ผมมีเพื่อนสนิทคนนึงเป็นผู้ชายขอใช้ชื่อสมมุติ ( วิน )ผมรู้จักมันตอนม.1 เพราะ อยู่ห้องเดียวกัน มาสนิทแล้วกลายเป็นเพื่อนแท้กันตอนเทอม 2 พอผมขึ้นม.2 ก็ได้อยู่ห้องเดียวกับมัน มันมีแฟนชื่อ เฟิร์น ( ชื่อสมมุติ ) พึ่งคบกันตอนม.2 ซึ่งเอาจริงๆ ตอนแรกผมก็ไม่ได้ชอบเฟิร์นหรอก เพราะ ผมก็ไม่ได้สนิทหรือรู้จักเฟิร์นมาก่อน แต่พอเปิดเทอมได้ 1-2 สัปดาห์ผมกับเฟิร์นก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นแบบชอบมองหน้าแล้วยิ้มให้กัน เขาก็มีเขิลนิดๆเวลาที่ผมชมเขาว่าน่ารัก ผมก็ชอบแบ่งขนมให้เขากินนะ วันเกิดเขาผมก็ซื้อขนมให้เขานะ แต่ผมก็ไม่ลืมเพื่อนผมนะ ผมกับวินก็คุยหรือแชทอะไรกันปกติ แต่บางครั้งมันก็มีหึงบ้างที่ผมแบ่งขนม , ซื้อขนมให้แฟนมันแบบฟรีๆ หรือ ตอนที่ผมกับแฟนมันสบตาแล้วยิ้มให้กัน ที่ผมรู้ว่ามันหึงคือ มันทำท่าจะงอลผม ผมก็เลยเดินไปคุยกับมันว่า นี่-หึงหรอ5555 มันก็ยิ้มแล้วพยักหน้าประมาณว่า ใช่กูหึง หลังจากนั้นมันกับแฟนก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยมาก มันก็เรียกผมไปเดินแล้วหาเรื่องคุยกับผมเรื่องที่ทะเลาะกับแฟน มาระบายให้ผมฟัง ผมก็ได้แค่ปลอบๆ บางครั้งมันก็ให้ผมไปพูดกับแฟนมันว่า เฟิร์นไปง้อไอ่วินหน่อยมันงอลเธอ ( ให้ผู้หญิงง้อ -_- งงแทน )
จนมีวันหนึ่งมันเลิกกันคือแบบร้องไห้หนักมาก ผมก็ไปปลอบไอ่วิน แล้วเย็นวันนั้นเลิกเรียนวันศุกร์ ผมก็เลยโทรไปหาเพื่อนอีกกลุ่มนึงที่ผมสนิทกันมาก ตอนนั้นอยู่ในสายกัน 3 คนรวมผม ( ปล.ในสายมี 1 คนเรียนอยู่ห้องเดียวกับผม อีก 1 คนก็เรียนคนละห้องกับพวกผม ) ผมก็บอกเพื่อนไปเลยว่า - กูว่ากูแอบชอบใครคนนึงว่ะ เพื่อนในสายอีก 2 คนก็ถามแบบตื่นเต้นว่า -ชอบใครวะๆๆ ห้องเดียวกับ-มั้ยวะๆๆ ทีแรกผมก็ไม่ยอมบอกเพราะอาย แต่ผมก็ยอมบอกแลกกับการที่พวกมัน 2 คนห้ามไปบอกคนอื่นต่อ ต้องรู้กันแค่ 3 คน ผมก็เลยพูดไปเลย กูชอบเฟิร์น พวกมันก็ร้องแบบ ฮะ!!!! ผมก็บอกไปเลยว่า กูชอบแบบไม่รู้ตัวว่ะ กูไม่รู้ว่าไปชอบเขาตอนไหน ผมก็บอกเฟิร์นที่แฟนเก่าไอ่วินที่เป็นเพื่อนสนิทห้องเดียวกับกูอะ ผมก็ปรึกษาพวกมัน แต่ผมก็บอกพวกมันนะว่า กูอยากเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟนนะ เขาเรียกว่าสถานะไรวะ เพื่อนก็ตอบมาเลย
