สวัสดีค่ะ ออกตัวก่อนเราเป็นเพศที่สาม (หรือที่คนอื่นเรียกสั้นๆว่า "ทอม") เราโสดมาก็ซักพัก
จนวันนึงคนคุยเก่าของเรากลับมา ซึ่งเป็นเวลานานนับ 13 ปี  เป็นคนที่เรารักที่สุดแต่การกลับมา
ของเธอคนนี้คือ เค้ามาในรูปแบบที่ยังคบกับแฟนปัจจุบันของเค้าอยู่ (ซึ่งก็เป็นเพศทอมเหมือนกัน)
....แต่สถานะค่อนข้างคลุมเครือ ไม่ชัดเจน ไม่มีความสุข อยากจะออกมาจากแฟนด้วยพฤติกรรมของแฟน
บางอย่างที่ทำให้เธอไม่โอเค (อันนี้ตามที่แฟนเก่าเราเล่าให้ฟังนะ) และตั้งแต่วันนั้นที่เราคุยกัน เราก็คุย
กันมายาวๆ (ถามว่าผิดมั้ย มันผิดมาก!!) จนเราเองมีความรู้สึกรักเค้าขึ้นมาอีกครั้ง และเค้าก็บอกว่าเค้า
ก็รักเรา เค้าพูดเสมอว่าอย่าเพิ่งไปไหนจากเค้าได้มั้ย? รอเค้าให้เคลียกับปัญหาที่มันคาราคาซังก่อน 
สัญญาว่าจะไม่นาน เราก็เชื่อเค้านะ แต่พอถึงจุดๆนึงที่เรารู้สึกมากๆ มันทำให้เรารู้สึกว่าเราใจแคบ อยากให้เค้ามี
แค่เราคนเดียว เวลาเค้าพูดถึงแฟนเค้านะ ใจเราสั่นมาก เราพยายามทำทุกอย่างให้ปกติ เพราะที่ผ่านมาเค้า
มองเราว่าเราเป็นคนที่คอยรับฟังปัญหาเค้ามาตลอด เค้ามักจะบอกกับเราเสมอว่า "เราคือเตียงนอนนุ่มๆที่โอบกอดเค้า" 
แต่เวลาที่เราเห็นเค้าบ่นกับเราเรื่องแฟนเค้าว่าไม่ดีแบบนั้นแบบนี้ "แต่สุดท้ายเค้าก็โพสต์ถึงแฟนเค้าว่ารัก" ซึ่งมันต่าง
จากเราที่เราพยายามใส่ใจเรื่องของเค้า อะไรๆก็เป็นเค้า เราโกหกทุกคนว่าคนที่เราคุยนี้ไม่มีแฟนเพื่อไม่อยากให้ใคร
มองเค้าไม่ดี  เราอ่ะรักเค้านะ เราก็อยากให้เค้าเป็นแฟนเรา แต่เราไม่รู้ว่า เราจะต้องรอไปนานแค่ไหน เราเองก็
กลัวใจของตัวเองเหมือนกัน ถามว่ารักมั้ย เรารักเค้านะ รักเหมือนวันแรกที่จีบเค้านั่นแหละ แต่แค่ตอนนี้เราเป็นได้แค่
คนที่เค้าให้รอ 

- เราควรจะรอเพื่อให้เค้าเลิกกับแฟนเค้ามาคบกับเรามั้ย???