือนเยอะและไม่มีภาระต้องผ่อนบ้านผ่อนรถอะไรเลย ตอนเรียนสามีก็ส่งเงินให้น้องสาวเรียนจนจบ ที่เล่ามาเป็นเพียงความคิดวนอยู่ในหัว ไม่ได้บอกให้สามีรู้ เราจะพูดดีไหม ตอนนี้ไม่อยากซื้อบ้านใหม่แล้ว อยากอยู่คอนโดเหมือนเดิมเพื่อรักษาความเป็นส่วนตัวเอาไว้ด้วยซ้ำ ไม่อยากเข้าคำพูดที่ว่าคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก เพราะเราเคยอยู่ร่วมห้องกันแล้ว มีเรา มีสามี และน้องสาวสามี มันอึดอัดมากๆ ตอนนั้น จึงได้แยกย้ายมาอยู่คอนโดกันสองคนจนกระทั่งมีเบบี๋ น้องค่อนข้างเอาแต่ใจ ไม่พอใจอะไรเขาจะแสดงออกทางสีหน้า เราว่าอยู่ไปจะมีปัญหากันซะเปล่า มันอาจดูใจแคบจังเลย ที่ภรรยาคิดแบบนี้ แต่เราติดปีกติดหางให้น้องแล้วด้วยการที่สามีส่งเสียให้น้องเรียนจนจบ ให้มีความรู้ติดตัว น้องควรออกโบยบิน และซัพพอร์ตเมื่อล้มก็พอ อย่าโอบอุ้มจนรังของตนเองเว้าแหว่งสั่นครอน อย่าสร้างความอึดอัดให้คุณภรรยา ใช่อยู่ว่าน้องสามีก็เหมือนน้องของภรรยา แต่เราไม่สามารถเลี้ยงพี่น้องได้ตลอดนะคะ เขาต้องออกไปมีชีวิตของตัวเอง