" คนคุย " สาเหตุที่ผมไม่อยากเป็นแฟน เพราะ ผมไม่รู้ว่าผมจะมีเวลาให้เขามั้ย หรือ จะดูแลเขาได้มั้ย
วันต่อมา ผมก็เลยทักแชทไปหาเฟิร์นเพื่อชวนเล่น ตอนแรกเขาก็แชทกลับว่า จะชวนเราเล่นอ่อ ผมก็บอกใช่ เขาก็ตอบกลับ อะไรครับเนี่ย5555 แต่ผมยังไม่ว่างนะ ผมก็เลยแอดชื่อเขาไปก่อน พอวันถัดมาไอ่วินทักมาถาม -ทักไปจีบเฟิร์นหรอ ผมก็บอกแบบอ้อมๆว่าก็ไม่น่าา มันก็ตอบกลับมาเลย
" เฟิร์นมีแฟนแล้วนะ " วินาทีนั้นผมก็แบบ... ผมก็สตั้นไปชั่วขณะ ก่อนผมจะแชทตอบกลับว่า อืม
วันต่อมาผมก็ไปโรงเรียนผมก็ไม่คุยกับเฟิร์นเลย ไม่ใช่ว่า ผมโกรธนะ แต่ผมเสียใจ + เฟลว่ะ ไปคาดหวังไว้สูงพอรู้ความจริงมันเจ็บว่ะ ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าด้วยซ้ำ
พอผมถึงเดินมาถึงห้องตอนเช้าผญ.ในห้องคนนึงที่สนิทกับเฟิร์นก็เดินมาหาผมว่า -ทักไปจีบเฟิร์นหรอ555 ผมก็พูดถามกลับ อ่าว แล้ว-รู้ได้ไง เฟิร์นบอก-หรอว่ากรูทักไปหา มันบอกผมกลับว่า ก็กรูอยู่กลุ่มกับมัน ก็ต้องรู้ดิ55555 ผมก็ถามอีกว่าแล้วใครเป็นแฟนเฟิร์นวะ มันก็บอกก็ไอ่ วิน ไงมันกลับไปคบกันใหม่แล้ว เพื่อนในห้องก็มาปลอบใจผม ( ปลอบใจ หรือ ซ้ำเติมวะ ) อย่าเศร้าไปเลยว่ะเขาคบกันใหม่แล้ว ผมก็นั่งซึมไม่พูดกับใครโดยเฉพาะวิน พอเลิกเรียนคาบ 2 ตอนพักน้อยผมก็ไปยืนมองวิวตรงระเบียง + น้ำตาคลอ เพื่อนสนิทอีกคนในห้องก็มาถามว่า -โอเคมั้ย ผมก็บอก อืม กรูโอเค + น้ำตาไหล เพื่อนก็บอกแต่-น้ำตาไหลนะ มึ*โอเคแน่หรอวะ ผมก็พูดอีกรอบว่า กรูโอเค-ไม่ต้องห่วง กรูแค่ง่วงว่ะ + น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริง ผมรู้ครับว่า มันไม่เท่หรอกที่ต้องพูดทั้งน้ำตาแล้วกลบความรู้สึกตัวเอง เพื่อนก็มองผมแบบเออ กรูเข้าใจความรู้สึก- ระบายออกมาเถอะดีกว่าเก็บไว้ ผมก็แบบเศร้ามากผมก็กอดมันเลยดิครับ มันก็รู้แหละเลยเตรียมรับกอดผมไว้ ในสายตาคนอื่นที่มองมาผมรู้ว่า ผมก็ไม่ต่างจากคนปัญญาอ่อนคนนึงที่ร้องไห้แล้วมากอดเพื่อนทั้งน้ำตา ผมก็หยุดร้องไห้แล้ว กลับเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมเรียนคาบต่อไป...
