ตอนแรกผมก็ไม่คิดหลอกว่าจะได้ไช้ทำว่า
(ปันหาครอบครัว) หรือที่คนอื่นเค้าด่ากัน
ไอ้เด็กมีปันหา พอตอนนี้ผมอายุ16แล้วผมกรับมาคิดอีกถึงอดีตอีกทีถึงได้เข้าใจผมเป็นเด็กคนนึงที่เรียนไม่จบผมยอมรับว่าผมร้ายผมติด
เพือนมากเลยแล้วตอนนั้นก็เป็นช่วงแรกของชีวิตที่ได้รุ้จักกับ ยาบ้า พอถึงจุดนึงผมอายุ13ต้นๆกรับมาคิดได้ว่าที่ทำอยุ่มันเริ่มที่จะไม่โอเคแล้วผมเลยเอาตัวผมออกมา แล้วต้องบอกก่อนเลยว่าผมหนี้มาอยุ่กับแม่ช่วงป.6ก่อนจะออกจากโรงเรียนผมไม่ถุกกับพ่อ...ผมมีแผลบ้างอย่างแต่ขอไม่พุดล้ะกัน... ต่อแม่ผมพยายามที่จะห้ามผมในหลายๆเรืองแล้วตอนนั้นประกอบกับผมโดนล่อซื้อแล้วผมหนี้มาได้ผมเลยลองไปทำงานที่กทม.กับพวกพี่ๆตอนนั้นผมก็ยังไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่างพอทำงานแรกผมทำอยุ่ได้ประมาน4เดือนแล้วกรับบ้านที่สุโขทัยมาอยุ่กับยายแล้วก็ลุกพี่ลุกน้องเลยเที่ยวเล่นเลือยเปื่อยอยุ่อีกประมาน2เดือนกว่าๆแล้วแม่ผมมาตามผม ต้องบอกก่อนน้ะคับว่าแม่ผมไม่มีบ้านและแม่ผมทำงานดุแลผุ้ป่วยอยุ่กทม. แม่เลยไห้ผมไปทำงานกับเจ้านายแม่ ส่วนงานก็เป็นบริษัทเล็กผมเกี่ยวกับชุดนักเรียนชุดวอมมีพนักงานอยุ่20-30คนแล้วเค้ารับผมเข้าทำงานตอนแรกๆผมก็นอนอยุ่กับแม่ได้ประมานเดือน15วันคนที่แม่ดุแลอยุ่เค้าตายเค้าเลยไห้ผมอยุ่คนเดียวผมใช้ชีวิตคนเดียวมา2ปีกว่าอยุ่ในสังคมที่มีแต่คนโตเค้าคุยอะไรผมก็ไม่ค่อยรุ้เรืองแล้วพอผมจะพุดอะไรไปเค้าก็ไม่รุ้เรืองกันแล้วประกอบกับผมที่กำลังสับสนกับอะไรหลายๆอย่างผมเลยเลือกที่จะไม่คุยกับไครถ้าพุดก็พุดแต่เรืองงานที่สำคัญจริงๆผมเลยไม่ได้พุดคุยกับไครมาประมาน1ปีกว่าๆมีอะไรผมก็เลือกที่จะเก็บไว้จนผมมีปันหากับแม่เรืองเงินมาเลือยๆจนถึงจุดนึงที่ผมเก็บปันหาทุกอย่างไม่ไหวเป็นครั้งแรกที่รุ้จักความเคียร์จนน้ำตามันออกมาผมเลยเลือกที่จะไปร้องไห้อยุ่คนเดียวครั้งแรกในชีวิต จนมาจุดนึงที่ผมเบื่ออารมณ์แบบหมดอะไรตายอยากผมเลยไม่ได้เข้างานเลยเดือนนึงผมทำไม่ถึง15วัน ฒเลยเลือกที่จะขอเค้าออกงานก่อนผมบอกเค้าตรงๆว่าผมเหนือยผมขอกรับไปพักก่อนหลังปีไหม่ผมจะกรับมาทำงานไหม่ถ้าผมพร้อมทุกอย่างจริงๆ วันที่ผมเล่าคือ 4/11/2563 พอผมกรับมาบ้านมาอยุ่กับยายแม่ผมมาตามไห้ไปทำงานกับเค้าอีก ที่นี้ผมได้ทำงานอยุ่ในจังหวัดบ้านเกิดของผมแล้วไปอยุ่บ้านแฟนไหม่แม่ครอบครัวนั้นพ่อน้า(แฟนใหม่แม่)เค้ามีลุก1คนเป็นผช.เป็นเด็กที่ร้ายคนนึงเลยแหละแต่ผมไม่เคยคุยกันแล้วก็มีแม่ยายพ่อตากับหลานผญ.