พร่ำรัก :::: อินทรวิเชียรฉันท์

กระทู้สนทนา

เมื่อใจมีรักย่อมยิ่งเสน่หา

ดั่งอัปสราลัย หฤทัยถวายคล้อง
งามล่มนครครอง ดนุสุดถวิลชม

นวลพักตร์พระพริ้มพราย รติคล้ายจะหมายสม
นวลแก้มระเรื่อบ่ม สิริลักษณ์กษัตรีย์

แม้นเอ่ยวจีอ้อน พละร้อนทะยานปรี่
แม้นควักอุรานี้ สละให้มิได้หวง

แม้นได้ตระคองชิด นิรมิตสวรรค์สรวง
แม้นได้ภิรมย์ทรวง ปิยะพร่ำระร่ำรัก

ใจนี้ระส่ำแล้ว นางเอย
ขอพี่ได้ชมเชย แนบน้อง
รักเกิดเปิดใจเผย หลงยิ่ง
ขวัญมิ่งอย่าขัดข้อง ยื่นให้ไมตรี

ดูเหมือนพรรณาโวหารจะเป็นงานถนัดของมุกอัน ^ ^

Cr.ภาพจากGoogle

แก้ไขข้อความเมื่อ