พอถึงตอนบ่ายใกล้จะเลิกเรียนตอนที่ผมกำลังนั่งคุยสนุกกับเพื่อนในกลุ่ม เฟิร์นเดินออกมาจากห้องแล้วเรียกผมผมก็ถามว่า มีไร? เฟิร์นก็ถาม แกโกรธเราหรอ ผมตอบเลย ไม่! น้ำเสียงที่ดูกระแทก + ดูประชด แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร พอกลับถึงบ้านผมก็คิดดูดีๆว่า กรูพูดกระแทกน้ำเสียงเกินไปป่าววะ เดี่ยวพรุ่งนี้กรูไปขอโทษดีกว่าว่ะ
พอวันต่อมาเป็นวันสอบ
ผมก็เดินไปหาเฟิร์นแล้วเรียกเขา เขาก็หันมาแล้วถาม มีอะไรหรอ ผมก็บอกไปว่า เมื่อวานเราขอโทษนะที่พูดกระแทกน้ำเสียงมากเกินไป แต่เราไม่ได้โกรธอะไรเฟิร์นจริงๆนะ เขาก็แบบรับฟังแล้วก็บอกว่า เราไม่รู้สึกเลยนะว่าเธอพูดกระแทกน้ำเสียง5555 ผมก็สบายใจ พอตอนสอบในห้อง วิน มันกำลังขอครูไปเข้าห้องน้ำ มันก็มาสะกิดแขนผมเหมือนจะให้ผมตามมันไปด้วย ผมก็เลยขออนุญาตครูไปเข้าห้องน้ำด้วย พอผมเดินออกมาผมก็ถามว่า มีไร มันก็บอก เปล่า กรูแค่เหงาไม่อยากไปห้องน้ำคนเดียว ผมก็บอก กรูมีเรื่องจะคุยกับ-ว่ะ มันก็ถามว่า เรื่องไร ผมก็พูดไปตรงๆเลย กรูชอบแฟน
ว่ะ กรูไม่รู้ตัวว่าไปกรูชอบเขาตอนไหน มึ*โกรธกูมั้ย วินก็ตอบ ไม่นะ มึ*ชอบแฟนกรูได้แต่อย่าไปคุยกันลับหลังนะกรูขอแค่นี้
ผมก็บอกโอเคเพื่อน กรูรักมึ*นะเพื่อน5555 มันก็ยิ้มแล้วตอบ เอ่อ555
แอบชอบแฟนเพื่อนสนิท
จนมีวันหนึ่งมันเลิกกันคือแบบร้องไห้หนักมาก ผมก็ไปปลอบไอ่วิน แล้วเย็นวันนั้นเลิกเรียนวันศุกร์ ผมก็เลยโทรไปหาเพื่อนอีกกลุ่มนึงที่ผมสนิทกันมาก ตอนนั้นอยู่ในสายกัน 3 คนรวมผม ( ปล.ในสายมี 1 คนเรียนอยู่ห้องเดียวกับผม อีก 1 คนก็เรียนคนละห้องกับพวกผม ) ผมก็บอกเพื่อนไปเลยว่า - กูว่ากูแอบชอบใครคนนึงว่ะ เพื่อนในสายอีก 2 คนก็ถามแบบตื่นเต้นว่า -ชอบใครวะๆๆ ห้องเดียวกับ-มั้ยวะๆๆ ทีแรกผมก็ไม่ยอมบอกเพราะอาย แต่ผมก็ยอมบอกแลกกับการที่พวกมัน 2 คนห้ามไปบอกคนอื่นต่อ ต้องรู้กันแค่ 3 คน ผมก็เลยพูดไปเลย กูชอบเฟิร์น พวกมันก็ร้องแบบ ฮะ!!!! ผมก็บอกไปเลยว่า กูชอบแบบไม่รู้ตัวว่ะ กูไม่รู้ว่าไปชอบเขาตอนไหน ผมก็บอกเฟิร์นที่แฟนเก่าไอ่วินที่เป็นเพื่อนสนิทห้องเดียวกับกูอะ ผมก็ปรึกษาพวกมัน แต่ผมก็บอกพวกมันนะว่า กูอยากเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟนนะ เขาเรียกว่าสถานะไรวะ เพื่อนก็ตอบมาเลย
" คนคุย " สาเหตุที่ผมไม่อยากเป็นแฟน เพราะ ผมไม่รู้ว่าผมจะมีเวลาให้เขามั้ย หรือ จะดูแลเขาได้มั้ย
วันต่อมา ผมก็เลยทักแชทไปหาเฟิร์นเพื่อชวนเล่น ตอนแรกเขาก็แชทกลับว่า จะชวนเราเล่นอ่อ ผมก็บอกใช่ เขาก็ตอบกลับ อะไรครับเนี่ย5555 แต่ผมยังไม่ว่างนะ ผมก็เลยแอดชื่อเขาไปก่อน พอวันถัดมาไอ่วินทักมาถาม -ทักไปจีบเฟิร์นหรอ ผมก็บอกแบบอ้อมๆว่าก็ไม่น่าา มันก็ตอบกลับมาเลย
" เฟิร์นมีแฟนแล้วนะ " วินาทีนั้นผมก็แบบ... ผมก็สตั้นไปชั่วขณะ ก่อนผมจะแชทตอบกลับว่า อืม
วันต่อมาผมก็ไปโรงเรียนผมก็ไม่คุยกับเฟิร์นเลย ไม่ใช่ว่า ผมโกรธนะ แต่ผมเสียใจ + เฟลว่ะ ไปคาดหวังไว้สูงพอรู้ความจริงมันเจ็บว่ะ ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าด้วยซ้ำ
พอผมถึงเดินมาถึงห้องตอนเช้าผญ.ในห้องคนนึงที่สนิทกับเฟิร์นก็เดินมาหาผมว่า -ทักไปจีบเฟิร์นหรอ555 ผมก็พูดถามกลับ อ่าว แล้ว-รู้ได้ไง เฟิร์นบอก-หรอว่ากรูทักไปหา มันบอกผมกลับว่า ก็กรูอยู่กลุ่มกับมัน ก็ต้องรู้ดิ55555 ผมก็ถามอีกว่าแล้วใครเป็นแฟนเฟิร์นวะ มันก็บอกก็ไอ่ วิน ไงมันกลับไปคบกันใหม่แล้ว เพื่อนในห้องก็มาปลอบใจผม ( ปลอบใจ หรือ ซ้ำเติมวะ ) อย่าเศร้าไปเลยว่ะเขาคบกันใหม่แล้ว ผมก็นั่งซึมไม่พูดกับใครโดยเฉพาะวิน พอเลิกเรียนคาบ 2 ตอนพักน้อยผมก็ไปยืนมองวิวตรงระเบียง + น้ำตาคลอ เพื่อนสนิทอีกคนในห้องก็มาถามว่า -โอเคมั้ย ผมก็บอก อืม กรูโอเค + น้ำตาไหล เพื่อนก็บอกแต่-น้ำตาไหลนะ มึ*โอเคแน่หรอวะ ผมก็พูดอีกรอบว่า กรูโอเค-ไม่ต้องห่วง กรูแค่ง่วงว่ะ + น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริง ผมรู้ครับว่า มันไม่เท่หรอกที่ต้องพูดทั้งน้ำตาแล้วกลบความรู้สึกตัวเอง เพื่อนก็มองผมแบบเออ กรูเข้าใจความรู้สึก- ระบายออกมาเถอะดีกว่าเก็บไว้ ผมก็แบบเศร้ามากผมก็กอดมันเลยดิครับ มันก็รู้แหละเลยเตรียมรับกอดผมไว้ ในสายตาคนอื่นที่มองมาผมรู้ว่า ผมก็ไม่ต่างจากคนปัญญาอ่อนคนนึงที่ร้องไห้แล้วมากอดเพื่อนทั้งน้ำตา ผมก็หยุดร้องไห้แล้ว กลับเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมเรียนคาบต่อไป...
พอถึงตอนบ่ายใกล้จะเลิกเรียนตอนที่ผมกำลังนั่งคุยสนุกกับเพื่อนในกลุ่ม เฟิร์นเดินออกมาจากห้องแล้วเรียกผมผมก็ถามว่า มีไร? เฟิร์นก็ถาม แกโกรธเราหรอ ผมตอบเลย ไม่! น้ำเสียงที่ดูกระแทก + ดูประชด แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร พอกลับถึงบ้านผมก็คิดดูดีๆว่า กรูพูดกระแทกน้ำเสียงเกินไปป่าววะ เดี่ยวพรุ่งนี้กรูไปขอโทษดีกว่าว่ะ
พอวันต่อมาเป็นวันสอบ
ผมก็เดินไปหาเฟิร์นแล้วเรียกเขา เขาก็หันมาแล้วถาม มีอะไรหรอ ผมก็บอกไปว่า เมื่อวานเราขอโทษนะที่พูดกระแทกน้ำเสียงมากเกินไป แต่เราไม่ได้โกรธอะไรเฟิร์นจริงๆนะ เขาก็แบบรับฟังแล้วก็บอกว่า เราไม่รู้สึกเลยนะว่าเธอพูดกระแทกน้ำเสียง5555 ผมก็สบายใจ พอตอนสอบในห้อง วิน มันกำลังขอครูไปเข้าห้องน้ำ มันก็มาสะกิดแขนผมเหมือนจะให้ผมตามมันไปด้วย ผมก็เลยขออนุญาตครูไปเข้าห้องน้ำด้วย พอผมเดินออกมาผมก็ถามว่า มีไร มันก็บอก เปล่า กรูแค่เหงาไม่อยากไปห้องน้ำคนเดียว ผมก็บอก กรูมีเรื่องจะคุยกับ-ว่ะ มันก็ถามว่า เรื่องไร ผมก็พูดไปตรงๆเลย กรูชอบแฟน
ผมก็บอกโอเคเพื่อน กรูรักมึ*นะเพื่อน5555 มันก็ยิ้มแล้วตอบ เอ่อ555