เรื่องมีอยู่ว่า.....
เราเป็นเด็กม.ปลาย ผมเราร่วงเยอะมากเลยสั่งยามาใช้ เราสั่งเสื้อแขนยาวด้วยเพราะช่วงนี้เป็นหน้าหนาวเรามันยังไงน่ะหรอคะ เป็นเงินทั้งหมด574บาท เราให้แม่จ่ายให้แม่ด่าเราหยาบมากค่ะ เช่น อิสัส อิควาย กูขอให้ผมยาวๆ อิห่าา เราก็งง อ้าว (เราเคยบอกแม่แล้วว่าสั่งแม่ก็รับรู้) แต่มาวันนี้บ่นตังไม่มีอะไรก็ไม่มีทุกอย่างในชีวิตหมดเพราะเราเราเสียใจมากค่ะค่าเทอมเราจ่ายเองเรายืมเงินเรียนเรามีพี่สาวพี่สาวเราจัดฟันหลายหมื่นแม่ไม่เคยว่าอะไรพี่สาวเลยทั้งที่แม่บอกแท้ๆว่าไม่มีเงินเราโดนด่าแบบไร้เหตุผลแบบนี้หบายต่อหลายครั้งเราเคยจะฆ่าตัวตายเพราะคำพูดที่...มันทำร้ายเราจริงๆแรงกว่าคำว่า อิ อิสัส ก็มีเรายังเป็นแค่เด็กค่ะเราปวดหัวที่จะต้องฟังคำว่า "ตังไม่มี" พี่สาวเราทำงานมีเงินเค้าก็ต้องจ่ายค่าของเองเป็นธรรมดาแต่เราแค่ครั้งยี้ที่แม่จ่ายให้กลับด่าเราเหมือนเราหาเงินเองได้แล้วเพราะปกติเราเก็บเงินซื้อสิ่งที่อยากได้ด้วยตัวเองพี่เราไม่ได้ยืมเงินมาเรียนมหาลัยแต่เรายอมที่จะเป็นหนี้เพื่อหวังว่ามันจะช่วยลดภาระของคนในบ้านอย่างน้อยๆเราก็อยากมีตัวตน อีกอย่างนะคะเราไม่เคยเกเรไม่เคยกลับบ้านดึก ถ้าเราไปทำงานบ้านเพื่อนเมื่อไหร่แม่จะบอกว่าเรา"เสนอหน้า"รับงานทำไม ทั้งที่มันเป็นงานกลุ่ม รับไม่ได้จริงๆถึงขั้นรู้สึกว่าชีวิตมีไว้เพื่ออะไร  เราเคยเปิดอกคุยกับแม่อย่างจริงจังแต่ก็เหมือนเดิมค่ะ เราแค่อยากระบายถึงจะพูด3-4วันก็ไม่จบเพราะหลายๆเรื่องมันยังค้างอยู่ในหัวใจพูดออกไปก็กลัวจะมีแต่คนบอกว่าเรามันอกตัณญู