สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะวันนึงมีโอกาสได้ขึ้นกทมไปเรียนภาษาที่กทมย่านรามคำแหงค่ะ เราไปเจอคนๆนึงที่ทำให้หัวใจเต้นแรงเข้าค่ะ เวลากลับที่พักที่กทมก็กลับพร้อมกันค่ะเราเขินทุกทีเลย5555ก็ได้แต่แอบมองเค้าค่ะไม่กล้าคุยด้วย ก่อนกลับบ้านเราถามเพื่อนว่าทำไงดีจะกลับแล้วเพื่อนแนะนำให้ขอช่องทางการติดต่อไว้ค่ะแต่เราไม่กล้ามีแค่รูปถ่ายใบเดียวนี่ซิคะ เรามัวแต่เขินทุกวันนี้ยังนึกเสียใจอยู่นะคะแต่ทำอะไรไม่ได้ นี่ก็ผ่านมาปีนึงแล้วได้แต่เก็บเค้าเป็นความทรงจำดีๆช่วงนึงนะคะแต่ก็แอบภาวนาให้เค้าเข้ามาอ่าน หรือได้เจอเค้าสักครั้งก็ยังดีค่ะ 
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรานะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ😄😁