เรามีเพื่อนสนิทคนนึง ขอใช้ตัวย่อว่าBนะคะ
ตอนม.1เราอยูาห้องเดียวกันกับB ก็สนิทกันปกติ มีงอนกันบ้างนิดหน่อย แต่พอขึ้นม.2เราถูกแยกห้องกัน เราก็มีเพื่อนใหม่แต่ก็ไม่ได้สนิทมาก ต่างจากBที่มีเพื่อนใหม่เต็มไปหมด ซึ่งก่อนหน้านี้Bไปสนิทกับคนๆนึง แล้วเราก็รู้จักด้วย บ่อยครั้งที่Bจะไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนนั้น แต่พอคนๆนั้นไม่อยู่ ก็จะกลับมาหาเรา มันทำให้เราน้อยใจมากว่า ที่เราช่วยทุกอย่าง ไม่สนิทกับใครจนเกินหน้าเกินตา มันทำให้เรามีประโยชน์แค่นี้จริงๆใช่มั้ย
.
วันนี้Bงอแงมาก แบบไม่เคยเป็นมาก่อน คือBอยากไปร้านน้ำ แต่เรากับเพื่อนในกลุ่มไม่อยากไป Bก็ตื้อและงอแงมากๆจนเราเติ่มรำคาญเราเลยเงียบสู้ เพราะกลัวว่าถ้าเราอารมณ์เสียแบบนี้ ถ้าพูดอะไรออกไปมันจะไม่ดีเปล่าๆ ซึ่งในตอนนั้นเรากินข้าวใกล้เสร็จแล้ว เราเลยยังไม่ได้ลุก พอเรากินเสร็จ เราก็บอกว่า"จะไปไม่ไป?" Bก็ทำหน้างอนแล้วยอกว่าไม่ไปแล้ว แล้วก็แยกกันตรงนั้นเลย
.
ขอแทรกนิดนึงว่า ทุกครั้งที่Bไปกับเพื่อนคนอื่น เราต้องอยู่คนเดียว เดินคนเดียวในโรงเรียนตลอด ซึ่งBก็ไม่ได้สนใจเลยว่าเราเป็นยังไงบ้าง แต่มาวันนี้Bเรียกร้องว่าไม่อยากเดินคนเดียว ไม่อยากโดนทิ้งเพราะรู้สึกเหงา(Bเป็นคนขี้เหงามากๆๆๆๆๆๆ ต่างจากเราที่โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะ)
.
คือเราผิดจริงๆใช่มั้ยคะ แต่เราไม่อยากทนเงียบต่อไปแล้วอะ เราอยากจะพูด สิ่งที่เราเก็บไว้มาตลอดแต่ไม่กล้าพูด เพราะยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่มันแรงแบบนี้อะค่ะ
.
ทุกครั้งที่Bขอโทษเราก็ให้อภัย แต่ก็ยังทำซ้ำอีกหลายรอบ ซึ่งเราจะไม่โกรธเลยถ้าขอโทษจากใจและจะไม่ทำอีก
ทะเลาะกับเพื่อนเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง ทำยังไงดีคะ?
ตอนม.1เราอยูาห้องเดียวกันกับB ก็สนิทกันปกติ มีงอนกันบ้างนิดหน่อย แต่พอขึ้นม.2เราถูกแยกห้องกัน เราก็มีเพื่อนใหม่แต่ก็ไม่ได้สนิทมาก ต่างจากBที่มีเพื่อนใหม่เต็มไปหมด ซึ่งก่อนหน้านี้Bไปสนิทกับคนๆนึง แล้วเราก็รู้จักด้วย บ่อยครั้งที่Bจะไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนนั้น แต่พอคนๆนั้นไม่อยู่ ก็จะกลับมาหาเรา มันทำให้เราน้อยใจมากว่า ที่เราช่วยทุกอย่าง ไม่สนิทกับใครจนเกินหน้าเกินตา มันทำให้เรามีประโยชน์แค่นี้จริงๆใช่มั้ย
.
วันนี้Bงอแงมาก แบบไม่เคยเป็นมาก่อน คือBอยากไปร้านน้ำ แต่เรากับเพื่อนในกลุ่มไม่อยากไป Bก็ตื้อและงอแงมากๆจนเราเติ่มรำคาญเราเลยเงียบสู้ เพราะกลัวว่าถ้าเราอารมณ์เสียแบบนี้ ถ้าพูดอะไรออกไปมันจะไม่ดีเปล่าๆ ซึ่งในตอนนั้นเรากินข้าวใกล้เสร็จแล้ว เราเลยยังไม่ได้ลุก พอเรากินเสร็จ เราก็บอกว่า"จะไปไม่ไป?" Bก็ทำหน้างอนแล้วยอกว่าไม่ไปแล้ว แล้วก็แยกกันตรงนั้นเลย
.
ขอแทรกนิดนึงว่า ทุกครั้งที่Bไปกับเพื่อนคนอื่น เราต้องอยู่คนเดียว เดินคนเดียวในโรงเรียนตลอด ซึ่งBก็ไม่ได้สนใจเลยว่าเราเป็นยังไงบ้าง แต่มาวันนี้Bเรียกร้องว่าไม่อยากเดินคนเดียว ไม่อยากโดนทิ้งเพราะรู้สึกเหงา(Bเป็นคนขี้เหงามากๆๆๆๆๆๆ ต่างจากเราที่โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้ใครมาเกาะแกะ)
.
คือเราผิดจริงๆใช่มั้ยคะ แต่เราไม่อยากทนเงียบต่อไปแล้วอะ เราอยากจะพูด สิ่งที่เราเก็บไว้มาตลอดแต่ไม่กล้าพูด เพราะยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่มันแรงแบบนี้อะค่ะ
.
ทุกครั้งที่Bขอโทษเราก็ให้อภัย แต่ก็ยังทำซ้ำอีกหลายรอบ ซึ่งเราจะไม่โกรธเลยถ้าขอโทษจากใจและจะไม่ทำอีก