เราเคยมีแฟนที่ไม่ได้เรื่องคนนึงแต่เรารักเค้า. สุดท้ายก็ไปต่อไม่ไหว. เขาไม่ได้รักเราจริงๆ อันนี้ขอพูดแค่นี้ก่อนนะคะ
     ประเด็นคือที่บ้านหาไว้ให้เรา. บุคลิกก็ดีนะ. นิสัยดี. เท่าที่รู้จักและคนรอบตัวเค้าคือดูออกว่าเค้าเป็นดี. สุภาพเรียบร้อยแม่ยกเยอะ. แต่เค้าพูดน้อยไม่ปากหวานนะ. สำหรับเลยมองเฉยๆ. ไม่ตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูก รู้จักกันมานานแต่ยังไม่คุยจริงจัง. พอจริงจังสักพักเขาก็บอกอยากแต่ง. แต่เราอารมณ์แบบยังไม่ใช่. แต่แน่ใจมากก็คือเขาจะดูแลเราดีมากๆคนนึง ถ้าเทียบกับคนก่อนที่ทิ้งเราไป. คนนี้ดีมากๆการวางตัวกับผู้ใหญ่. ความสุภาพเรียบร้อย ที่แม้แต่ครูบาอาจารย์เขาเพื่อนเขายังแห่มาดูตัวเราเลยว่าคนนี้โชคดีนะ. เขาเป็นดี. ไม่เสียใจแน่นอน. ซึ่งเราก็เฉยๆไม่รู้ทำไม. เราอยากจะรักเขานะ อยากจะให้ทำของใส่เราเลย. เพราะเขาพร้อมทุกอย่างฐานะก็ถือว่าดีระดับชาวบ้านอะนะ ทุกคนรอบข้างคือรอเราคนเดียวไม่มีใครขัดแย้งหรือคาใจอะไรกับคนนี้เลยสักนิด. แต่ใจเรามันเฉยๆ อีกใจก็คิดว่าดีเหมือนกันไม่รักแต่ถ้าดูแลกันไปก็ไม่ได้นากเย็นอะไร. สักวันอาจจะรักเขา. เลยคิดว่าน่าจะแต่งๆไปก่อน ดีมั้ยคะ เพราะคนดีๆหายากกว่าคนที่เรารัก   
     เป็นไปได้มั้ยคะว่าสักวันนึงจะรักกัน. มีใครเคยบ้าง. หรือจะมีปัญหาครอบครัวอะไรบ้าง. แนะนำหน่อยค่ะ
      ปล.รู้จักกัน5ปีแล้ว. แต่ไม่ได้คุยไม่ได้คบกันนะคะ.