ท้าวความก่อนเลยนะครับ คือพ่อแม่ผมเป็นคนอีสาน มาทำงานในกรุงเทพ
พอสร้างเนื้อสร้างตัวได้ก็สร้างบ้านกัน เมื่อสมัย30กว่าปีแล้ว แล้วทีนี้หย่าร้างกันเมื่อผมอายุได้17ปี
ตอนนี้ผมอายุ25 ตอนนี้ผมอยู่กับแม่และพี่ชาย ก็ทำงานเก็บเงิน แม่ผมก็ไปชื้อที่ปลูกบ้านใกล้ๆกัน
เวลาผ่านไป พี่ผมก็ปลูกบ้านใกล้ๆกัน ผมเลยก็อยู่บ้านที่ถูกสร้างไว้ตั้งแต่แรก(30กว่าปี)
มันเริ่มเก่าแล้วทรุดโทรมบ้าง แต่ผมรักบ้านหลังนี้ที่สุด เพราะอยู่ตั้งแต่เกิด-ความทรงจำวัยเด็ก ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดเกิดขึ้นในนั้น..

มีอยู่วันหนึ่งซึ่งผมก็นอนๆอยู่แล้วรู้สึกว่ามีเสียงดัง จากข้างบน พอหงอยหน้าดูคือ ฝ้ามันได้เอียงลาดลงมา
ซึ่งผมก็ตกใจกลัวมันจะถล่มใส่หัว พรุ่งนี้เช้าก็เลยเรียกแม่มาดู ก็ว่าจะให้ช่างฝ้าเขามารื้อ ฝ้า หลังคา เปลี่ยนหลังคา ทำฝ้าใหม่
ซึ่งในใจเราคิดแค่นั้นจริงๆเมื่อช่างมา เขาได้เดินดูรอบบ้านๆ แล้วก็คุยกับแม่ผม ตอนนั้นผมไม่มีความรู้เรื่องการสร้างบ้าน
ก็ว่าจะทำฝ้าหลังคาใหม่ เขาตีราคามาประมาณ3แสน แล้วทีนี้เขาก็เดินดูรอบๆเห็นว่าเป็นพื้นไม้สภาพดี ไม่รู้แอบคิดอะไรหรือป่าว
เขาก็เดินดูแล้วเขาก็ได้คุยกับแม่ว่าบ้านหลังนี้มันทรุดแล้ว นั่นโน่นนี้ งั้นงี้ทำทีท่าว่าอยากได้งานใหญ่ๆทำ
พอคุยไปคุยมาแม่ผมตัดสินใจ ''ทุบบ้านทั้งหลัง'' แล้วสร้างใหม่ ผมตกใจมาก ช็อคทำไรไม่ถูก
ได้แต่บอกแม่ว่า ไม่ทุบๆ ทุบทำไมเสียดายมันยังดีอยู่ แต่แม่ก็ไม่สนใจ เขามักจะตะคอกใส่ผมเวลาความคิดเห็นไม่ตรงกัน
ผมก็บอกไม่ทุบอีก ทีนี้ แม่ผมได้เรียกพี่ชายมาตะคอกใส่อีกว่า เอ็งไม่ได้ออกตังค์ ก็ทำตามคนที่ออกตังค์ดิ
ซึ่งผมก็ได้แต่ตกใจเศร้าใจ ในใจร้องไห้หนักมากๆ ก็อ่ะอยากทำไรก็ทำ ทีนี้เขาก็ทุบ ทุบอย่างรวดเร็ว
หัวใจผมสลาย ช็อคจากเหตุการณ์ ได้แต่กินเหล้า ความรู้เรื่องการสร้างบ้านไม่มี เงินก็ไม่มี ออกความคิดเห็นก็โดนตะหวาด
ช่างทุบบ้านก็ขนเอาของเก่าที่ยังใช้ได้ไปบางส่วนใช่ พื้นไม้ เศษปู ทองแดง เสาเหล็ก ไปหมด
รวมๆแล้วขายก็น่าจะได้100000+อยู่ ผมนั่งดูบ้านตัวเองค่อยๆถูกทุบลง ก็ได้แต่หวังว่ามันคงจะดีขึ้น หวังอย่างนั้น
สุดท้ายแล้วพี่ก็เอาแบบบ้านมาให้ดู ซึ่งก็คงถูกใจเขาหละ แต่ไม่ถูกใจผมเลย แต่ก็พูดไรไม่ได้อีก
การสร้างบ้านเป็นไปอย่างน่าเศร้าใจ แรกๆช่างพูดจาดี พอทุบบ้านเสร็จเท่านั้นลายเริ่มออก เงินไม่มางานไม่เดิน
คิดค่าของค่าแรงแพงมาก รีบทำให้มันเสร็จ ไม่ปราณีต พอเราตำหนิก็กระทืบเท้าใส่ เวลาผมเข้าไปตรวจงาน
พวกช่างมักจะถืออาวุธของมีดคมคุยกับผมทุกครั้ง เวลาผมเรียกมาคุยเขามักจะเดินไปหยิบค้อนมาถือก่อนมาคุยกับผม
เป็นอะไรที่แย่ๆมาก ไม่จรรยาบรรณสักนิด แต่ก็ว่าอะไรไม่ได้เป็นช่างที่สนิทกับแม่ แม่เขาเชื่อใจ แต่ผมไม่โอเคมากเหลี่ยมจัด
สุดท้ายแล้วบ้านก็เสร็จครับ ช่างเบิดเงินงวดสุดท้ายเผ่นไป ผม-แม่-พี่ชาย เดินมาดูบ้าน ดูงานรอบๆ
แล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ''งานชุ่ย'' ตอนนี้ผมได้อยู่บ้านหลังนั้นครับ หลังที่ถูกสร้างใหม่จากการทุบบ้านแห่งความทรงจำทิ้ง
ตอนนี้ปวดหัวใจตลอดเวลา จิตใจห่อเหี่ยว ผิดหวังในชีวิตขั้นร้ายแรง โกรธแม่โกรธพี่ชายโกรธช่างโกรธตัวเอง
ต้องดื่มทุกคืนดื่มแทบตลอดเวลาที่จะดื่มได้ ผมไม่สามารถอยู่บ้านหลังนี้ ที่ถูกสร้างแบบนี้ โดยช่างแบบนี้ได้จริงๆ
ถึงขั้นวางแผนฆ่าตัวตายวันคล้ายวันเกิดที่จะถึงในอีกไม่ถึง10เดือนนี้ด้วยครับ อยู่ก็เหมือนคนตาย ชินชา โดยพี่ชายแอบด่าว่า บ้าทุกวัน
วันทุกๆวันผมคิดถึงแต่บ้านหลังเก่า ที่ๆอยู่แล้วอุ่นใจที่สุดในชีวิตของผม ถ้าบ้านมีชีวิตแล้วพูดได้ เขาคงโกรธและเสียใจมากที่ทุบเขา
ผมควรทำยังไงดีครับ ทุกวันนี้ผมมองแม่กับพี่ชายด้วยสายตาเดิมไม่ได้อีกต่อไปแล้วครับ... บางทีแม่-และพี่เขาอาจจะไม่ได้รักผมเลย..