คือตอนนี้จขกทเรียนอยู่ปี1 มหาลัยอยู่ทางเหนือ จขกทเป็นคนที่ถูกปลูกฝังมาว่ากินเสร็จให้ล้างให้เหมือนกับขี้เสร็จให้ราด ไม้งั้นจะติดเป็นสันดาน อยู่กับคนอื่นต้องเห็นใจกัน คือเราก็พยายามเปลี่ยนตัวเองที่เป๊ะจนเกินไป ให้เบาๆลง ปลงๆบ้าง แต่หนึ่งอย่างที่จขกทรู้ว่าเป็นข้อเสียของตัวเองคือ ช้า ชิล อืด ซึ่งไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อนแต่จขกทก็พยายามเปลี่ยนกลัวมันจะติดตัวติดเป็นนิสัย จขกทรู้สึกแย่มากเมื่อมาเจอเมท3คนที่สนิทกันมาจากโรงเรียนเก่า คือ พวกเขามักจะกินข้าวแล้วไม่ล้างจาน พอเราบอกให้ล้าง ก็ตอบว่าเดี่ยวจนขึ้นหนอน บางที่เราจะกินข้าวจานก็ไม่ว่าง จนต้องเรียกให้มาล้าง ขยะที่แบ่งเวรกันทิ้งก็ไม่ทิ้งจนหนอนขึ้น 3คนชอบใส่รองเท้าในหอ พอเรากลับจากเรียนกะว่าจะนอนลงพื้น กวาดขยะบนพื้น ก็รู้สึกไม่สะอาด ผมเพ่นพ่านไปหมด คือสุดจะบรรยายอ่ะ 
   จขกทโค...ร อยาก...สุดๆอ่ะ คือเราที่พยายามปรับตัว แต่เมทกลับยิ่งทำอะไรไม่เกรงใจลงทุกวันๆอ่ะ สุดๆอ่ะบอกตรง อยากตบแล้วเนี่ยะ แต่ทุกครั้งที่นึกก็คิดถึงที่บ้านก่อน ถึงผลที่ตามมา ถ้าวันนั้นเราระงับสติไม่ได้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าพ่อแม่จะไม่สบายใจขนาดไหน😥
   ทุกคนละคะเคยเจอแบบนี้มาบ้างรึเปล่า ตอบหน่อยนะคะ อย่างน้อยเราจะได้รู้ว่าเราไม่ได้โดดเดี่ยว ที่เจออะไรแบบนี้คนเดียว