ผมครบกับแฟนมา 10 ปี มีลูกด้วยกัน2คน เราอายุห่างกัน2ปี ผม26แฟนผม28 เข้าครบกันตั้งวัยรุ่น เกิดท้องลูกคนแรก ตอนนั้นผมก้อไม่ค่อยดีความคิดไม่มีนอกใจไป2ครั้ง เมื่อ9ปีที่ เราก้อกระชับประคอง

กันมาได้ จนปีที่7ผมทะเลาะกันผมเมา ผมเกิดลงมือชกแฟนผมไปผมตาแฟนผมเขียว เป็นวันที่ผมเสียใจมาตลอด ที่ผ่าน เราเริ่มจากคำว่า0ิผมมาแต่ตัวครอบครัวแฟนผมดีกับผมทุกอย่าง ให้สางต่อธุระกิจที่บ้านรักผมเหมือนลูก จนเราเริ่มมีงานทำ มีรถคันแรก แล้วก้อมมีคันที่2 แล้วเราก้อดาวบ้านมาอีก1หลัง แต่ผมก้อชอบกินเหล้า  กลับบ้าน 2-3ทุ่มบ้าง บ้านนอกอาจดูดึกหน่อย แต่การงานผมก้อไม่เคยให้มีปันหา ทำมาด้วยตลอด 

ผมกลับมาก้อจะปากเสียบ้างหาเรื่องทะเลาะบ้าง อาจทำให้เค้าหมดความอดทน เพราะความปากหมาของผม 
แต่เราก้ออยู่ด้วยกันมา จนปีที่10 ผมได้เห็นเค้าคุยกับคนอื่น มันเป็นขอความที่อาจบาดใจผม แต่แฟนผมเค้าขอโทษที่คุยไปเพราะผมไม่ค่อยมีเวลา เอาใจใส่เค้า ด้วยความผมอารมณ์ร้อน จะหย่ากันอย่างเดียว ทุกอย่างที่แฟนผมสะสมมานาน ก้อเหมือนมาระเบิดที่เดียวแต่พอจะหย่าจริงๆผมกลับไม่กล้า เพราะผมไม่เคยไม่รักเธอเลย

แต่ตอนนี้เราไปต่อกันไม่ได้ผมควรเดินออกไปจากชีวิตเค้าดีไหมคัพ แต่ผมเห็นหน้าลูกผม น้ำตาผมก้อไหลแล้ว

เพราะแค่อยากจะเอาชนะใครสักคน ตอนนี้ผมก้อจะชนะแล้วคัพ ชนะแบบไม่มีเธออยู่ ข้างผม และความปากหมาของผม 

ผมควรไปต่อแบบไหน  ผมไม่อยากจากเธอไปเลย แต่ที่ผ่านมาเหมือนเธอทนกับผมมาเยอะ จะยื้อกันไปต่อหรือจะพอแค่นนี้ ต่างคนต่างเหนื่อยกันมานาน  ถามทำใจได้ไหม ตอนนี้ผมก้อยังร้องไห้อยู่เลย