เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับลับๆพี่ที่ทำงานมาได้สักพักหนึ่งแล้ว เริ่มแรกเขาเป็นคนเข้ามาขอศึกษาดูใจก่อนสักพักจึงตกลงคบกันเป็นแฟนแบบลับๆ โดยความต้องการของทั้งสองฝ่าย (โดยมีเพื่อนร่วมงานคอยสงสัยและจับผิดตลอดเวลา) อายุห่างกันพอสมควรค่ะ เขาเคยมีพันธะมาก่อน เลิกกับคนเก่าก่อนที่จะมาคบเราเกือบปี เขาไม่เจ้าชู้ แต่ติดงาน ติดเกมส์
            ในขณะที่เรามีเขาเป็นแฟนคนแรก แรกๆก็ดูแลเทคแคร์ดีค่ะ แต่ระยะหลังๆ ไม่เป็นแบบนั้น เขาดูเจ้ายศเจ้าอย่าง เอาแต่ใจตนเอง เหมือนเอาตัวเองเป็นที่ตั้งให้เราเข้าใจเขา แต่เขาไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย  เวลาจะไปไหนด้วยกันต้องให้เราไปรอก่อนเสมอ  แรกๆก็โอเคเข้าใจได้ว่าเราอายุน้อยกว่าควรรอผู้ใหญ่ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า การตกลงที่จะคบหาดูใจเป็นแฟนกันแล้วยังต้องมีคำนี้ด้วยหรือคะ ดิฉันต้องยอมรับหรอคะ ด้วยวุฒิภาวะ ช่วงวัยพี่เขาเกิดก่อนเรารอบนิดๆ เขามีหน้าที่การงานมั่นคง ในขณะที่เราเป็นน้องใหม่ของวงการการทำงานยังหาความมั่นคงให้ตัวยังไม่ได้เลย  นับวันยิ่งมีความรู้สึกว่าเขาเห็นเราเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ ความรู้สึก  ชอบพูดให้รู้สึกแย่ เราควรหยุดหรือไปต่อดี ยอมรับข้อดีเขาก็มีบ้าง ส่วนข้อเสียก็มีก็มีบ้าง แต่หลังๆมายอมรับว่า เราชักไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ว่าจะไปกันรอด ด้วยความคิดที่ต่างกัน ช่วงวัย การเทคแคร์ความรู้สึก การดูแลเอาใจใส่ เหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