ต้องขอเกริ่นว่า ตัวเรา พ่อเสียมาตั้งแต่เด็ก ปู่เป็นคนส่งเสียเลี้ยงดูทุกอย่างมาตั้งแต่เกิด แม่ก็อยู่บ้านเดียวกัน จนเราอยู่ม.ปลาย แม่เราเจอคนถูกใจ และสุดท้ายก็ตกลงจะออกจากบ้านไปใช้ชีวิตกับแฟนเค้า โดยที่เราอยู๋กับญาติฝั่งพ่อ 
ระหว่างนั้น เราก็เรียนไปทำงานพาร์ทไทม์ไป จนเรียนจบ ทำงานแรกได้เงินเดือนเด็กจบใหม่ หมื่นต้นๆ แม่เรามีปัญหาทางธุรกิจกับแฟนใหม่ ล้มไม่เป็นท่า และก็มีโทรมารบกวนเงินจากปู่เราเรื่อยๆ ซึ่งปู่เราก็ให้ โดยคิดว่าเค้าคือแม่ของหลาน ในใจเรารู้สึกแย่มาก โกรธแม่ที่มารบกวนปู่ทั้งที่ไปมีครอบครัวใหม่แล้ว ทางแม่และแฟนใหม่ไม่ได้มาส่งเสียอะไรเรานะคะ 

เหตุการณ์ก็เป็นประมาณนี้มาโดยตลอด แม่ก็โทรมาขอเงินเรา ซึ่งเราไม่มีจะให้ เพราะเงินเดือนไม่พอใช้อยู่แล้ว แม่ก็ด่าเราหยาบคายอ่ะค่ะ บอกจะตัดแม่ตัดลูก เราก็ปลง วนลูปอยู่อย่างนี้มาหลายปี พอเราได้งานใหม่ เราก็พอมีเงินบ้างก็ส่งให้แม่ทุกเดือน ไม่มาก แต่มันก็ดีที่สุดที่ทำได้

จนเราแต่งงาน เราสงสารแม่เพราะเลิกกับแฟนเค้าแล้ว และก็ไปอาศัยอยู่กับเพื่อน เราเลยปรึกษากับสามีว่าเราจะให้แม่มาอยู่ด้วย สามีเราโอเค แม่เราดีใจมาก เวลาผ่านไป แม่เราเริ่มเปลี่ยน อยากได้นู่นนี่ อยากได้ทอง อยากได้เหมือนคนอื่นเค้า แม่เราไม่ได้ทำงานนะคะ คืออยู่บ้านเรา ทำงานบ้าน ทำกับข้าวให้ โดยเราให้เงินเดือน เรื่องของใช้ส่วนตัว อาหาร เราและสามีเป็นคนรับผิดชอบ 

เราตามใช้หนี้ที่แม่สร้างไว้ตอนไปมีครอบครัวใหม่จนหมด ทุกวันนี้ แม่มาขอเงินเราเพิ่มทุกเดือน เราเครียดมาก ไม่ใช่ว่าให้ไม่ได้ แต่เรารู้สึกว่า แม่ล้มเหลวในการจัดการชีวิตตัวเอง สุดท้ายมาเดือดร้อนเรา เรายังไม่มีลูกนะคะ ยังไม่กล้าจะมี เหตุผลเพราะแม่เป็นหลัก เรารู้สึกว่า เราเลี้ยงแม่ก็เหนื่อยแล้ว มีลูกเราคงไม่ไหว 

ตอนนี้เราท้อใจมากค่ะ ลองคุยกับเค้าด้วยเหตุผลแล้ว เค้าบอกเงินแค่นี้มันจะไปพออะไร เราพยายามปลอบใจตัวเองว่าเรากตัญญูเราจะต้องเจริญ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นในบางที

ตอนนี้เรากับสามีอยากออกไปอยู่ข้างนอกสองคนค่ะ แต่ก็เสียดายเงินที่จะต้องไปซื้อคอนโด จะเปลี่ยนแม่ก็คงเปลี่ยนไม่ได้

มีใครเคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ แล้วรับมือกันอย่างไรบ้างคะ