คือตอนนี้เรากังวลมากเลย คนที่บ้านเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ตอนแรกยายเป็น แล้วก็ดีขึ้นมากแล้ว ต่อมาแม่ก็เป็นตาม เค้าเป็นโรคเครียดมาก่อนค่ะเพราะเกิดจากปัญหาในที่ทำงาน เค้าเลยออกงานมาอยู่บ้าน ซึ่งทำให้ว่างงานไปเป็นระยะค่ะ ลองทำหลายๆอย่าง คือเราไม่ได้อยู่กับแม่เรานะคะ ตอนนี้แม่อยู่กับยาย เพราะพ่อกับแม่เลิกกัน เราเลยมาอยู่กับฝั่งพ่อ แต่พ่อทำงานที่กทม.ค่ะ วันหยุดก็จะไปหาแม่ แต่ตั้งแต่ขึ้นม.5จนถึงตอนนี้ ม.6แล้ว เราเริ่มไปบ้านแม่น้อยลงค่ะ งานเยอะและเรียนหนัก เลยทำให้เราไม่ได้ไปหาบ่อยเหมือนเมื่อก่อน รวมถึงที่บ้านแม่ แฟนแม่ก็ไปอยู่ด้วยทำให้ เรารู้สึกไม่เหมือนอยู่บ้านเลย พออาการเค้าแย่ลง เราก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้สนใจเค้า พึ่งโทรคุยกันไปเราจับน้ำเสียงได้ว่าแม่ไม่โอเค ใจนึงก็ไม่อยากไปหาเพราะเราไม่สบายใจ ไม่มีความสุขเลย แต่เราก็อยากให้แม่เราหายดี อย่างน้อยได้ไปดูแลเค้า ซึ่งตอนนี้เหมือนปัญหามันก็มีเยอะขึ้นค่ะ ทั้งเรื่องแม่ เรื่องเรียนต่ออีก เรื่องวิจัยที่โรงเรียนให้ทำหลายๆอย่าง อยากจะร้องไห้มากแต่เรารู้สึกว่าเราจะอ่อนแอไม่ได้ เรากลัวว่าวันนึงเราจะเป็นเหมือนเค้าไปด้วย ซึ่งเราก็ไม่อยากเป็น พยายามไม่คิดมาก เราพยายามเข้าใจคนเป็นโรคนี้ว่าเหมือนกับเค้าไม่สบายนั่นแหละ เป็นโรคโรคนึง ซึ่งไม่ได้หมายความว่าเค้าจะอ่อนแอนะ เพราะฉะนั้นอย่าทำให้เค้าคิดว่าตัวเองไม่มีค่า ซึ่งเรากังวลมากว่าเราจะทำได้มั้ย 

ใครที่มีประสบการณ์ด้านนี้ช่วยแบ่งปันหรือแนะนำเราทีค่ะ