เหตุเกิดจากที่เราทักเขาไป คือเราเรียนคณะเดียวกัน ปีเดียวกัน สาขาเดียวกันแต่คนละห้อง ตอนนั้นมันเป็นช่วงก่อนเปิดเทอมจะขึ้นปี1แล้วทางมหาลัยให้ลงทะเบียนข้อมลูเกี่ยวกับประวัติตัวเอง บลาๆ เราก็งงบ้างว่ามันทำยังไงมีบางส่วนที่ต้องให้คนอื่นช่วย เราเห็นเขาตอบในแชทกลุ่มไลน์ของสาขาบ่อยๆ เลยทักไปให้เขาช่วย เขาก็ช่วย แล้วก็คุยกันบ้าง หายไปพักนึงเลย เพราะเราต่างไม่สนเขา เขาก็ไม่ทักมา พอเปิดเทอมวันแรกยังไม่เจอกัน พอวันที่2เจอกันเพราะเรียนเซคเดียวกัน เราเจอเขาก่อนเพราะเรียนรวมกันเราทักเขาก่อนเพราะเราเคยเจอหน้าเค้าบ้างในไลน์เพราะเค้าตั้งโปร์ไฟล์บ้าง ลบบ้าง แต่เค้าไม่เคยเห็นหน้าเรา เราก็ไปนั่งใกล้นาง แต่พอเลิกเรียน ก็ไม่ได้คุยกันอีก เราก็รีบกลับ เราเดินใกล้ถึงครึ่งทางนางก็มาเจอพอดี นางก็เลยไปส่งที่หอ จากนั้นก็ไม่ค่อยอะไร เราก็ทักนางถามนั่นนี่บ้าง นางก็ตอบช้าบ้าง ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยคิดอะไรกับนาง ชวนกันไปกินข้าวบ้าง สองต่อสอง ก็ไม่มีอะไร ตามประสาเพื่อน แต่มันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ไปด้วยกันบ่อยขึ้น เจอกันบ่อยขึ้น มันเลยทำให้เราคิดไปเอง หวั่นไหวไปเองคนเดียว เรารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เขาก็มีคนคุย เขาเล่าเรื่องความรักให้ฟัง เราก็รับฟัง ทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเราก็ไม่มีแฟน แต่ก็มีคนคุยเข้ามาบ้าง แต่เราก็ไม่ค่อยสนใจคนคุยเท่าไหร่ เราเป็นคนชอบอัพสตอรี่มาก เวลาไปไหนมาไหนเราก็ลงสตอรี่ว่าเราไปด้วยกัน นู้นนี่นั่นด้วยกัน แต่บางคนก็ชอบคิดว่าเราเป็นแฟน มากกว่าเพื่อน แต่เราก็ไม่ได้อะไร เราก็ชอบลงแบบนี้เวลาเจอกัน แต่เขาก็เฉยๆไม่อะไร ทุกอย่างที่เขาทำ มันยิ่งทำให้เราหวั่นไหวมากขึ้น เขาเป็นคนค่อนข้างสุภาพบุรุษ เช่น เขาเห็นว่าเราเป็นเพื่อน เขาไม่คิดอะไรก็ตักอาหารให้ เอาเสื้อมาคลุมกระโปรงให้ มีหลายอย่างที่ทำให้เราหวั่นไหว แต่เราไม่ทำมากกว่านั้นคือจับมือ คือเกินคำว่าเพื่อน เวลาเค้าเตะบอล เตะฟุตซอลเราก็ไปเชียร์เค้าเพราะเค้าบอกให้ไป ไปถ่ายรูปให้เขา ไปเชียร์เขา ซื้อช็อกโกแลตไปให้ ซื้อกล้วยไปให้ เขาฝากซื้อแต่เขาไม่คิดอะไร เราก็ไม่อะไรมาก แล้วช่วงนั้นใกล้สอบ เราก็เจอกันน้อยลง เขาเริ่มทำงานพาร์ทไทม์ แต่เรายังแอบชอบเขาอยุ่ จนมาถึงช่วนเทอมสองปิดเทอมแค่ไม่ถึง2อาทิตย์ พอเปิดมา ไม่รู้เขาเป็นอะไร พอเจอกัน เขาทักทายด้วยการลูบหัวตลอด มันทำให้เราหวั่นไหวมากขึ้นทั้งๆที่เขาไม่คิดอะไร แต่เวลาเรียนเซคเดียวกัน ลงเรียนด้วยกันก็นั่งข้างกันบ้าง เว้นที่บ้าง ทุกคนชอบคิดว่าเราคบกัน เป็นมากกว่าเพื่อน แต่เราก็ไม่เคยทำอะไรหวานๆหรืออะไรที่มันเกินเพื่อนออกไปให้คนเห็น เพื่อนที่เล่นด้วยกันจะรู้ว่ามันไม่มีอะไร แต่คนภายนอกเขาไม่รู้ แต่มันมีช่วงนึงเพื่อนมอปลายเรามานอนที่หอด้วย มันมีจังหวะที่เขาชวนไปไหนมาไหนด้วย เราเลยชวนเพื่อนไปด้วย แล้วมีครั้งนึง นางชวนไปกินพิซซ่า นางทักด้วยการปิดตาแต่เรียกเราว่าที่รัก เราก็ไม่อะไร