ทำงานเป็นCC ขององค์กรหนึ่งอยู่ค่ะ เครียดมาก พักหลังมาเริ่มนอนไม่หลับ รู้สึกเหนื่อยมาก ไม่อยากกิน ไม่อยากนอน ร้องไห้ทุกวัน แต่ตอนทำงานก็ยิ้มกับเพื่อนได้ปกติ แต่พอกลับมาห้อง อยู่คนเดียว เราฟุ้งซ่านมาก เครียดเรื่องงานด้วย เรื่มควบคุมความคิดไม่ได้ เป็นทุกข์มาก ทั้งๆที่เงินเดือนก็ดี แล้วก็ไม่มีภาระ เพิ่งเรียนจบปีนี้ ยังไม่มีอะไนเป็นชิ้นเป็นอัน เริ่มรู้สึกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ไม่ห่วงอะไรข้างหลังแล้ว แม่เราเสียแล้วนะคะ มีแต่เรากับพี่สาว พี่สาวกำลังจะแต่งงาน ก็เลยรู้สึกว่าไม่มีห่วงแล้ว อยากนอนนิ่งๆ แล้วไปอย่างสงบ ใจนึงก็รู้ตัวว่าเราไม่ปกติแล้ว แต่เราควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เป็นทุกข์ตลอดเวลา
ขอร้องอย่าเหน็บแนมนะคะ ถ้าไม่แนะนำอะไรก็ปล่อยผ่านเถอะค่ะ อย่าซ้ำเติมเลย
เครียดมาก ควรปล่อยวางอย่างไรคะ
ขอร้องอย่าเหน็บแนมนะคะ ถ้าไม่แนะนำอะไรก็ปล่อยผ่านเถอะค่ะ อย่าซ้ำเติมเลย