เรื่องของเรื่องคือ จขกท.เป็นคนยอมตามใจแฟนมาตลอดค่ะ จะทำอะไรก็ตามใจไม่ว่าให้เขารู้สึกเสียใจเพราะเราคิดถึงความรู้สึกเขาตลอด

แต่ในทางตรงกันข้ามแฟนเราเป็นคนเอาแต่ใจขี้หงุดหงิดง่ายโมโหง่าย ทำอะไรใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลในบางครั้ง วู่วาม พอเผลอใช้อารมณ์ตอนทะเลาะกันเราจะเงียบรอให้เย็นลงทั้งคู่ค่อยมาคุยกัน แต่เขาจะต้องการเคลียตอนนั้นทันที ซึ่งเราคิดว่ามันมีแต่จะทำให้สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิม ตอนนี้เรากำลังเข้าปีที่8ที่คบกันมา เรายังทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระทุกวันบางทีใันก็เป็นทุกข์ ทำให้บางทีเราไม่สามารถโฟกัสสิ่งที่ต้องทำอย่างอื่นได้เลย

ล่าสุดทะเลาะกันเรื่องนำ้จิ้มข้าวมันไก่หกลงพื้น เราไม่ระวังเองเเต่เราก็เช็ดทำความสะอาดให้เรียบร้อย แล้วระหว่างที่ทำเขาก็จะด่าเรายับ เช่น โง่หวะ ชีวิตนี้ไม่ต้องทำอะไรแล้ว กูไม่คิดว่าจะโง่ขนาดนี้ นำ้เสียงจริงจังแบบด่าจริงๆที่ไม่ใช่การหยอกล้อแซวเล่น วันก่อนเราก็เพิ่งทำนำ้ตาลหกก็ด่าเราด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว คือของที่หกมันไม่ได้ตั้งใจให้หก เเล้วเราก็รับผิดชอบเราเช็ดทำความสะอาด แต่ทำไมต้องด่าเราให้เรารู้สึกแย่ด้วย เราพูดขอโทษจนมันติดปากไปแล้วอะ รู้สึกว่าพูดขอโทษบ่อยมากๆไม่ว่าจะเรื่องอะไรที่เกิดขึ้น
(เราผิด)

อาจฟังดูเหมือนเรื่องไร้สาระแต่ที่ผ่านมา เมื่อเกิดอะไรขึ้นที่ผิดแผนไปจากที่เราคิด คนที่รับผิดชอบเรื่องต่างๆคือเรา เรารู้สึกแย่กับคำพูดที่เยาพูดแบบไม่คิด ส่วนใหญ่เราจะลืมง่ายมากๆทำให้ยังคบกันมาได้นานขนาดนี้ กับเขาเราให้อภัยง่ายมากๆ เเต่เราก็เศร้าทุกครั้งเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่จบไม่สิ้น