สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยคือเราเพิ่งเลิกกับแฟนได้ประมาณ2อาทิตย์แล้วค่ะ ตอนนี้เราก็ปล่อยเขาไปดีๆค่ะ ตอนแรกรั้งแล้วมันเหนื่อยเราด้วยสงสารเขาด้วยเขาดูอึดอัดมากๆเหมือนฝืนอยู่เราเลยยอมปล่อยเขาไป เหตุผลที่เลิกกันคือเขาบอกเราว่าเราให้เขามากไปจนรับไม่ไหว แบบว่าเรายื่นมือช่วยเหลือเขาทุกเรื่องเลยจนเขาแทบไม่ต้องทำอะไรเอง แล้วก็ไปหาเขาบ่อยมากๆจนเขาเกรงใจรูมเมท แล้วเราคิดว่าเราเอาแต่ใจด้วยค่ะแบบว่าขี้งอนเลย เคยทะเลาะกันแล้วเราชอบไม่พูดทั้งๆที่เราเคยบอกเขาแล้วว่ามีอะไรให้พูดกันตรงๆพอเขาพูดตรงๆแล้วกลายเป็นว่าเรารับไม่ได้แล้วก็ทะเลาะกันบ้างเลยก็มี  หลังจากที่เลิกกันเราก็กลับมาทบทวนตัวเองค่ะ ตอนแรกเสียใจมากๆเป็นหมาเลยเพราะเขาบอกเราว่าเขาเหนื่อยจนความรู้สึกเขาหายไปแล้วครึ่งนึงเลย เราเพิ่งมาคิดได้ค่ะว่าเรารักเขามากๆจนมองไม่เห็นจมูกตัวเองเลย เราคิดว่ามันอยู่ในช่วงรักมากหลงมากด้วย มองกลับไปแล้วเราก็อึดอัดแทนเขาจริงๆค่ะ เราคบกันได้เกือบๆ2เดือนเองเรายังคิดว่ามันสามารถปรับกันได้อีก ตอนนี้เราเริ่มไม่เสียใจและกลับมาดูแลตัวเองได้แล้วค่ะ แต่ความรู้สึกที่มีกับเขาก็ยังเหมือนเดิมนะคะ 

เพื่อนๆคิดว่าเรากับเขายังจะกลับมาคบกันได้อีกมั้ยคะ ตอนนี้เรากับเขาขาดการติดต่อกันเลย เราให้เวลาเราและเขาได้ทบทวนตัวเองโดยการไม่ทักซ้ำไปอีกกลัวเขาอึดอัดค่ะ เขาเป็นคนค่อนข้างใจแข็งมากๆเลยตัดคือตัด ใครเป็นเหมือนแฟนเก่าเราบ้างคะอยากฟังความเห็นจากคนที่เป็นแบบเขาค่ะ ส่วนตัวเราตอนนี้สบายมากเลยค่ะ พอคิดได้แล้วก็เข้าใจเขามากขึ้นว่าเราเป็นแบบนั้นจริงๆ เรารู้สึกผิดค่ะแล้วก็อยากจะแก้ไขแล้วก็พร้อมจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น เพื่อนๆมีวิธีจะแนะนำเราไหมคะ 

ปล.เราเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะคะ