คือเรางงมากว่านางเป็นอะไรรึปล่าว เพราะตอนกลับบ้านมานางจะชอบโทรมาหาเราทุกครั้ง แล้วบอกว่าเหงา แล้วก็รู้สึกว่า พอนางบอกเหงานางจะชอบร้องไห้ ไอเราก็เป็นเพื่อนที่ดี เราก้บอกว่าโอเค เดี๋ยวโทรไป แปปหนึ่งนะ แล้วก็โทรๆเกือบทุกวันค่ะ ไม่มีวันไหนได้เป็นส่วนตัวเลย นางจะชอบทักมาว่าเหงานู้นเหงานี้เบื่อมาก อะไรแบบนี้ เราก็พยายามเข้าใจค่ะ แต่พักนี้เราไม่ไหวค่ะ เค้าจะชอบมาปรึกษาเรื่องครอบครัวกับเราค่ะ ว่าเค้าทะเลาะกับป้าแม่พี่มา ทั้งๆที่นางเป็นคนเริ่มเองตลอด แต่ไม่ขอเอ่ยชื่อนะคะ[เผื่อนางไม่ชอบเราด้วย แล้วนางมาค้นหากระทู้เหมือนเรา555] แล้วนางก็ชอบพูดว่า ทำไมกุต้องทำงานหนักขนาดนี้ด้วยวะ ก้ไม่เข้าใจ ทำไมเพื่อนเห็นกุเป็นที่ปรึกษา ทั้งที่นางก็ไม่ได้ดูตัวเองเลยค่ะ ว่านางเป็นคนรับปากเองว่าจะทำ มั้งๆที่ก็ไม่มีใครเอ่ยให้นางทำเลย คือตอนแรกเราก็เห็นนางน่าสงสารนะ แต่พอเจอกัยตัวเองเราเริ่มรู้สึกว่า นางเป็นโนคชอบคิดเองเออเองรึปล่าว บางที่นางก็มีความสุขบางที่นางก้เศร้า เปลี่ยนอารมณ์เองไม่ทันเลยค่ะ แถมวันนี้ นางบอกว่า เออ ไปเที่ยวกันมั้ย วันอังคารหน้า เราบอกว่า เออแกพอดีเค้านัดกับพ่อกับแม่ไว้แล้วอ่ะ แล้วนางก้ประชดค่ะว่า เออ งั้นก็ไปดิเดี๋ยวจะไปเดินกับเพื่อน ม.กับเพื่อนร.แทนก้ได้ แล้วนางก้ไม่พูดกับเราอีกเลยค่ะ คือเราหนักใจมาก คือเราก็รู้ว่าติดเพือ่นอยากคุยกับเพื่อน แต่ขอพื้นที่ส่วนตัวหน่อยได้มั้ย แค่นั้นแหละค่ะ คือนางชอบทักมาในวันหยุดุยกับเราด้วย คือพอเราไม่ตอบ นางก็หายก็งอลอีก ที่เราอยากจะบอกว่าไม่ชอบนิสัยนางเลยค่ะ แต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวเสียเพื่อนค่ะ แล้วเราก็ทำงานช่วยนางเหมือนกันนะคะ แต่นางจะชอบเอาหน้า บอกว่าทำเองทำคนเดียว พออันไหนไม่สวยนางก็มาโทษเราว่าเราเป็นคนทำค่ะ อันนี้คือไม่ไหวค่ะ อยากตีหัวเพื่อนคนนี้มากค่ะ คืออยากเลิกคบ แต่มันจำเป็นต้องคบค่ะ [นี้คือความในใจเรานะคะ อย่าว่าเราแรงนะคะ พลีสสสส]