เราหนีค่ะ

ดิ้นรนหนี แทบตาย หากมีใครเริ่มจะจริงจัง
เพราะหวงความเป็นโสดหนักมากกกกก

ความรักมันน่ากลัวค่ะ ..
ขนาดคนนอก มองว่าเราแทบจะเป็นกูรูแล้วนะ
เรายังคุมตัวเองเกือบไม่อยู่ในบางสถานการณ์  งัดตำราออกมาแก้ไขแทบไม่ทัน

และสุดท้าย เราต้องยอมจำนนอยู่ดี ว่าเจ้าความรักนั้นไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่เป็นไปตามใจเราหรอก
ทุกวันนี้ เขาแสดงได้ดี ดูแนบเนียน ว่ารัก และแคร์เราที่สุด
พรุ่งนี้ล่ะ จะเป็นอย่างไร ?  
ใครจะการันตีได้ ว่ารักนี้จะคงอยู่นิรันดร์

คำนวณดูแล้ว ได้ไม่คุ้มเสีย รักแล้วมีความเสี่ยง
หนีดีกว่า

ยังไม่ทันไร เอ๊าาาา มีใครบางคน ที่อยู่หล่อๆเข้ามาอีกแล้ว
นี่ว่าจะไม่สนแล้วนะ
อย่าคุยกับเรามากนักนะ ... เดี๋ยวแขนขาอ่อนแรง วิ่งหนีไม่ทัน (เราเป็นภูมิแพ้คนตื๊อ)

เฮ้อ ...
บางทีดิ้นรนมากก็เหนื่อย เราจึงคิดขึ้นมาได้ว่า
เราจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนที่เคยทำบุญร่วมกันมา เพื่อจะมาทำบุญร่วมกันต่อไปเท่านั้น

และระหว่างคบหากัน ควรจะมีแต่บุญแต่กุศล

พอวางขอบเขตไว้แบบนี้ ใจก็ค่อยคลายความกลัวและความหวาดระแวงขึ้นมาได้เหมือนกันค่ะ

ในที่สุดแล้ว

ใครจะได้เราไปครอบครอง คงขึ้นอยู่กับบุญพาวาสนาส่ง
ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของ กุศลผลบุญ นำทางชีวิตเราดีกว่า

บางทีเรื่องที่ยากที่สุด ก็ตัดสินใจง่ายที่สุด ด้วยประการฉะนี้แล