ประชาชนจะจับกุมผู้อื่นได้เมื่อพบการกระทำผิดซึ่งหน้าเฉพาะความผิดประเภทที่กฎหมายระบุไว้

คำว่า"ความผิดซึ่งหน้า" ได้แก่ความผิดซึ่งเห็นกำลังกระทำหรือพบในอาการใดซึ่งแทบจะไม่มีความสงสัยเลยว่าคนนั้นได้ทำความผิดมาแล้วสดๆ กรณีนี้คนธรรมดาผู้พบการกระทำผิดนั้นสามารถเข้าทำการจับกุมได้ทันทีโดยไม่ต้องคอยให้เจ้าพนักงานร้องขอ อย่างไรก็ดีอำนาจในการจับกุมของคนธรรมดาตามข้อ 2 นี้ค่อนข้างจะมีขอบเขตจำกัดอยู่เฉพาะแต่ความผิดประเภทที่ระบุไว้ในท้ายประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาเท่านั้น และต้องเป็นกรณีที่พบการกระทำผิดซึงหน้าอีกด้วย ความผิดซึ่งหน้าที่ระบุอยู่ในบัญชีท้ายประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามีดังนี้ 1.ประทุษร้ายต่อพระบรมราชตระกูล 2.ขบถภายในพระราชอาณาจักร 3.ขบถภายนอกพระราชอาณาจักร 4.ความผิดต่อทางพระราชไมตรีกับต่างประเทศ 5.ทำอันตรายแก่ธงหรือเครื่องหมายของต่างประเทศ 6. ความผิดต่อเจ้าพนักงาน 7.ความผิดฐานหลบหนีจากที่คุมขัง 8 ความผิดต่อศาสนา 9.การก่อการจลาจล 10.กระทำให้เกิดภยันตรายแก่สาธารณชน 11.ปลอมแปลงเงินตรา 12.ข่มขืนกระทำชำเรา 13.ประทุษร้ายแก่ชีวิต 14. ประทุษร้ายแก่ร่างกาย 15.ความผิดฐานกระทำให้เสื่อมเสียอิสรภาพ 16.ลักทรัพย์ 17.วิ่งราว ชิงทรัพย์ ปล้นทรัพย์ และโจรสลัด 18.กรรโชก ความผิดเหล่านี้ถือเป็นความผิดซึ่งหน้าซึ่งราษฎรมีอำนาจจับได้โดยไม่ต้องมีหมาย แล้วต้องรีบแจ้งเจ้าหน้าที่ให้มารับตัวไป จะรั้งรอเวลาโดยไม่จำเป็นไม่ได้ครับ