ช่วงนี้ เห็นดราม่าลีดจุฬาเลยอยากชวนแชร์ประสบการณ์เล่นๆ เฉยๆ ใครว่างมาทางนี้ 55555555

เริ่มจากตัว จขกท ก่อน
จขกท เป็นคนหน้าตากลางๆ (ค่อนไปทางล่าง)ค่ะ ฐานะไม่กล้าออกตัวว่ารวยแต่ก็เกินมาตรฐาน พอควร

privilege เดียวที่ได้รับจากฐานะ ตั้งแต่เรียนจนถึงทำงานบริษัทที่แรก มีแค่เรื่องได้ใช้สิทธิพิเศษจากธนาคารต่างๆ (เช่นห้องเลาจน์) 

แค่นี้จริงๆค่ะ 

นอกนั้นคนในสังคมไม่ได้ให้ความสนใจ หรือได้รับการปฏิบัติที่แตกต่าง ไม่เคยรู้สึกอยู่ในสปอร์ตไลท์ (ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่ดีนะ เราไม่สนับสนุน ให้เกิดการเลือกปฏิบัติ)
แม้แต่ว่า มีเพื่อนร่วมรุ่นเราคนนึงรวยจริงๆ ฟีลลิ่งลูกสาวเจ้าสัวระดับประเทศเงี้ย (แต่หน้าตานางไม่ตรงค่านิยม) เพื่อนๆก็ไม่ได้ให้ความสำคัญไร
ไม่เหมือนคนสวยหรือหล่อ

มาเรื่องหน้าตากับบ้าง

เนื่องจากจขกท ไม่เคยอยากเป็นลีดหรือดรัมเมเยอร์หรือดาวมหาลัย เลยไม่ค่อยรู้สึกเจ็บปวดกับเรื่องนี้
แต่ก็มีอยู่ครั้งนึง ที่ถูกชวนให้เดินพาเหรดงานโรงเรียน ม 6 (ที่ต้องแต่งตัวสวยๆ)
เพราะตอนนั้นเรายืนข้างกรรมการนักเรียนพอดี กรรมการเลยถามว่า แกเดินไหม คนขาด คนเขาสนใจแต่เรื่องสอบเข้ามหาลัย ไม่มีคนเดิน
ก็เลยสมัคร ปรากฎว่า มีเพื่อนคนอื่นพูดเยอะแยะว่าเราเส้นกรรมการนักเรียนให้ได้เดิน
แบบ แกเดินได้ไงวะ แกไม่สวยไรงี้
ตอนนั้น คือก็น้อยใจพอควรนะ ซึมไปนิดหน่อย 55555 แต่มันก็ผ่านมานานแล้วล่ะค่ะ

สมัยเรียนก็จะเจอพวกประกวดดาวมหาลัย เพจอวย chula cute boy ไรงี้ (กิจกรรมสร้างความเหลื่อมล้ำทางหน้าตา) 555555
ในสังคมที่ทำงานก็คล้ายสมัยเรียนค่ะ แต่จะเน้นที่ความสามารถก่อน รองมาคือหน้าตา (ถ้าหน้าตาดีจะได้รับความสนใจ) ส่วนฐานะรวย/จนแทบไม่มีใครสนใจ

ส่วนตัวเลยคิดว่า ในสังคมไทย 
pretty privilege มีผลมากกว่า wealthy privilege อ่ะค่ะ มากๆด้วย
ส่วนผู้หญิงจะ suffer กับ pretty privilege มากกว่าผู้ชาย  เพราะในสังคมมีค่านิยมที่ว่า "นารีมีรูปเป็นทรัพย์" 
ซึ่งเราเองก้ไม่ได้ต่อต้าน แต่เราก้อยากให้ผู้หญิงที่เก่ง หรือจิตใจดี มีที่ยืนเท่ากัน

รอฟังประสบการณ์คนอื่นนะ 
คอมเม้นข่างล่างเลยค่ะ

ปล ขอแท็ก ปัญหาความรักด้วยนะ เผื่อ มีใครเคยเจอปัญหา privilegeที่เกี่ยวกับความรัก