เพื่อนก็บอกนะว่าคนเป็นเพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้ เราก็ไม่อะไร พยายามไม่แสดงออกมาก แล้วมันมีอีกเหตุการณ์นึงต่อกันไม่กี่วัน นางชวนไปกินข้าวแล้วก็ไปเดินงานงิ้วต่อ แล้วเพื่อนนมอปลายคนนี้ก็ไปด้วย เพื่อนมอปลายคือ ผญนะคะ นางก็คิดอีกว่าเหมือนนางมาเป็นก้างขวางคอเลย พอเล่นด้วยกันนานไปนางถึงบอกว่ามันไม่มีอะไรหรอก ทุกคนแค่ชอบว่าเราเหมือนแฟน ไปไหนมาไหนเหมือนแฟน เพราะเราชอบไปสองคน นางเข้าใจเลยว่าเราไม่มีอะไรเกินเพื่อน แล้วตอนค่ำของวันนั้น อยู่ดีๆนางก็ขอมานอนด้วย แต่เราก็ไม่กล้าปฏิเสธ เราก็ว่าไม่มีอะไรเพราะมีเพื่อนนอนด้วยกัน ไม่ได้สองต่อสอง เลยได้นอน3คน แต่เรากับเพื่อนนอนบนเตียง นางนอนพื้น แล้วมันก็มีเหตุการณ์อะไรหลายๆอีกที่ทำให้หวั่นไหว นางเรียกเราว่าอ้วน เราเห็นว่ามันน่ารัก เราเลยหวั่นไหว แล้วไปไหนมาไหนด้วยกัน นางเทคแคร์ดีแล้วเราก็บอกนางอีกว่า มีคนชอบมองว่าเราคบกัน นางก็บอกว่าทำให้คนเข้าใจไปเลยว่าคบกัน วันนั้นนางจะไปผับ ก็ให้มัดผมให้ก่อนไปผับ ทำแบบนี้บ่อย จนวันนึงนางไปผับเหมือนเดิม นางให้มัดผมให้ เราก็มัด แต่นางหยิบไอแพดมาถ่ายสตอรี่ลงในเฟสเราเลย คนยิ่งคิดเข้าไปใหญ่ แต่เพื่อนมอปลายเราก็เห็น นางก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะนางรู้ว่าเราแค่เพื่อนกัน บางวันนางใช้ให้มาร์กหน้าให้ บางวันนางใช้ให้รีดผ้าให้ เพราะต้องไปมหาลัย เราเริ่มอยู่ด้วยกันนานขึ้นก็พูดหยอกล้อกันกว่าเดิม เช่นเรียก ที่รัก เบ๊บ เมีย เมียน้อย มันยิ่งทำให้เราหวั่นไหว ทั้งหมดนี้นางคิดคนเดียว เรารู้ว่านางไม่คิด แต่เราคิด บางครั้งก็ป้อนอาหารกัน มันก็ไม่มีอะไรเกินเพื่อน ไปซื้ออาหารมาทำกินด้วยกัน อยู่ร้านอาหารก็ป้อนอาหารกัน เขาเรียกเรา เบ๊บ บางครั้งก็เมีย แต่เราไม่ค่อยตอบกลับ หรืออะไร ก็มีบ้างที่เล่นด้วยเล่นเรียกที่รัก เบ๊บ มีบางครั้งนางไปผับ หรือกลับไปหอนางจะบอกว่ามาหอมแก้มก่อนไป เราก็หวั่นไหว แต่ทำท่าทางไม่หวั่นไหว ประมาณว่าเฉยๆเเล้วไล่มันไป วันนั้นก่อนไปผับนางก็มาลูบหัวเราแล้วไป มันก็น่ารัก สำหรับเราเราเลยหวั่นไหวง่าย แต่มีครั้งนึง เราไปกินหมูกะทะกับนาง แล้วมีรุ่นพี่คนนึงโทรมาบอกให้ไปเล่นด้วย นางก็ตอบประมาณว่าที่รัก เบ๊บ นางเป็นคนไม่คิดอะไร รุ่นพี่คนนั้นก็มีแฟนเเล้วแกเลยไม่คิดอะไร แต่เรานั่งฟังเราเจ็บ แต่ไม่แสดงออกอะไร แค่ฟังไปเฉยๆวันต่อมา เราบอกนางในแชทว่าของที่สั่งมาแล้ว นางบอกจะมาเอา แล้วมาต้มมาม่ากินที่ห้องเราด้วย เนื่องจากนางบอกให้สั่งของให้นางเลยต้องมาเอาของ วันนั้นเป็นวันที่เพื่อนมอปลายเราอยู่ด้วยอีกก็มากินด้วยกันปกติ นางก็หยอกล้อเราเหมือนทุกคน พูดนั่นนี่ แต่มีอย่างนึงจำไม่ค่อยได้ ประมาณว่านางจะมาหอมแก้ม แล้วนางมาจริงๆ คิดว่านางจะล้อเล่นเหมือนทุกครั้งที่พูดแต่ไม่ทำ ตอนแรกคิดว่านางจะหอมแก้ม แต่เราเอามือทั้ง2ข้างปิดแก้มไว้ นางเลยจุ๊บที่มือที่ปิดแก้มไว้แทน เราก็หวั่นไหวมากขึ้น ทั้งคำพูดการล้อเล่น การกระทำต่างๆที่ผ่านมาของนางทำให้เราคิดไปไกล ควรทำยังไงให้ไม่หวั่นไหวดีคะ แต่นางก็คือเพื่อนสนิท เราต้องเจอกันบ่อย คงลืมยาก