สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
เราตามไปอ่านปัญหา ของคุณมาจากกระทู้เก่าแล้ว เพื่อจะได้ช่วยวินิจฉัย ได้ตรงประเด็นที่สุด
เราเชื่อว่า ใจคุณ เอียงมาทางเลิกกับสามีแล้วล่ะค่ะ
เขาเอง ก็ทิฐิแรง และ น้อยใจคุณ
เขาไม่ได้มองว่าเขาเป็นคนผิด (เพราะเขาถูกเลี้ยงดูและตามใจมาตลอด) พอมาเจอพ่อคุณด่า และเข้มงวดกับเขา
มาเจอคุณ ที่ไม่ได้เข้าข้างเขา เขาเลยยิ่งตั้งแง่ และไม่ยอมงอ รอวันหักอย่างเดียวแบบที่เห็น
พ่อคุณก็ห่วงลูกสาว และห่วงหลาน ท่านไม่ได้ว่าอะไรเขาเกินไป
(แต่อาจจะใช้คำแรง ในแบบที่ไม่ถนอมน้ำใจ ไม่เลือกใช้วิธีรอมชอม เพราะขัดใจอยู่แล้ว)
แม้สามีคุณ ดูเหมือนไม่มีความคิด ยังไม่โตพอ แต่เห็นแก่ตอนที่เขาดูแลคุณอย่างดีตอนคุณคลอด
แปลได้ว่า เขาเองก็รักและเป็นห่วงคุณ เห็นคุณลำบากจริงๆแบบนั้น จึงเปลี่ยนนิสัยเขาได้ชั่วคราว
วันอื่นๆ กลับมาเป็นแบบเดิม เพราะเขาคิดไม่ละเอียด ว่าคุณจะลำบากอย่างไร เห็นแก่ความดีเขาตรงนี้ ...
สามีคุณ เกียจคร้าน เอาแต่ใจ คิดถึงแต่ตัวเอง พฤติกรรมเหมือนคนอายุน้อย ด้อยวุฒิภาวะ
แถมยังก้าวร้าวต่อบุพการีคุณ โดยเฉพาะการโพสต์ประจานในเฟส (ยิ่งทำให้เขา ดูไม่เหมาะ ที่จะเป็นพ่อคนตอนนี้เลย)
เพราะข้อเสียของเขาตรงนี้ ...
แนะนำว่า
คุณ และ ลูก ยังอยู่ ที่บ้านเหมือนเดิมค่ะ
ถ้าจู่ๆ คุณเลือก ให้เอาลูกไปให้บ้านสามีเลี้ยง พ่อคุณ แม้ไม่พูดแต่ท่านย่อมเสียใจ
ตอนนี้ ตา ยาย ช่วยกันดูแลหลานได้อย่างดีแล้ว
กับสามี บอกจุดยืนของคุณ ให้เขาฟัง อธิบายแบบคนกลาง ว่าทำไมคุณต้องเลือกแบบนี้
บอกว่ายังรัก และ ให้โอกาสเขา (ตอนนี้เขาก็ทุกข์ใจไม่น้อยนะคะ)
บอกเขาว่า ให้เขารัก และ ให้โอกาส กับลูกน้อยจะได้เจอพ่อตัวเองได้ไหม ?
หากโชคดี เขายอมลดทิฐิลงมา เขาจะกลับมาหาคุณ ให้เวลาเขาอีกหน่อย
หน้าที่คุณคือ ต้องค่อยๆบอกเขา ทำให้ใจเขาเย็นลงก่อน อย่าเพิ่งตำหนิว่าเขาผิด
ให้เน้นบทสนทนาไปในทาง สร้างสรรค์ ให้กำลังใจ และบอกว่าคุณและลูกคิดถึงเขาขนาดไหน
ลองใช้ความอ่อนโยน ชนะใจเขาค่ะ
พ่อคุณ แรงกับเขาแล้ว คุณต้องใช้ไม้อ่อนเท่านั้น
นี่คือสิ่งที่คุณจะตอบแทนความดี ช่วงหนึ่ง ที่เขาเคยทำให้ ขอให้คุณตั้งใจระงับอารมณ์ตัวเอง
และทำให้เต็มที่
เพราะ ...
