ตอนคบกับแฟนเก่าคือไปดูรถ เลือกรถก็ไปด้วยกันค่ะกับแฟนเก่า แต่ตอนนั้นเราอายุ20ปี ยังใช้ชื่อตัวเองกู้ร่วมไม่ได้ เลยให้เป็นชื่อเค้าคนเดียวเพราะเราไว้ใจ หลังจากออกรถมาเราจำได้เลยว่าได้ขับอยู่แค่ประมาณไม่ถึงอาทิตย์หลังจากนั้นแม่แฟนเก่าก็มาสลับรถเพราะบอกว่ารถกระบะของแม่แฟนเก่าเราเอาไปติดเครื่องเสียง(รถประมาณ10ปี)ละแม่แฟนเก่าก็พูดหยอกๆประมาณว่าเอาอีแก่ไปแม่จะขับป้ายแดง หลังจากนั้นก็แทบไม่ได้ใช้ หลักๆคือทางบ้านเค้าขับเอง เราเพิ่งมาได้ใช้รถคันนี้จริงๆได้ประมาณ 1-2 ปี เพราะพ่อเค้าต้องกลับไปอยู่พังงาไม่จำเป็นต้องใช้ เรากับแฟนเก่าอดทนช่วยกันผ่อนมาตลอด มีตรั้งนึงรถจะโดนยึดแม่เค้าเข้ามาช่วย เป็นหนี้แกประมาณ2-3หมื่น เราก็ทั้งผ่อนรถและทยอยผ่อนหนี้แม่เค้า เราคบกับเค้าได้5ปี จนวันนึงเราเลิกกับแฟนเก่าเราย้ายมาอยู่ที่ทุ่งสงเอารถเก๋งมาด้วย แล้วเราก็บอกแฟนเก่าว่าเราจะใช้รถนี้ตั้งหลักสัก2-3เดือน แล้วเราจะเอาไปรืน เพราะกรรมสิทธิ์รถคันนี้ไม่ใช่ของเรา แต่2-3วันถัดมาเค้าตามมาเอารถคืน ด้วยเหตุผลที่ว่าเรามีคนอื่น ใช่ค่ะ ก่อนที่เราจะเลิกกับเค้าเรามีคนคุยอยู่ เราก็คุยตกลงกันเรื่องรถสรุปคือเค้าไม่ให้ใช้ เราเลยถามถึงเรื่องที่ว่า คิดจะคืนเงินเราบางส่วนบ้างมั้ย ที่ช่วยผ่อนกันมา เค้าบอกอีก1ปีรถผ่อนหมดจะเอาไปเข้าไฟแนนซ์ ละเอาเงินส่วนนั้นมาให้ จนตอนนี้ผ่านมาไม่ถึง2เดือน แม่แฟนเก่าไปพูดกับเพื่อนเราว่า ฝากบอกเราด้วยอยากได้ก็ให้ไปฟ้องเอา เพราะเค้าไม่ให้ เหตุผลเพราะเราคุยกับคนอื่นตอนเลิกกับลูกเค้า ทีนี้เราอยากถามเหตุผลว่า ในความเป็นจริงแล้ว จิตใต้สำนึกจะต้องนึกถึงเรานะ ช่วยผ่อนมาตั้งนานน่าจะคืนให้เราบ้างบางส่วน หรือเราไม่สมควรได้เงินนั้นหรอคะ?? ช่วยตอบเราทีนะ เหนื่อยใจมาก