เรื่องมีอยู่ว่า เราเลิกกับแฟนเก่าคนนี้มา3เดือนแล้ว ตั้งแต่เลิกกันเขาก็จะทักมาคุยกับเราตลอด บางครั้งเราก็ไม่ตอบ ผ่านไป2-3วันหรือเป็นสัปดาห์เขาก็จะทักมาใหม่ จริงๆเรารู้ว่าเขามีคนคุยอยู่แล้วเป็นรุ่นน้องที่รร.เรา แต่เขาก็โกหกว่าไม่มีใคร เราขี้เกียจเถียงก็เลยปล่อยไป เขาไปเรียนในเมืองห่างจากบ้านเกิด50โลก็พักอยู่หอที่นู้น พอหยุดเสาร์อาทิตย์เขาก็มีมารับไปเล่นที่บ้านบ้าง มาเล่นบ้านเราบ้าง  ทางครอบครัวเขาคิดว่าเรากลับมาคบกันแล้ว แล้ววันเสาร์ที่ผ่านมา เขามาที่เล่นบ้าน เราขอเล่นโทรศัพท์เขา เขาคุยอยู่5คนถ้าร่วมเราด้วยก็เป็น6 ตอนแรกคิดว่าคุยแค่กับรุ่นน้องรร.เรา สตั๊ดนิดๆ แล้ววันนั้นเราก็แอดเฟสทุกคนไป  แล้วสักพักเขาก็ถามว่า " กลับมาคบกันไหม" เราบอกไปว่าไปเลิกคุยกับเขาให้หมดก่อน เขาก็บอกจะเลิกคุย  แล้ววันอาทิตพอเขากลับไปถึงหอปุ๊ปก็กินเหล้ากับคนคุยเขาที่เรียนที่เดียวกัน ที่รู้เพราะเห็นผู้หญิงคนนั้นอัพสตอรี่อยู่ที่หอเขา สรุปคืนนั้นเขานอนด้วยกัน เช้าวันจันทร์ผู้หญิงอัพสตอรี่รีดผ้าให้ผู้ชาย พอเราเข้าไปดูเขาก็ลบออก  เราก็เลยทักถามผู้หญิงคนนั้นว่าอยู่ด้วยกันใช่ไหม นางตอบมาว่า "เค้าเข้าใจนะแต่เค้าไม่เข้าใจผู้ชายว่าอยู่แบบนี้ต้องการอะไร" คือนางก็ไม่ถอยอ่ะนะ
ส่วนผู้ชายก็แถไปเรื่อยไม่ยอมรับ  
สรุปเช้าวันนั้นเราทักถามคนคุยเขาทุกคนว่ายังคุยกันอยู่ไหม? เขาก็บอกว่ายังคุยอยู่ แล้วเขาก็ขอโทษเราบอกว่าจะเลิกคุย มีอยู่คนเดียวที่ไม่ยอมเลิกคือคนที่เรียนที่เดียวกับเขา  เราโกรธมากในสมองตอนนั้นคือจะไม่ยอมปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ไปมีความสุขง่ายๆ เราไม่เสียใจเราแค่รู้สึกเจ็บใจ เข้าเรียนบ่ายวันนั้นคือฟังธรรมะจนหมดคาบเรียน แล้วมันช่วยให้เราปล่อยวางมีสติสบายใจขึ้น เเล้วเราก็รู้สึกว่าเราไม่ต้องการผู้ชายคนนี้เข้ามาในชีวิตอีกต่อไป ทำให้เรารู้สึกไร้ค่ามาก
เราก็เลยถอยมา เขาทักมาเราก็ไม่ตอบ  เราก็เริ่มโอเคขึ้นมาระดับหนึ่งละ แต่พอนึกถึงมันเจ็บจี๊ดในใจลึกๆ
จริงๆรู้มาตลอด4ปีว่าเขาเป็นคนแบบนี้ เราคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะหยุดได้แต่ก็ไม่555555555