สวัสดีค่ะเรามีแฟนเก่าที่คบมา3ปี ไม่รู้ว่านานไหมแต่สำหรับเรามันนานมากจริงๆ เขาเป็นคนแรกของเราในทุกๆเรื่อง เขาเป็นคนที่อยู่กับเราในวันที่เราทุกข์ เราเศร้า เขาเป็นคนเดียวที่ไม่เคยหายไปไหน เขาช่วยเราทำการบ้าน ทำงาน ดีกับทุกคนในครอบครัว แต่ในขณะเดียวกันมีอยู่ช่วงนึงที่เขาแอบคุยกับคนที่เรารู้จัก เราก็ให้อภัยเขา แต่ว่าใจเราไม่เหมือนเดิมตั้งแต่ตอนนั้น เรายังคุยกันตลอดจนมันสุดทางของเราแล้วจริงๆ จึงเดินออกมา ช่วงแรกเรายอมรับเลยค่ะว่าเราเฉยๆมาก เราไม่เสียน้ำตาเลย แต่พอหลังๆมานี้เหมือนเราพยายามที่จะชินในการที่ไม่มีเขา พยายามจะอยู่ที่ไม่มีเขา แต่พยายามเท่าไหร่ ยิ่งทำไม่ได้เลย อยู่ดีๆเราก็ร้องไห้คิดถึงทุกอย่าง แต่เราเป็นคนทิ้งเขาไปเองนะ เพราะมันไปต่อกันไม่ติด เขาบอกกับเราตลอดว่าเขาพร้อมที่จะปรับตัว แต่เราไม่เคยปรับไปกับเขา ตอนคบกันเราเฉยชากับเขามาก เขาทำดีทุกอย่างแต่เรากลับไม่รับ พอมาตอนนี้กลายเป็นเราที่มานั่งทุกข์เองอยู่คนเดียว แต่ขอบอกก่อนไว้ว่า ทั้งเราและเขามีคนใหม่แล้ว เราคบกับแฟนเรามา1เดือนแล้ว แฟนใหม่เราก็ดีกับเรานะเราก็รักเขาด้วยแหละ แต่อีกใจก็อดคิดถึงแฟนเก่าไม่ได้อยู่ดี ความทรงจำที่เราด้วยกันมามันเยอะเกินจะลบออกไปได้ เราควรทำยังไงดีคะ