สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 13
ระวังจะเป็นซึมเศร้า
เพราะชอบเเปรียบเทียบตัวเองกับเพื่อน
(คิดไปเองว่าเพื่อนประสบความสำเร็จแล้ว)
อยู่ในโลก social แห่งจินตนาการมากไป
ในโลกแห่งความจริง คนอายุ 26 ยังแทบไม่ได้ตั้งตัวอะไร
ส่วนใหญ่ติดเที่ยว shopping แบรนด์เนม
ถ้ามีบ้านมีรถ ก็คือเพิ่งเริ่มผ่อน ผ่อนแต่ดอกซะส่วนใหญ่
กว่าจะผ่อนหมด อายุ40-50โน่น
ถ้าไม่โดนยึดหรือโดนบีบให้ขายซะก่อน
พวกที่บ้านรวย ทำธุรกิจเอง
ถ้าเป็นธุรกิจใหม่ กว่าจะรู้ผลว่ารอดไม่รอดก็ 2-3 ปี
เพราะทุนหนา ทนขาดทุนได้เป็นปี
ยกเว้นทำธุรกิจดั้งเดิมของที่บ้าน
เพราะชอบเเปรียบเทียบตัวเองกับเพื่อน
(คิดไปเองว่าเพื่อนประสบความสำเร็จแล้ว)
อยู่ในโลก social แห่งจินตนาการมากไป
ในโลกแห่งความจริง คนอายุ 26 ยังแทบไม่ได้ตั้งตัวอะไร
ส่วนใหญ่ติดเที่ยว shopping แบรนด์เนม
ถ้ามีบ้านมีรถ ก็คือเพิ่งเริ่มผ่อน ผ่อนแต่ดอกซะส่วนใหญ่
กว่าจะผ่อนหมด อายุ40-50โน่น
ถ้าไม่โดนยึดหรือโดนบีบให้ขายซะก่อน
พวกที่บ้านรวย ทำธุรกิจเอง
ถ้าเป็นธุรกิจใหม่ กว่าจะรู้ผลว่ารอดไม่รอดก็ 2-3 ปี
เพราะทุนหนา ทนขาดทุนได้เป็นปี
ยกเว้นทำธุรกิจดั้งเดิมของที่บ้าน
ความคิดเห็นที่ 82
ผมบอกตรงๆ ว่าคุณสบายจนเคยตัว เพราะไม่ต้องมีภาระอะไรให้กังวล
คุณเรียนโทไป ไม่ใช่ว่าเพราะชอบมากอะไรหรอก แค่อยากให้รู้สึกว่าไม่เสียเวลาเปล่า มีอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอัน
เพราะจากที่คุณเขียนมา ป โท ที่คุณเรียนก็แค่อะไรที่มันใกล้เคียงสิ่งที่โอเคที่สุด แต่สุดท้าย คุณกังวลว่า นี่ต้องหาอะไรทำให้มันดูมีค่าอีกเหรอนี่
ผมว่าคุณควรหาจุดเปลี่ยนตัวเองด้วยการออกจาก comfort zone ดู ศึกษาทำอะไรจริงๆจังๆ สักอย่าง เริ่มจากสิ่งที่เราชอบทำว่าเอามาต่อยอดทำอะไรได้บ้าง หรืออย่างน้อย ใช้ชีวิตให้มีความสุขไปกับมัน
แต่ทั้งนี้สุดท้ายนะ ความสุขไม่ได้ว่าคุณมีแค่ไหน แต่มันคือสุขตามสภาพในสิ่งที่มี เหมือนที่เรียกว่า ความพอใจในสิ่งที่มี
ปล หากว่าความพอใจในสิ่งที่มีมากไป เราก็จะขาดความทะเยอทะยาน
สรุป ไม่ว่าสิ่งใด ถ้ามันมากเกินพอดี ก็จะไม่ดี
คุณเรียนโทไป ไม่ใช่ว่าเพราะชอบมากอะไรหรอก แค่อยากให้รู้สึกว่าไม่เสียเวลาเปล่า มีอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอัน
เพราะจากที่คุณเขียนมา ป โท ที่คุณเรียนก็แค่อะไรที่มันใกล้เคียงสิ่งที่โอเคที่สุด แต่สุดท้าย คุณกังวลว่า นี่ต้องหาอะไรทำให้มันดูมีค่าอีกเหรอนี่
ผมว่าคุณควรหาจุดเปลี่ยนตัวเองด้วยการออกจาก comfort zone ดู ศึกษาทำอะไรจริงๆจังๆ สักอย่าง เริ่มจากสิ่งที่เราชอบทำว่าเอามาต่อยอดทำอะไรได้บ้าง หรืออย่างน้อย ใช้ชีวิตให้มีความสุขไปกับมัน
แต่ทั้งนี้สุดท้ายนะ ความสุขไม่ได้ว่าคุณมีแค่ไหน แต่มันคือสุขตามสภาพในสิ่งที่มี เหมือนที่เรียกว่า ความพอใจในสิ่งที่มี
ปล หากว่าความพอใจในสิ่งที่มีมากไป เราก็จะขาดความทะเยอทะยาน
สรุป ไม่ว่าสิ่งใด ถ้ามันมากเกินพอดี ก็จะไม่ดี
แสดงความคิดเห็น
ชีวิตเราแย่ไหมคะ ที่อายุ 26 อันนี้จริงจังค่า