รู้สึกย้อนแย้ง เราเคยทำร้ายตัวเองด้วยการกรีดแขนค่ะตอนนั้นเด็กมากๆ ประมาณม.ต้น  เราเป็นพวกที่เอาแต่ใจด้วยแหละ แต่ก่อนหน้านั้นช่วงประถมเราเป็นคนขี้อายมากๆเก็บความรู้สึกตลอด ใครมาว่าก็ไม่เคยโกรธแบบจริงจัง ยอมคนตลอด พอโตขึ้นมาหน่อยเราเหนื่อยมากที่ต้องยอมคนอื่นเลยลองหันมาร้ายคืนบ้างแต่มันทำให้เราร้ายตลอดจากเป็นคนเรียบร้อยไม่ค่อยพูดกลายเป็นคนโมโหร้ายพร้อมปรี้ดแตกใส่ทุกคนในบ้านเสมอ มีช่วงหนึ่งที่เราเคยหายไม่เป็นแล้วแต่พอมีอะไรมาจี้จุดเราก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ เรารักครอบครัวมากๆแต่เวลายายมาถามเราเราจะโมโหร้ายใส่ตลอดแล้วมาสำนึกทีหลังเราอยากเลิกนิสัยแบบนี้มากๆ แต่มันสับสนคลุมเคลือและเป็นคนชอบคิดมากทุกเรื่องแต่เป็นคนที่ชอลเก็บคำพูดคนอื่นมาคิดเรื่องที่คนอื่นไม่ซีเราซีตลอด. กลัวจะเป็นหนักกว่านี้