ดูจากการเล่นของทีมชาติไทย อาจมีปัญหาสภาพร่างกาย ปัญหาความฟิต ต้องบริหารเรี่ยวแรงให้อยู่รอดตลอด จึงเห็นเดินเล่นฟุตบอลมากกว่าวิ่ง ไม่ขยับเข้าหาบอล (รอบอล) เสียบอลไม่ไล่ ไม่เข้าประกบชิดติดตัว กองกลางหาย

สไตล์เล่นปลอดภัย ไม่เสี่ยง เป็นอะแปะครับ ส่งแต่ใกล้ๆ วิ่งมาเชื่อมเกมส์จังหวะไหนตัน จะไม่ฝืนเลี้ยง หรือ ส่งไปข้างหน้าครับ จะส่งคืนหลังตลอด เน้นเล่นยังไงก็ได้ ไม่ให้บอลมาเสียที่เราไม่ให้เราผิดพลาด หร

เวลาขึ้นนำ จะดึงช้า เล่นให้ชัวร์ขึ้น เคาะไปมาถ่วงเวลา เพื่อดึงล่อให้ คู่แข่งวิ่งไล่ พอไล่มากๆเข้าช่องโหว่เกมส์รับจะเยอะขึ้น หลังจะลอย หลุดตำแหน่ง จึงเตรียมกองหน้าความเร็วสูงรอวิ่งสวนกลับ และโดนตอกฝาโล

เราส่งนักเตะที่ดีที่สุดไปติดทีมชาติไม่ได้ เพราะมีบอลถ้วยกิ๊กก็อก แข่งอยู่ บอลถ้วยเขามีเยอะเกินไป ไร้ประโยชน์มาก ตัวหลัก ทีมบีจี มาเล่นไม่ได้เลย กองกลางตัวหลัก ของไทย อยู่บีจีทั้ง

คือผมมาจากสายฟุตบอลนะครับ คลั่งไคล้สไตล์การเล่นแบบ ครองบอลให้นานๆ Control Game ชื่นชอบการครองบอล คุมเกมส์ เวลานำชอบที่จะดึงช้าล่อให้คู่แข่งวิ่งไล่ จนเกิดช่องโหว่เกมส์รับแล้วสวนกลับง่ายๆ ได้ศึกษากีฬา

พอดีไปเจอหนังสือ "เศรษฐศาสตร์จุลภาค ภาษาคน" ของ อ.พี่จิน มาครับ อ่านเข้าใจง่ายมากกก ตอนนี้ต้องศึกษามหภาค พอมีใครจะแนะนำหนังสือที่เขียนสไตล์นี้ให้ได้ไหมครับ?

จากมุมมองส่วนตัวนะครับ ตอนนี้ ลิเวอร์พูล เล่นในระบบ กองหน้าตัวหลอก บางเกมส์ เจอทีมที่เล่นเกมส์รับ แบบรถบัส บางทีก็เจาะลำบาก อาจจะหมดไอเดีย ในการเข้าทำได้ แต่ถ้าเรามีหน้าเป้า รูปร่างสูงใหญ่ เล่นลูก

เมื่อก่อนผมชอบดูบอล เลิกดูไปหลายปี กลับมาดูใหม่ รู้สึกว่า เดี๋ยวนี้ต่างออกไปเยอะ รู้สึกว่า ทำไมหลายทีมเล่นสไตล์เหมือนๆ กันหมดเลย ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่านะ เท่าที่ผมรู้สึกได้ มันจะประมาณนี้หรือเปล่า