เห็นกระแสแต่งชุดไพรเวทไปเรียน ผมรู้สึกงงๆ ครับผม

ไม่รู้สิ...

ผมว่าผมภูมิใจกับเครื่องแบบสถาบันทางการศึกษามากนะครับผม

อาจด้วยว่าอนุบาลและประถมผมเรียนโรงเรียนหมู่บ้าน ถ้าพูดกันตรงๆ ก็คือโรงเรียนบ้านนอก ห่างไกลความเจริญนั่นละครับ ทั้งโรงเรียนมีนักเรียนไม่ถึง 300 คน นั่นทำให้ผมรู้สึกอยากเรียนโรงเรียนที่ดีกว่านี้ แต่ก็โชคดีที่ครอบครัวผมสนับสนุนเรื่องการเรียนมากกว่าอย่างอื่น มัธยมก็เลยได้มีโอกาสไปสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัด ยังจำความรู้สึกของวันแรกที่ได้ใส่เสื้อปักอักษรย่อโรงเรียนประจำจังหวัดได้ดีเลยครับผม รู้สึกใส่แล้วมันเท่ห์มันเจ๋งสุดๆ ไปเลย

พอถึงมหาลัยก็ได้เรียนมหาลัยดัง มีชื่อเสียงด้านวิศวกรรมมากๆ รู้สึกภูมิใจทุกครั้งที่ได้สวมเสื้อช็อปไปเรียนครับผม ใส่ไปไหนต่อไหนในกรุงเทพอย่างภาคภูมิใจเลยครับ

แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรน้องๆ หรอกนะ ถ้าไม่อยากจะใส่เครื่องแบบหรืออะไร เพราะจริงๆ แล้ว เสื้อผ้าหน้าผมมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการศึกษา คือจะใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมแพงแค่ไหนไปเรียน ถ้าเรียนไม่รู้เรื่องมันก็คือไม่รู้เรื่องนั่นละครับ