หากในที่สุด รักต้องจบลงจริงๆ
คุณจะไม่เสียใจ และไม่มานั่งรู้สึกผิดทีหลัง ว่าคุณมีส่วนทำให้เรือรักครั้งนี้จมลง
เราเชื่อว่า ใจคุณ เอียงมาทางเลิกกับสามีแล้วล่ะค่ะ
เขาเอง ก็ทิฐิแรง และ น้อยใจคุณ
เขาไม่ได้มองว่าเขาเป็นคนผิด (เพราะเขาถูกเลี้ยงดูและตามใจมาตลอด) พอมาเจอพ่อคุณด่า และเข้มงวดกับเขา
มาเจอคุณ ที่ไม่ได้เข้าข้างเขา เขาเลยยิ่งตั้งแง่ และไม่ยอมงอ รอวันหักอย่างเดียวแบบที่เห็น
พ่อคุณก็ห่วงลูกสาว และห่วงหลาน ท่านไม่ได้ว่าอะไรเขาเกินไป
(แต่อาจจะใช้คำแรง ในแบบที่ไม่ถนอมน้ำใจ ไม่เลือกใช้วิธีรอมชอม เพราะขัดใจอยู่แล้ว)
แม้สามีคุณ ดูเหมือนไม่มีความคิด ยังไม่โตพอ แต่เห็นแก่ตอนที่เขาดูแลคุณอย่างดีตอนคุณคลอด
แปลได้ว่า เขาเองก็รักและเป็นห่วงคุณ เห็นคุณลำบากจริงๆแบบนั้น จึงเปลี่ยนนิสัยเขาได้ชั่วคราว
วันอื่นๆ กลับมาเป็นแบบเดิม เพราะเขาคิดไม่ละเอียด ว่าคุณจะลำบากอย่างไร เห็นแก่ความดีเขาตรงนี้ ...
สามีคุณ เกียจคร้าน เอาแต่ใจ คิดถึงแต่ตัวเอง พฤติกรรมเหมือนคนอายุน้อย ด้อยวุฒิภาวะ
แถมยังก้าวร้าวต่อบุพการีคุณ โดยเฉพาะการโพสต์ประจานในเฟส (ยิ่งทำให้เขา ดูไม่เหมาะ ที่จะเป็นพ่อคนตอนนี้เลย)
เพราะข้อเสียของเขาตรงนี้ ...
แนะนำว่า
คุณ และ ลูก ยังอยู่ ที่บ้านเหมือนเดิมค่ะ
ถ้าจู่ๆ คุณเลือก ให้เอาลูกไปให้บ้านสามีเลี้ยง พ่อคุณ แม้ไม่พูดแต่ท่านย่อมเสียใจ
ตอนนี้ ตา ยาย ช่วยกันดูแลหลานได้อย่างดีแล้ว
กับสามี บอกจุดยืนของคุณ ให้เขาฟัง อธิบายแบบคนกลาง ว่าทำไมคุณต้องเลือกแบบนี้
บอกว่ายังรัก และ ให้โอกาสเขา (ตอนนี้เขาก็ทุกข์ใจไม่น้อยนะคะ)
บอกเขาว่า ให้เขารัก และ ให้โอกาส กับลูกน้อยจะได้เจอพ่อตัวเองได้ไหม ?
หากโชคดี เขายอมลดทิฐิลงมา เขาจะกลับมาหาคุณ ให้เวลาเขาอีกหน่อย
หน้าที่คุณคือ ต้องค่อยๆบอกเขา ทำให้ใจเขาเย็นลงก่อน อย่าเพิ่งตำหนิว่าเขาผิด
ให้เน้นบทสนทนาไปในทาง สร้างสรรค์ ให้กำลังใจ และบอกว่าคุณและลูกคิดถึงเขาขนาดไหน
ลองใช้ความอ่อนโยน ชนะใจเขาค่ะ
พ่อคุณ แรงกับเขาแล้ว คุณต้องใช้ไม้อ่อนเท่านั้น
นี่คือสิ่งที่คุณจะตอบแทนความดี ช่วงหนึ่ง ที่เขาเคยทำให้ ขอให้คุณตั้งใจระงับอารมณ์ตัวเอง
และทำให้เต็มที่
เพราะ ...
