สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะคะ 🙏🏻🙏🏻

เริ่มเกริ่นก่อนเลยนะ เราไม่รู้ว่าเราคิดมสกไปหรือคิดน้อยไปรึเปล่า
แต่เรารู้สึกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ มันเกิดขึ้นหลายครั้งแล้วด้วย

ขอเล่าเลยนะคะ
เรากับแฟน คบกันมาได้สักพักแล้ว ไปมาหาสู่กันตามปกติทั่วไปค่ะ
แต่ส่วนมากแล้ว เราค่อยข้างจะไปบ้านเขาบ่อย
เราทำงานประจำ จะไปหาเขาในทุกๆวันหยุดที่ว่าง เพื่อไปช่วยกันทำธุรกิตของเขาค่ะ
เรายังไม่แต่งงาน และยังไม่มีลูกค่ะ แต่พี่ๆของแฟน มีลูกกันหมดแล้ว
มีหลานของแฟนคนนึง อายุได้ราวขวบกว่าๆ ที่พ่อแม่แฟนเราเป็นคนเลี้ยงให้เพราะพี่ๆก็ทำธุรกิจกันหมด
ซึ่งเรื่องหลานนี่แหละค่ะ เป็นเหตุให้เราต้องอึดอัด แล้วมานั่งบลาๆอยู่ตอนนี้

คือมันมีหลายครั้งมากที่แบบมีงานเลี้ยง มีธุระหรือมีกิจที่ต้องไปทำนอกบ้าน แล้วเราต้องไปกับเขาด้วย
ซึ่งบางทีพ่อแม่แฟน หรือพ่อของหลานจะพาหลานไป แต่คนรับภาระดูหลานต้องเป็นเรา
ซึ่งแม่หลานก็ไม่คิดจะถามไถ่ว่าจะไผทำธุระกันได้มั้ย ยุ่งมั้ยดูหลานได้หรือเปล่า
ไม่เคยคิดที่จะว่าขอเลี้ยงลูกไว้ที่บ้าน คือทั้งพี่แฟนและแม่ของหลานจะพูดบ่อยๆแกมๆว่าทำงานดูลูกไม่ได้

เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคมากๆ เราไม่ได้ใจดำไม่ดูหลานนะคะ อยู่บ้านเราก็ช่วยเลี้ยงอยู่บ่อยๆ
แต่บางทีไปทำธุระนอกบ้านอะค่ะ เด็กขวบกว่ากำลังหัดเดิน น้ำหนักสิบกว่ากิโล ไม่มีรถเข็นเด็ก ไม่มีแม้อุปกรณ์ช่วยอุ้ม
เราไม่ได้เกลียดหลานหรือเกลียดพ่อแม่แฟนนะคะ แต่เราแค่รู้สึกนอยด์ๆ แฟนเราก็ไม่ได้มาเห็นใจเราเลยที่เราต้องเจแเหตุการณ์แบบนี้หลายครั้ง

อยากเพื่อนๆว่า เราควรมีวิธีไหนจะบอกแฟนให้รับรู้เรื่องนี้ 
เพราะตอนนี้ เราแทบไม่อยากไปไหนกับครอบครัวเขาแล้ว เราแค่ยี่สิบกลางๆ
เรายังอยากแต่งตัวสวยๆ อยากใส่ส้นสูง ไม่ใช่ว่าออกจากบ้านแล้วต้องเตรียมตัวกระเตงลูกเขา
เราอยากบอกให้เขารู้ แบบคำพูดดีๆ ซอฟท์ๆ
หรือเพื่อนๆมีคำแนะนำ ให้เราปรับวิธีคิดก็ได้

ยังไงช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ อึดอัดจริงๆ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ 🙏🏻🙏🏻