เริ่ม ถุงมือเรื่องสั้น สัปดาห์สุดท้าย ก่อน "ปิดเทอม" ครับ ^^

กว่าจะได้เริ่มเรื่องสั้น ก็ต้องรอมาจนถึงวันนี้ ทีแรกกะจะเริ่มตั้งแต่วันจันทร์ แต่เวลาไม่เอื้ออำนวยครับ เพราะกระทู้ฝั่งกวีมีมาก และกรรมการต้องทำงานด้วยในบางช่วงเวลา

เพราะฉะนั้น วีคสุดท้ายนี้ ถึงตอนเฉลย ต้องแยกวันกันละครับ ถุงมือเรื่องสั้นจะเฉลยทีหลัง อาจจะหลังวันเฉลยถุงมือกวี 1 วัน ซึ่งอาจจะเป็นวันเสาร์ หรือไม่ก็วันอาทิตย์

และเพราะเป็นวีคสุดท้าย เพราะฉะนั้น ก็จะมีเรื่องสั้นให้อ่านกันจุใจแน่นอนครับ จะกี่เรื่องก็คอยดูกันไป...

มาพบกับ เรื่องสั้นเรื่องแรกกันเลยครับ ^^

นี่คือเรื่องของ เตียงพยาบาล ซึ่งกลายเป็น "เตียงจอมป่วน" ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

เตียงมันจะเป็น "จอมป่วน" ได้อย่างไร ??

ตามหาคำตอบกันเอาเองครับ เกริ่นแค่นี้พอ มากกว่านี้เด๋วกลายเป็นสปอยล์เยอะไปน่อ... ^^

ใช่แล้ว มันก็คือเตียงพยาบาลธรรมดานั่นแหละ

จนกระทั่งคืนหนึ่ง ตำนานของมันก็ได้ถูกเล่าขานขึ้น จากการต้อนรับผู้ป่วยหมายเลข 112 แห่งค่ำคืนนี้

ผู้ป่วยผู้นี้มีพยาบาลเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อตอนเที่ยงคืนสิบสองนาที กว่าจะรู้ตัว ผู้ป่วยก็หายไป หลงเหลือเพียงเศษเนื้อเยื่อ ซากน้ำเหลือง ชื้นส่วนเลือดที่แห้งแล้ว และเซลหนังศรีษะที่แตกระแหง

การทำความสะอาดดำเนินไปจนจบ สุดท้ายมันก็ถูกเตรียมพร้อม เพื่อต้อนรับเหยื่อรายแรกแห่งตำนานของมัน

นายแจ๊ะแม๊ะ อายุ 76 ปี ได้รับบาดเจ็บที่ขาจนต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุง

พยาบาลชายใจดีรีบลากเตียงหมายเลข 112 ไปรับจากรถ อปพร ลูกเอาหลักฐานไปทำเรื่อง เมียตามมาให้กำลังใจที่เตียงพยาบาล

สักพัก นายแจ๊ะแม๊ะก็เกาซ้ายเกาขวา เกาหน้าเกาหลัง ร้อนจนเมียต้องมาทายาหม่องให้วุ่นวาย ท่ามกลางสายตาประชาชีผู้รอคิวและไม่รอคิวทั้งมวล

หลังจากส่งนายแจ๊ะแม๊ะขึ้นเตียงในห้องคนไข้รวมก็หายคันเป็นปลิดทิ้ง ยังความอิหยังวะให้ลูกเมียและบุรุษพยาบาลเป็นที่ยิ่ง

เมื่อเสียงลือเสียงเล่าอ้างอันใดพี่เอยดังขึ้น เสียงนั้นย่อมเกิดการบอกต่อและลองของ

รายการข่าวและยูทิ้วเว่อสารพัดช่อง  แห่กันมาลองหมายเลข 112 กันถ้วนหน้า ร้อนจน ผอ. ต้องมาลองของด้วยตัวเอง และก็โดน"แมงคัน" เล่นงานงอมแงมจนหนีกะเซอะกะเซิง

ข่าวหมายเลข 112 แพร่สะพัดหนักขึ้น จนเข้าหูประชาคมโลก แต่ผอ.สั่งเด็ดขาด ไม่ให้หมายเลข 112 ออกใช้งานอีก พร้อมประกาศว่า อย่าหาทำ

แต่แล้วก็เกิดการประท้วง นำโดยป้าแดงยาหม่อง ป้าคำพิมเสนน้ำ ป้าดาแซมบัค ป้าๆ ทั้งหลายภายใต้ชื่อ สมาพันธ์แมงคัน 12 ก็ได้ทำแคมเปญ #saveแมงคัน ขึ้นตาม backbook twity permagram และโซเชี่ยลมีเดียทั่วฟ้าเมืองไทยและประชาคมโลก อีกทั้งยังรณรงค์ผ่าน chance.org อีกด้วย

นอกจากนั้นยังมีการ ทำบุญแมงคัน ในวันที่ 12 เดือน 12 ของทุกปี กับประเพณี สืบสานตำนานแมงคัน แห่งชุมชนหน้าโรงบาลที่ครึกครื้นและเริ่มจะซบเซา เพราะหมายเลข 112 ถูกล็อกดาวน์

เมื่อเสียงนานาชาติเรียกร้อง หมายเลข 112 ก็ถูกปัดฝุ่น มีการจัดงานกันอย่างใหญ่โต แขกบ้านแขกเมืองหลั่งไหลเข้าชมอย่างไม่ขาดสาย นำโดยโดนัท ถำ และ พิ้ว ไดไพ

ทำให้เกิดกระแส แมงคัน challenge เป็นทอล์คออฟเดอะเวิลด์

ยิ่งนานวันเข้า หมายเลข 112 ยิ่งเฮี้ยน คราวนี้ไม่ต้องนอน เพียงแค่สัมผัส แมงคันในตำนานก็พร้อมจะโดดกัดเป็นโดมิโน่

เท่านั้นยังไม่พอ หมายเลข 112 ก็ได้ก้าวเข้าสู่มรรคาใหม่แห่งตัวเลข การเสี่ยงโชค และการทำนายโชคชะตา

เรื่องนี้จะจบอย่างไรนะเหรอ จบมันดื้อ ๆ แบบนี้แหละ อาดิโอส

ว่าแล้วผู้เขียนก็ควักยาหม่อง พิมเสนน้ำ แซมบัค มาทาเป็นพัลวัน...

มัน....บัดซบ จริงๆ เล้ย... (นึกถึงเสียงของ "อาฉีเสียงหล่อ" ด้วยเมื่ออ่านถึงตรงนี้ รู้จักไหม)