สวัสดีค่ะ คือขอเริ่มเกริ่นเรื่องเลยแล้วกัน เรากับเพื่อนเรียนด้วยกันมาตลอดตั้งแต่ปี1 จนตอนนี้ ปี4 แล้ว แต่ปัญหาไอ้เรื่มการเบี้ยวนัดพึ่งมาเป็นช่วงปี4 ปี3ก็มีค่ะแต่น้อย คือเพื่อนเราเป็นคนชอบทำงานดึกแล้วผลที่ตามคือตื่นสาย นาฬิกาปลุกก็เอาไม่อยู่ แล้วเหมือนการนอนดึกมันเกิดจาก เพื่อนเราไม่ยอมทำงานสักที แล้วก็มาปั่นช่วงสองสามทุ่ม และตัวเพื่อนเราคือเป็นคนทำงานช้า คิดช้า มันเลยพาลให้ทำงานถึงตี2 ตี3 เรื่องมันเริ่มจากตรงที่เพื่อนเราคิดธีสิสไม่ไหว เลยแบบอยากจะชวนมาทำงานด้วยกันบวกกับเพื่อนเราอ่ะไม่ชอบทำงานที่บ้าน เพราะงานจะไม่ค่อยเดิน มีสิ่งเร้าเยอะประมาณนี้ แล้วนางก็คือนัดเราไปทำงานที่มหาลัย และด้วยความที่เราเป็นคนบ้านไกล บ้านไกลกว่านางมากก เรามักจะบอกให้ออกเช้าหน่อยนะ เพราะจะได้มีเวลาทำงานเยอะ คือเราไม่อยากนั่งรถจากบ้าน 2 ชั่วโมง ไปที่ม.แล้วมานั่งทำงานแปบเดียวอ่ะ มันเสียเวลาเรา ก็นัดแนะดิบดีว่า 9:30 เจอกันนะ ( เรามักจะนัดไปเจอที่ป้ายรถเมล์ก่อนจะนั่งรถไปมหาลัยพร้อมกัน ) เราก็แบบตื่นเช้า แต่งตัวเรียบร้อย และคือทุกครั้งที่เพื่อนเราตื่น เพื่อนต้องแชทเฟสมาบอก เพราะเราจะได้กะเวลา ออกบ้านถูก เราก็รอ เก้าโมงก็แล้ว สิบโมงก็แล้ว จนสุดท้ายเกือบสิบเอ็ดโมง เราตัดสินใจไม่ไปหล่ะ ไม่อยากออกจากบ้านหล่ะ แล้วสิบเอ็ดโมง นางเพื่อนแชทมาบอกว่าพึ่งตื่น เราเลยแบบถ้าตื่นตอนนี้ก็ไม่ต้องไปหรอก เราโดนเบี้ยวครั้งที่ 1 จากการตื่นสายของเพื่อน คือเราอยากช่วยงานธีสิสนางนะ แต่พอแบบบี้ก็แบบพึ่งตัวเองแล้วกัน เราโกรธนะ เพราะเราเตรียมตัวออกจากบ้านแล้ว และมันล่มอ่ะ ครั้งที่ 2 นัดไปถ่ายงาน มันเป็นงานคู่ แล้วก็ไม่ได้ไปไกลถึงมหาลัยเท่าไหร่ แต่ก็ไกลจากบ้านเราอยู่ดี นัดแบบจะซื้อของด้วย นัด 11:30 เรารอจนเที่ยง นางก็ยังไม่แชทมา สรุปคือนางพึ่งตื่น โทรไปงัวเงีย เราเลยแบบงั้นไปถ่ายวันที่ไปเรียนแล้วกัน เพราะเวลาแบบนี้ไม่อยากออกแล้ว เสียเวลา โกรธเลยแหละ นางก็แบบแชทมาแบบ ถ่ายบ้านใครบ้านมันไหม แล้วมมาตัดต่อทีหลัง คือ งานคู่ ถ่ายแบบนั้นวางแผนไม่ดี บ้งอีก คือนัดพัง เพราะนาง แล้วเหมือนปัดความรับผิดชอบมาให้ซะงั้น โดนเบี้ยวไป 2 นัดในเวลาหนึ่งอาทิตย์ เพราะความตื่นสาย คือมันเป็นอะไรที่น่ารำคาญมากอ่ะ ยังไม่นับตอนไปเรียนอีกนะ ไปสายก็เเพราะนางตื่นสาย คือแบบถ้าตื่นยากให้คนที่บ้านปลุก แล้วมาน่ารำคาญตรงที่เราต้องคอยกระตุ้นนาง โทรไปปลุกให้นางตื่นไปเรียน คือมันเป็นเรื่องความรับผิดชอบส่วนตัวแล้วอ่ะ อีกไม่กี่เดือนจะเรียนจบออกไปทำงาน นางยังไม่วินัยในตัวเองเลย แล้วเบี้ยวนัดเราไม่มีคำขอโทษสักคำ บอกเหนื่อยนั่นนี่ เราก็เหนื่อยนะโว้ย เดินทางก็นานกว่า แต่มันเป็นหน้าที่อ่ะ บางทีมีพรีเซ้นเช้า นางยังตื่นสาย มีสอบธีสิส นางตื่นสายจนเราเกือบไปไม่ทัน มันโครตน่าโกรธ และคือนางสามารถทำงานได้ทุกเมื่อ นางมีเวลานะ แต่แค่ขี้เกียจแล้วก็มาเร่งตัวเอง พยายามช่วยจนขี้เกียจช่วยแล้ว มีเพื่อนใครเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ มาแชร์กันหน่อยนะ