หากในที่สุด รักต้องจบลงจริงๆ
คุณจะไม่เสียใจ และไม่มานั่งรู้สึกผิดทีหลัง ว่าคุณมีส่วนทำให้เรือรักครั้งนี้จมลง
แสดงความคิดเห็น
ตัดสินใจเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวดีไหม
เขาเสนอทางเลือกให้เราสองทางค่ะ 1. คือให้เอาลูกไปให้แม่เขาเลี้ยงที่บ้านเขา เขาจะได้เจอลูกแล้วทุกอย่างจะค่อยๆ ดีขึ้น
2. คือเลิกกันไปเลย เขาจะได้ไปเริ่มชีวิตใหม่
เขาให้เราเป็นคนเลือก (ตอนนี้เราและลูกไม่ได้เจอสามีมานาน2-3 เดือนแล้วค่ะ เพราะเขาไม่ยอมมาบ้านเรา เพราะเกลียดพ่อเรามากๆ) (ความจริงพ่อเราแค่อยากให้เขามาขอโทษกับสิ่งที่เขาได้ทำผิดพลาดไปแค่นั้นเอง แต่เขาไม่ยอมมาค่ะ ) เขาบอกว่าเขาทรมาน ไม่มีความสุข ชีวิตทุกวันนี้ไร้จุดหมาย ไม่รู้จะใช้ชีวิตไปเพื่ออะไร ให้เรารีบๆ เลือกมาสักข้อ เขาจะได้รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปนี้เพื่อครอบครัวหรือเพื่อตัวเอง
เราก็คุยกับพ่อแม่ของทางสามีปกตินะคะ พม. บอกว่าก็ช่วยพูดแล้ว แต่สามีเราเขาไม่ฟัง ไม่ยอม ช่วงที่เกิดปัญหา สามีเราไม่ค่อยได้คุยกับพ่อแม่เขาเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยุ่แต่กับตัวเอง ไม่คุยปรึกษาใคร ไม่ยอมกลับไปหาพม.ด้วยค่ะ พม. สามีเราก็ได้แค่บอกว่า เคารพการตัดสินใจของลูกๆ แต่ก็อยากให้ทำความเข้าใจกัน คุยกัน ให้กลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิม (พ่อแม่ ญาติทางสามีดีกับเราทุกคนค่ะ ดีมากๆ ด้วย เรารักและเคารพทุกคน)
ตอนที่สามีเราโมโห เขาโพสต์หน้าเฟซบุ้คด่าครอบครัวเราด้วยนะคะ (โพสต์เพราะเรายังไม่ยอมเลือกสักที) เขาโพสต์ประมาณว่า ทางบ้านเราด่าเขา พอเขาจะเลิกก็ไม่ยอมเลิกไม่ยอมปล่อยชีวิตเขาไป จบบรรทัดสุดท้ายว่า “พวกเป็น เหี ้ ย อะไรกัน” เราโคตรไม่โอเคเลยค่ะ
อยากตัดสินใจเลิกกับเขาไป แต่พอมองหน้าลูกแล้วก็อกสงสารลูกไม่ได้ เขายังเล็กมาก ยังจำหน้าพ่อไม่ได้เลย อยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ตอนนี้พ่อแม่เราก็ดูแลลูกเราอย่างดี ถึงดีมากกก เราเลยอยากเลิกเพราะยังไงก็ยังมีพ่อแม่ช่วยเลี้ยงลูก และวันข้างหน้า เราคงจะใช้ชีวิตอยู่กันแค่แม่ลูก หรือเราอาจจะเจอคนใหม่ที่รักและรับเราแม่ลูกได้
ทุกคนที่เข้ามาอ่านลองช่วยเราตัดสินใจด้วยนะคะ เราไม่รู้จะไประบายหรือไปปรึกษากับใคร