ที่คนเป็นครอบครัวที่ดังกันทั้งวันทะเลาะกับประจำโโดนชะเพาแม่ผมกับพ่อน้าแล้วผมอยุ่คนเดียวมาตลอดกับความเงียบความสงบผมเลยอึดอัดกว่าเดิมแต่ยังมีพวกพี่พวกเพือนที่ค่อยระบายไห้ฟังได้เสมอแล้วผมทำงานอยุ่กับแม่ประมาน2อาทิตย์ผมพบว่าเงินที่หามาได้ต้องเอามาซื้อเหล้าไห้พ่อน้ากินทุกวันซื้อกับข้าวไห้คนพวกนั้นกินโดนที่เค้าไม่เคยจะมาพุดคุยหรือจะช่วยเหลืออะไรผมเลยแล้วพ่อน้าผมเป็นคนที่เมาแล้วเลอะเทอะชอบหาเรืองแม่ผมเป็นคนปากไวมากชอบด่าเค้าเลยทะเลาะกับบ่อยแต่พ่อน้าเค้าไม่กล้ามายุ่งกับผมเพราะผมเป็นคนอารมณ์ร้อนผมไม่สนหน้าใครอยุ่แล้วด้วยแล้วผมเคยร้อนถึงคันจะต่อยแม่ตัวเองจะแทงแม่ตัวเองเลยเป็นตาบาปอีกอย่างนึงของผมแล้วตอนนี้ผมออกจากงานออกจากบ้านหลังนั้นกรับมาอยุ่กับยายปัจจุบันผมหาไรทำเลือยๆที่มันได้เงินผมทิ้งปันหาทุกอย่างไว้ข้างหลัง ผมพยายามเอาแม่ผมออกมาตรงนั้นแต่ผมทำไม่ได้แม่ผมยอมทิ้งงานเงินเดือน24000เพื่อจะมาอยุ่กับแฟนมาหางานหนักๆเพือไอ้พ่อน้าผมไม่รุ้จะทำยังไงถ้ามันไม่ทางเลือกผมก็จะไช้วิธีของผมแล้วตอนนี้ถึงคันจะตบแม่ผมแล้วผมเลยไปด่าแต่ผมว่าเพราะผมไม่ได้อยุ่ตรงนั้นด้วยถ้าครั้งหน้าเกิดอะไรขึ้นอีกผมจะไม่สามารถช่วยได้ทันอีก.
#อายุผมแค่16-17ทำไหมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยไม่รุ้จะทำยังไงกับชีวิตผมต่อจากนี้จะทำยังไงมีไครช่วยผมได้ไหมคับ แล้วผมที่ต้องมาเจอเรืองอะไรแบบนี้คือปกติของวัยของผมไช้ไม. ขอโทษถ้าอ่านไม่รุ้เรืองผมแค่อยากระบายสิ่งที่ผมไม่สามารถระบายไห้พวกพี่หรือเพือนผมฟังได้
ปันหาครอบครัว
(ปันหาครอบครัว) หรือที่คนอื่นเค้าด่ากัน
ไอ้เด็กมีปันหา พอตอนนี้ผมอายุ16แล้วผมกรับมาคิดอีกถึงอดีตอีกทีถึงได้เข้าใจผมเป็นเด็กคนนึงที่เรียนไม่จบผมยอมรับว่าผมร้ายผมติด
เพือนมากเลยแล้วตอนนั้นก็เป็นช่วงแรกของชีวิตที่ได้รุ้จักกับ ยาบ้า พอถึงจุดนึงผมอายุ13ต้นๆกรับมาคิดได้ว่าที่ทำอยุ่มันเริ่มที่จะไม่โอเคแล้วผมเลยเอาตัวผมออกมา แล้วต้องบอกก่อนเลยว่าผมหนี้มาอยุ่กับแม่ช่วงป.6ก่อนจะออกจากโรงเรียนผมไม่ถุกกับพ่อ...ผมมีแผลบ้างอย่างแต่ขอไม่พุดล้ะกัน... ต่อแม่ผมพยายามที่จะห้ามผมในหลายๆเรืองแล้วตอนนั้นประกอบกับผมโดนล่อซื้อแล้วผมหนี้มาได้ผมเลยลองไปทำงานที่กทม.กับพวกพี่ๆตอนนั้นผมก็ยังไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่างพอทำงานแรกผมทำอยุ่ได้ประมาน4เดือนแล้วกรับบ้านที่สุโขทัยมาอยุ่กับยายแล้วก็ลุกพี่ลุกน้องเลยเที่ยวเล่นเลือยเปื่อยอยุ่อีกประมาน2เดือนกว่าๆแล้วแม่ผมมาตามผม ต้องบอกก่อนน้ะคับว่าแม่ผมไม่มีบ้านและแม่ผมทำงานดุแลผุ้ป่วยอยุ่กทม. แม่เลยไห้ผมไปทำงานกับเจ้านายแม่ ส่วนงานก็เป็นบริษัทเล็กผมเกี่ยวกับชุดนักเรียนชุดวอมมีพนักงานอยุ่20-30คนแล้วเค้ารับผมเข้าทำงานตอนแรกๆผมก็นอนอยุ่กับแม่ได้ประมานเดือน15วันคนที่แม่ดุแลอยุ่เค้าตายเค้าเลยไห้ผมอยุ่คนเดียวผมใช้ชีวิตคนเดียวมา2ปีกว่าอยุ่ในสังคมที่มีแต่คนโตเค้าคุยอะไรผมก็ไม่ค่อยรุ้เรืองแล้วพอผมจะพุดอะไรไปเค้าก็ไม่รุ้เรืองกันแล้วประกอบกับผมที่กำลังสับสนกับอะไรหลายๆอย่างผมเลยเลือกที่จะไม่คุยกับไครถ้าพุดก็พุดแต่เรืองงานที่สำคัญจริงๆผมเลยไม่ได้พุดคุยกับไครมาประมาน1ปีกว่าๆมีอะไรผมก็เลือกที่จะเก็บไว้จนผมมีปันหากับแม่เรืองเงินมาเลือยๆจนถึงจุดนึงที่ผมเก็บปันหาทุกอย่างไม่ไหวเป็นครั้งแรกที่รุ้จักความเคียร์จนน้ำตามันออกมาผมเลยเลือกที่จะไปร้องไห้อยุ่คนเดียวครั้งแรกในชีวิต จนมาจุดนึงที่ผมเบื่ออารมณ์แบบหมดอะไรตายอยากผมเลยไม่ได้เข้างานเลยเดือนนึงผมทำไม่ถึง15วัน ฒเลยเลือกที่จะขอเค้าออกงานก่อนผมบอกเค้าตรงๆว่าผมเหนือยผมขอกรับไปพักก่อนหลังปีไหม่ผมจะกรับมาทำงานไหม่ถ้าผมพร้อมทุกอย่างจริงๆ วันที่ผมเล่าคือ 4/11/2563 พอผมกรับมาบ้านมาอยุ่กับยายแม่ผมมาตามไห้ไปทำงานกับเค้าอีก ที่นี้ผมได้ทำงานอยุ่ในจังหวัดบ้านเกิดของผมแล้วไปอยุ่บ้านแฟนไหม่แม่ครอบครัวนั้นพ่อน้า(แฟนใหม่แม่)เค้ามีลุก1คนเป็นผช.เป็นเด็กที่ร้ายคนนึงเลยแหละแต่ผมไม่เคยคุยกันแล้วก็มีแม่ยายพ่อตากับหลานผญ.ที่คนเป็นครอบครัวที่ดังกันทั้งวันทะเลาะกับประจำโโดนชะเพาแม่ผมกับพ่อน้าแล้วผมอยุ่คนเดียวมาตลอดกับความเงียบความสงบผมเลยอึดอัดกว่าเดิมแต่ยังมีพวกพี่พวกเพือนที่ค่อยระบายไห้ฟังได้เสมอแล้วผมทำงานอยุ่กับแม่ประมาน2อาทิตย์ผมพบว่าเงินที่หามาได้ต้องเอามาซื้อเหล้าไห้พ่อน้ากินทุกวันซื้อกับข้าวไห้คนพวกนั้นกินโดนที่เค้าไม่เคยจะมาพุดคุยหรือจะช่วยเหลืออะไรผมเลยแล้วพ่อน้าผมเป็นคนที่เมาแล้วเลอะเทอะชอบหาเรืองแม่ผมเป็นคนปากไวมากชอบด่าเค้าเลยทะเลาะกับบ่อยแต่พ่อน้าเค้าไม่กล้ามายุ่งกับผมเพราะผมเป็นคนอารมณ์ร้อนผมไม่สนหน้าใครอยุ่แล้วด้วยแล้วผมเคยร้อนถึงคันจะต่อยแม่ตัวเองจะแทงแม่ตัวเองเลยเป็นตาบาปอีกอย่างนึงของผมแล้วตอนนี้ผมออกจากงานออกจากบ้านหลังนั้นกรับมาอยุ่กับยายปัจจุบันผมหาไรทำเลือยๆที่มันได้เงินผมทิ้งปันหาทุกอย่างไว้ข้างหลัง ผมพยายามเอาแม่ผมออกมาตรงนั้นแต่ผมทำไม่ได้แม่ผมยอมทิ้งงานเงินเดือน24000เพื่อจะมาอยุ่กับแฟนมาหางานหนักๆเพือไอ้พ่อน้าผมไม่รุ้จะทำยังไงถ้ามันไม่ทางเลือกผมก็จะไช้วิธีของผมแล้วตอนนี้ถึงคันจะตบแม่ผมแล้วผมเลยไปด่าแต่ผมว่าเพราะผมไม่ได้อยุ่ตรงนั้นด้วยถ้าครั้งหน้าเกิดอะไรขึ้นอีกผมจะไม่สามารถช่วยได้ทันอีก.
#อายุผมแค่16-17ทำไหมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยไม่รุ้จะทำยังไงกับชีวิตผมต่อจากนี้จะทำยังไงมีไครช่วยผมได้ไหมคับ แล้วผมที่ต้องมาเจอเรืองอะไรแบบนี้คือปกติของวัยของผมไช้ไม. ขอโทษถ้าอ่านไม่รุ้เรืองผมแค่อยากระบายสิ่งที่ผมไม่สามารถระบายไห้พวกพี่หรือเพือนผมฟังได้