เรากับแฟนอยู่ด้วยกันก่อนที่เราจะเข้ามหาลัยแล้วค่ะ เรากับแฟนห่างกันอยู่ 5 ปีนะคะ ช่วงก่อนที่เราจะเข้ามหาลัยเราก็มีปัญหาเรื่องเรียนจนเกือบที่จะไม่ได้เรียนต่อ เพราะทางบ้านของเราเองก็ไม่มีเงินที่จะส่งเสียเราต่อแล้ว เราทะเลาะกับที่บ้านเรื่องเรียนบ่อยมากจนท้อไม่มีทางออก  ตอนนั้นเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยค่ะ เพราะเราก็ไม่กล้าที่จะเล่าปัญหานี้ให้ใครฟัง จนได้มาเจอเขา เขาเป็นคนให้คำปรึกษากับเราดีมากๆค่ะ ช่วยเหลือทุกอย่าง  เราสองคนช่วยกันหาทางออกจนเราได้เรียนต่อ แต่เราก็ไม่เคยขอเงินจากทางบ้านใช้ซักบาทเลยนะคะ เงินทุกบาทเรากับเเฟนช่วยกันหาเองตลอด แม้ว่าจะขาดเกินยังไงก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้ให้ที่บ้านฟัง    เราโกหกที่บ้านของเราว่าเราเองอยู่หอกับเพื่อนทั้งที่เราก็อยู่กับแฟนมันมีเหตุจำเป็นหลายๆเรื่องด้วยค่ะ เรากับแฟนใช้เงินกระเป๋าเดียวกัน เงินที่พวกเราหามาได้ก็เก็บรวมกัน เราเคยแยกหอไปอยู่กับเพื่อนแล้วค่ะ แต่ด้วยเวลาที่เราเองก็ต้องทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยแล้วเราเองก็เลิกงานดึกเพื่อนเรานอน เราเลิกงาน กว่าจะทำอะไรๆเสร็จก็ดึกมากๆแล้ว เราเลยไม่อยากรบกวน เพราะเพื่อนเราเองก็เป็นคนขี้หงุดหงิด  อีกทั้งค่าหอเรากับแฟนก็ต้องจ่ายแยกกันบางทีเงินที่ใช้แต่ละเดือนมันก็ไม่พอ เราเลยต้องย้ายเข้ามาอยู่กับแฟนเพราะแฟนเราเองก็อยู่หอพักของคนที่รู้จักเลยไม่ได้เสียค่าห้อง จ่ายแค่ค่าน้ำกับค่าไฟ มันเลยทำให้เราเหลือเงินใช้บ้าง แฟนเราทำงานเป็นครูอัตราจ้างซึ่งโรงเรียนที่เขาทำงานอยู่ก็ไกลจากที่เราพัก เงินเดือนที่เขาได้ก็เสียไปกับค่าเดือนทางไปเกือบครึ่งเลยต้องหางานพิเศษทำเพิ่ม เวลาที่แม่เราโทรมาเราก็โกหกแม่ตลอดเลยค่ะ ว่าอยู่กับเพื่อนของเรา ในใจเรารู้สึกผิดมากๆเลยค่ะ อยากบอกความจริงแต่ก็กลัวแกทำใจไม่ได้ควรทำยังไงดีคะ?